Matt Harlan is de hoofdschotel van de avond maar in het voorprogramma krijgen we een set van Amanda Pearcy voorgeschoteld. Een verrassing voor velen omdat ze niet stond 
aangekondigd. Maar dan wel een verrassing om van te watertanden. Pearcy gooide vorig jaar hoge ogen met haar tweede album “Royal Street” in de kringen van Americana-liefhebbers. Pearcy is gezegend met een krachtige volle stem en zingt liedjes van betrekkelijke eenvoud maar met zeggingskracht. Ze wordt bijgestaan door gitarist Matt Chields die met zijn gitaarspel de liedjes van Pearcy naar een hoger niveau weet te tillen. De eenvoud zit vooral in de teksten die zeker in vergelijking met Harlan recht voor zijn raap zijn.
Pearcy is een stevige, een fijne opwarmer die met haar liedjes overtuigend het publiek voor haar weet te winnen. Als ze alleen had gestaan op een avond was dat zonder problemen een geslaagde avond geweest. Nu is het een traktatie op een dubbel-bill waarmee het publiek bij Meneer Frits wordt getrakteerd.
Matt Harlan komt van de andere kant van Texas dan Amanda Pearcy. Daarnaast is Harlan 
uit het intellectuele muzikale hout gesneden. Zijn teksten zijn omvangrijker en zijn melodielijnen en gitaarspel zijn van een verfijndere finesse. Samen met zijn zojuist tot echtgenote omgedoopte zangeres Rachel Jones speelt Harlan vooral stukken van zijn zojuist in Nederland verschenen album “Raven Hotel”. Een album waar ze in Amerika/Texas nog even op zullen moeten wachten.
Na de stevige voordracht van Amanda Pearcy is het even wennen aan de verfijndheid van Matt Harlan. Maar zodra de luister-radar verzet is naar het juiste niveau is het genieten van de liedjes van Harlan. Merendeels afkomstig van zijn prachtig nieuwe album. Uiteraard speelt hij ook de fraaie titeltrack. Vaak wordt Harlan bijgestaan door zijn vrouw Jones. Enige toespelingen op hun prille huwelijk en de veranderde situatie zijn vermakelijk en maken duidelijk dat de echtelieden 
nog wel moeten wennen. Blijkbaar voelt het allemaal net een beetje anders. Misschien gaat dat in de toekomst nog leiden tot andere inhoud van de liedjes van Harlan.
De stemmen van Harlan en Jones passen evenwel prima bij elkaar. Dat heeft de liefde dan weer mooi bij elkaar weten te brengen. Harlan speelt fraai gitaar alsof er sprake is van meer dan één instrument. Zijn teksten zijn uitgebreid en hebben daarmee minder voor de hand liggende rijmschema’s. Het zijn meer verhalen en vergen daarmee een andere spanningsboog in het luisteren dan de teksten van het voorprogramma.
Een prachtige en onderhoudende combinatie op een maandagavond. Stof tot napraten met elkaar en met de artiesten die nog enige tijd blijven hangen om de fans te spreken.
Meer foto’s van Amanda Pearcy staan hier.
Meer foto’s van Matt Harlan staan hier.
Joost's Muziek Wordpress blog 