Dit jaar is het 19de jaar om muziekpareltjes te delen op deze blog. 
Ga hier direct naar mijn blog pagina.
Snippers van mijn blog artikelen:
TOP10 2023 – met twaalf titels
Voor mij was 2023 een ontstuimig jaar met een heerlijke rustige afdronk. Zowel privé als zakelijk gebeurde er ongelooflijk veel. Gelukkig was de muziek nooit ver weg!
Daarom kan ik zeker hier gaan verhalen over mijn ontdekkingen, mijn parels en mijn houvast in de muziek om elke dag te kleuren. In de afgelopen maanden hebben zich zeker favorieten afgetekend, daarbij speelt ook zeker mee hoe vaak ik een album pakte om andermaal te draaien of dat er een liedje in mijn hoofd bleef plakken.
Als we kijken naar mijn nummer één is het zonder meer het afsluitende lied dat zo vast in mijn brein gaat zitten dat ik toch steeds weer wil horen. ‘Excelsior’ is een van onweerstaanbare schoonheid en een oorwurm voor mij. Nu heb ik die band al lang heel hoog zitten, maar dit is van een onwerkelijke schoonheid die ik niet zoveel zie opgepikt worden. << meer/more >>
(Wat is het lang stilgeweest op mijn blog!) Rufus Wainwright “Folkocracy” = een album met veel gezichten!
Bijna een half jaar liet ik niets van me horen op deze plek op het internet! Ook vorig jaar was het 
behoorlijk stil op deze website. Dat heeft allemaal zijn redenen. Wie mij persoonlijk kent weet wat er allemaal gespeeld heeft.
We zijn in rustiger vaarwater gekomen in het leven, we hebben veel geleerd en we hebben vele maatregelen genomen.
Neem van mij aan: de muziek heeft steeds geklonken! Het verzamelen is doorgegaan, alleen de zin, tijd en energie om erover te schrijven heeft ontbroken. Zowel hier als op de cultuursite 8WEEKLY waar ik voor schrijf.
Vandaag werd ik andermaal getroffen door de schoonheid van dit album van Rufus Wainwright dat in juni 2023 verscheen. Een heel mooie aanleiding om weer eens te gaan schrijven dacht ik toen.
“Folkocracy” is feitelijk een album met een grote verzameling aan samenwerkingen… << meer/more >>
2022 De TOP22 van 2022 (jaarlijstje 3/3)
Het is altijd een delicaat werkje om een jaarlijstje op te stellen. Ook dit jaar was het weer wikken en wegen. Ik heb me vooral laten leiden door albums die ik steeds maar weer wilde horen. Die als het ware steeds weer bovenop de stapel kwam te liggen met net gedraaide muziek.
Meestal gaat zo’n kwalificatie hand in hand met de kwaliteit van een album. Dit jaar schreef ik niet veel op dit blog door persoonlijke omstandigheden, de aandacht ging naar heel andere en belangrijkere zaken in het leven. Iedereen die mij kent weet wat er aan de hand was. Gelukkig komen we in een rustiger/geruststellender vaarwater momenteel en is er ook weer ruimte voor minder belangrijke zaken. We gaan het de komende tijd meemaken.
Wat wel gebleven is, is de liefde voor muziek! Dat kleurt het leven, geeft ontspanning, geeft troost en geeft energie om weer verder te kunnen in de dag.
Tijd om mijn pareltjes van 2022 met jullie te delen en soms……..<< meer/more >>
2022 Welke albums haalden de TOP22 van 2022 niet? (jaarlijstje 2/3)
Natuurlijk zijn er veel albums die ik in 2022 kocht en die ook behoren tot dat muziekjaar die de TOP22 
niet haalden. Er zijn er natuurlijk nog veel meer die ik wel luisterde op een streamingdienst, maar die niet eens mijn collectie haalden. Veel tips van mijn Facebookgroepje “CD Vrienden” luisterde ik en dat spoorde me soms aan het album te kopen.
