(blijft maar groeien) Patrick Watson “Love Songs For Robots”

Voor deze artiest wil ik de lans wel blijven breken! Wie de titel van zijn nieuwste album leest, zal enigszins bevreesd zijn dat het gevoel is verdwenen uit de muziek is van Patrick Watson. “Love Songs For Robots” bevat gelukkig nog steeds de meest gevoelige muziek die we van Watson mogen verwachten, gezien zijn eerdere staat van dienst.
Wat dat betreft kunnen we gerust stellen dat de titel de lading niet dekt! Gelukkig niet, kunnen we met een gerust hart stellen. De stem van Watson is nog steeds een van zijn belangrijkste wapens. Hoog, met een lichte kopstem zingt hij zijn wonderschone composities. We kunnen hem gerust vergelijken met een artiest die ik een paar weken geleden nog aanprees: Scott Matthew.
Dit vijfde album herbergt een tiental fraaie composities. Op het bijgeleverde tekstvel worden alle composities toegeschreven aan het viertal Patrick Watson, Mikhail Stein, Robbie Kuster en Joe Grass, zijn bandleden. Alleen de synths spelende Francois LaFontaine krijgt geen credits toebedeeld en dat terwijl de invloed van de toetsen vrij groot is op het sfeerbeeld van “Love Songs For Robots”.
Natuurlijk horen we de andere instrumenten ook voorbij komen, zoals gitaar, piano, bas en drums. De zang is soms in samenzang met Grass en Kuster. Op het nummer “Hearts” worden we getrakteerd op dameszang. De stem is van Erika Angell, die niet het duet aangaat met Watson, maar de achtergrond-, ondersteunende stem leent aan het overigens redelijk uptempo liedje. Voor de verandering laat Watson zijn stem een stukje zakken om fraai te kleuren bij die van Angell en de achtergrondzang van zijn bandleden.
Opnieuw mag ik concluderen dat Watson weet te betoveren en vooral te boeien met dit nieuwe album “Love Songs For Robots”. Ik ben geen robot maar kan deze liedjes heel goed verteren!