Onderstaande lijst bevat albums uit het muziekjaar 2022 die een eervolle vermelding waard zijn, omdat ze een bijzondere plaats in mijn muziekhart hebben veroverd sinds ze in mijn CD-speler rondjes mochten draaien.
De onderstaande volgorde is alfabetisch en heeft dus…….<< meer/more >>
2022 Jaarlijstjes tijd (1/3) – bijzondere uitgaven
Het is weer tijd om de balans op te maken van een muziekjaar. Het muziekjaar 2022 wordt voornamelijk gekenmerkt door muziek die werd geschreven in een bijzondere tijd in de wereld. Een wereld die drie jaar gebukt ging onder het juk van corona. Muzikanten die behoorlijk op zichzelf werden teruggeworpen en vanuit dat isolement muziek schreven, die we in 2022 voorgeschoteld kregen. Laten we het niet te dramatisch zien, want als we luisteren naar veel nieuwe muziek dan overheerst ook in de teksten niet altijd de genoemde tijd.
Om een selectie te maken uit al het moois wat er dit jaar …..<< meer/more >>
(De achteruitkijkspiegel – deel 14 “Soms is je iets ontgaan!”) The Sad Flowers “Desolation”
Wie naar de albums van The Sad Flowers uit België luistert, hoort een mengeling van progrock / 
hardrock / heavy metal en gothic en naar eigen zeggen van de band tevens nog wat new wave. Het is dan ook heel helder dat deze band niet in één hokje te vangen is. Is dat erg? Neen, juist niet! Dat maakt luisteren naar de muziek van The Sad Flowers tot een feestje.
Een CD meer dan eens draaien zorgt voor steeds weer nieuwe dimensies, die je gaat ontdekken. Wat opvalt is dat het duo garant staat voor een grote dosis vakmanschap.
Jammer genoeg leerde ik de band van Jan Ooms en Jany Claeskens….. << meer/more >>
(De achteruitkijkspiegel – deel 13 “Back To The Seventies”) Lene Lovich “Staleless”
Lene Lovich is een aparte verschijning in de tijd van de New Wave. In 1978 verscheen haar prachtige debuutalbum “Stateless” en oogstte ze hoge noteringen en veel belangstelling.
In 2005 verscheen een album dat haar kwalitatief terug in de schijnwerpers bracht. Maar “Shadows and Dust” mocht nauwelijks aandacht verwerven en verdween zo weer snel met Lene Lovich in de vergetelheid. Jammer, want het album is echt de moeite waard.
Toch zetten we hier haar debuutalbum in de schijnwerpers. Het begin van een succesvolle carrière in de schijnwerpers. Onderdeel van de New-Wave-beweging als tegenhanger van de Punkperiode. Een periode van twee kampen die beide veel tegendraadsheid lieten horen. De popmuziek werd andermaal herschreven ……. << meer/more >>
(inspanning) Jenny Hval “Apocalypse, Girl”
In 2015 maakte ik kennis met de Noorse Jenny Hval met het album “Apocalypse Girl”. Ze debuteerde in
2011 solo na twee albums met een hardrockband. Met “Blood Bitch” uit 2016 maakte ze volgens sommigen haar oeuvretopper. Persoonlijk denk ik dat deze titel wel eens zou kunnen overgaan naar het reeds in maart van 2022 verschenen “Classic Objects”. Voor puristen van het avantgardegenre zou het wel eens een brug te ver kunnen zijn nu Hval een meer toegankelijkere weg is ingeslagen. Een weg die ze al opzocht met “The Practice of Love”,…. << meer/more >>
(verrassend “corona product”) Carel Kraayenhof & Leoni Jansen @ Podium Reimerswaal 27-9-2022
Aangespoord door een aankondiging in De Badbode vervoegden we ons op dinsdagavond bij het 
Dorpshuis te Rilland. Voor de gelegenheid was dit omgedoopt tot Podium Reimerswaal. Voorafgegaan door een fijn driegangentheaterdiner was de entree voor het concert van bandeonspeler Carel Kraayenhof en zangeres Leoni Jansen een fraaie en smaakvolle keuze. Het duo selecteerde in De Beemster, waar ze beiden wonen, liederen en stukken om de coronatijd door te komen zonder optredens. In de weilanden speelden ze samen: zo ontstond dit programma waarmee ze langs Neerlands podia trekken, zo vertelde Jansen bij de aanvang van het concert.
De samenwerking is een verrassend fijn muzikaal…<< meer/more >>
(De achteruitkijkspiegel – deel 12 / en toch nieuw voor mij!) Kristoffer Gildenlöw “Rust” (2020 Expanded Edition)
Ineens stond op mijn tijdlijn op Facebook een link naar Kristoffer Gildenlöw. Nieuwsgierig en hongerig 
naar nieuwe muziek ging ik natuurlijk op onderzoek uit! Al snel vond ik het album “Rust” dat origineel verscheen in 2012. Op een of andere manier sprak de titel me enorm aan in de roerige privétijd van onzekerheid over de gezondheid van mijn lief. Dat zal nu terugkijkend zeker de reden geweest zijn waarom ik naar dat album begon te luisteren.
Na een beluistering van meerdere albums van Gildenlöw groeide de liefde voor zijn eerste album. Dus op zoek waar ik het album zou kunnen kopen. De zoektocht bracht met bij een website in Polen. Deze artiest uit Zweden speelde mee op albums van Pain of Salvation, Neal Morse Band en onze eigen Kayak! Misschien zit bij die laatste de link ……. << meer/more >>
(jazz met een scheut warme soul) Lady Blackbird “Black Acid Soul”
Het album “Black Acid Soul” werd vorig jaar reeds elders in de wereld 
uitgegeven. Begin van het jaar is het album ook in ons land verkrijgbaar, sinds eind januari notabene. Dat is dan even een minpuntje voor de platenmaatschappij en ook voor mij dat ik het geen aandacht gaf, dat het zeker wel verdiende.
Wat werd ik van mijn sokken geblazen bij de eerste beluistering van dit album! Wauw, wat een stem, wat een kracht uit de stembanden in een heel sobere begeleiding gevat met piano…..<< meer/more >>
(Constante kwaliteit! Wel een nieuwe weg!) Angel Olsen “Big Time”
De singer-songwriter Angel Olsen maakt sinds 2010 albums die alle meestal de vier-sterren-kwaliteit halen. Op dit zevende album is dat opnieuw het geval. Wel slaat Olson op dit album de weg in richting de Americana-muziek doordat ze veelvuldig gebruikt maak van de pedal-steel-gitaar. Haar album staat overigens verder ook in het teken van een andere verandering; ze heeft toegegeven dat ze gay is en meer op vrouwen valt dan op mannen…….<< meer/more >>
(De achteruitkijkspiegel – deel 11 / hidden treasure) Mo Solid Gold “Brand New Testament”
Het album van Mo Solid Gold uit 2001 heeft een tijdloos plaatsje in mijn muziekhart en mijn collectie 
verworven. Al toen het album uitkwam steeg de adrenaline bij eerste beluistering naar een aangenaam niveau. De opener ‘Prince Of The New Wave’ is een geweldige staalkaart van het album “Brand New Testament”.
De zanger van de band “K” (Kevin Hepburn) heeft een heerlijke soul, funk stem. Een stem die vergelijkingen met Seal en Jimmy Helms oproepen bij mij. Helms was na zijn solocarrière in de jaren zeventig…… << meer/more >>
(RSD2022) Alain Clark @ Drvkkery Middelburg 23-4-2022 / “Sunday Afternoon”
Op 23 april 2022 was het voor de vijftiende keer Record Store Day. Sinds de coronapandemie na twee jaar weer volop gelegenheid om dit te vieren in de platenwinkels.
Van de vele heruitgaven op vinyl liet ik alles liggen als CD-liefhebber. Waarom de CD zo heeft afgedaan is een raadsel. Het echte nieuwe aan de uitgave is maar heel lastig te ontdekken en komt vooral van historische opnames, die al of nog op CD en ook op streaming zullen verschijnen, zoals een album van Karen Dalton, Rory Gallagher en Sandy Denny. Ik kies dan toch voor dat handzamere formaat.
Daarbij veel aandacht voor zogenaamde instore optredens. Dit jaar was ik in Middelburg in De Drvkkery. Om half vier was het de beurt aan de Amsterdammer Alain Clark om een aantal liedjes ten gehore te brengen. Gelukkig speelde hij twee liedjes van zijn ……… << meer/more >>
(Heerlijk weer als band!) Madrugada “Chimes At Midnight”
Na de dood van bandlid Robert Burås in 2007 werd het heel stil rond de band Madrugada. Burås werd 
dood gevonden in zijn appartement met zijn gitaar in zijn handen. Het extreme leven dat de gitarist leed zorgde voor hartfalen.
Het album dat ze destijds aan het opnemen waren droeg gewoon de naam van de band en leek tot voor kort het slotakkoord. Veertien jaar later is er nu “Chimes At Midnight” met immer de bariton van Sivert Høyem als het handelsmerk van de band. En wat klinkt het weer heerlijk. Is het heel anders dan het solowerk van Sivert Høyem? Neen, maar …… << meer/more>>
(het beste verbeteren of continueren?) The Slow Show “Still Life”
De frequentie van releases van de band The Slow Show doet de naam van de 
band eer aan. In 2019 verscheen “Lust and Learn” en dat maakte ik tot mijn album van het jaar. Dat album draaide ik de jaren daarna en nu nog steeds zeer regelmatig. Het openingsnummer ‘Eye to Eye’ is een oorwurm van jewelste en zuivert steeds mijn drukke geest om weer tot inkeer en rust te komen. De lat ligt dus vrij hoog voor een nieuw album!
Het op waarde schatten van “Still Life” kost vanwege de voorganger dan ook vele draaibeurten. Want hoe kan je als band het beste evenaren of tenminste continueren? Een mega opgave! << meer/more >>
(China verrast / ik ben verrast) Dimash Kudaibergen “iD” (Deluxe Edition)
Het is een enorme uitdaging om mij te verrassen met muziek die ik nog nooit gehoord heb en toch in de 
smaak valt. Sommige vrienden doen die moeite met verve. Met dit prachtig uitgevoerde deluxe album in een bijzondere box met fotoboekje, poster en twee cd’s is het meer dan gelukt!
Een zanger die op het TikTok platform en natuurlijk YouTube zijn populariteit heeft opgedaan, bracht in 2019 zijn eerste en enige album op cd uit.
Niet eenvoudig verkrijgbaar buiten China maar wel….. << meer/more >>
(The Cure waart rond en een symbiose met Magazine) Current Joys “Voyager”
Hoe langer we naar het album “Voyager” luisteren, hoe dichter de band Current Joys tegen The Cure
lijkt aan te kruipen. Zeker in een compositie als ‘Money Making Machine’. Met het daarop volgende ‘Voyager pt. 1’ wordt de vergelijking onmiddellijk onderuit gehaald. Dus laten we vooral niet denken dat Current Joys een rip-off is richting The Cure. Ze weten wel degelijk een eigen geluid te bouwen. Dat bewijzen ze met het piano-spacy-achtige titelnummer, dat in twee delen op dit album staat.
‘Calypso’ roept referenties op naar Howard Devoto en zijn band Magazine….. << meer/more >>
(weddenschap maakt schuld; groots ingelost!) Jason Isbell And The 400 Unit “Georgia Blue”
Het verhaal rond dit album van Jason Isbell And The 400 Unit is wel een aardige. Isbell ging een 
weddenschap aan dat als Joe Biden de presidentsverkiezingen in de USA zou winnen, hij een album met covers zou opnemen, die geworteld zijn in staten waar Biden zijn stemmen moest behalen. Natuurlijk had Isbell er zich met een jantje-van-leiden af kunnen maken, maar dat heeft hij zeker niet gedaan als we luisteren naar “Georgia Blue”.
De voorbeelden, invloeden en vooral de liedjesschrijvers die Isbell na aan het hart liggen, hebben een plek op dit coveralbum gekregen. Daarnaast heeft Isbell en zijn …. << meer/more >>
(zesde uiting onder deze naam)TRKproject “Books That End In Tears”
In september 2017 stuitte ik voor het eerst op The Ryszard Kramarski Project, zoals de band toen nog voluit heette. Het album “Music Inspired by The Little Prince” bestond toen uit
één schijfje. Dit jaar verscheen het album in een 2CD-editie onder titel “The Little Prince”.
Dit jaar verscheen ook het zesde album van de band met als titel “Books That End In Tears” en nu direct in de 2CD-uitvoering met op de eerste schijf alles gezongen door Karolina Leszko en op de tweede schijf alles voorzien van de stem van Dawid Lewandowski. In totaal slechts vier verschillende composities die allen boven de tien minuten klokken.
Wie de eerste klanken hoort van dit nieuwe album denkt terecht gekomen te zijn op een Pink Floyd-, Roger Waters- of David Gilmour-album ……. << meer/more >>
2021 muzikale smaakmakers deel 7/6: de toegift
Deel 7 van 6 staat natuurlijk raar. Ik noem het de toegift op mijn jaarlijstje en de 
inhoud is er dan ook naar. Dit zijn albums van importantie die op een of andere manier pas in 2021 deel gingen uitmaken van mijn verzameling. Soms omdat ik ze nu pas ben gaan waarderen, soms omdat ik ze nu pas te pakken kreeg en andermaal omdat ik er opmerkzaam op werd gemaakt. Dat laatste vaak vanwege mijn Facebookgroepje “CD Vrienden”. Daar waar dat het geval was heb ik het album een merkteken gegeven (**CD Vrienden). Eén van de bijna 1500 leden was de aanstichter van de aanschaf, waarvoor dank!
Ik laat elk album voorafgaan door het jaartal waarin het in eerste instantie is verschenen. Daarnaast zijn de albums op volgorde van jaartal opgenomen in de lijst. << meer/more >>
2021 muzikale smaakmakers deel 6/6: de TOP 21
Na veel schuiven, passen en meten is dit dan toch echt mijn TOP21 over 2021! Vooral over de eerste twee plaatsen heb ik lang gewikt en gewogen. De beslissing is mede ingegeven door het aantal keren dat ik het album draaide direct na het verschijnen en hoe het album geen slijtplekken opliep door de herhaalde luisteroefeningen.
- Jon Allen – “…meanwhile”
In 2009 schopte Jon Allen het met zijn debuutalbum “Dead Man’s Suit” tot dec
dertiende positie in mijn jaarlijstje. Als ik dat jaarlijstje nu bekijk dan zou hij mogelijk wel iets hoger hebben kunnen eindigen, al staan er wel hele sterke albums in.
Dit jaar valt de eer wel helemaal voor dit nieuwste album: “…meanwhile” heeft << meer/more >>
2021 muzikale smaakmakers deel 5/6 – net niet!
Van het verschijningsjaar 2021 kocht ik 95 albums en er werden me voor 
recensie of anderszins nog eens ruim 100 aangeboden. Daarvan heb ik zeker de helft ook echt een recensie gegeven op 8WEEKLY of op mijn blog.
Het muzikale jaar ging dus niet geruisloos aan me voorbij. Altijd leuk om een lijstje te maken en jezelf een beperking op te leggen. Die beperking is dat ik dit jaar een TOP21 maak van wat ik de beste albums vind van het jaar.
Alles wat daar niet in past en toch zeker de nodige aandacht verdient…..<< meer/more >>
2021 muzikale smaakmakers deel 4/6 – live albums
We zijn onderweg naar de TOP21 over 2021. Terwijl ik met regelmaat lees dat 
het jaar 2021 niet veel bijzonders heeft opgeleverd op muzikaal gebied, ben ik van mening dat er gelukkig veel te genieten viel. Het was wel allemaal vanaf een geluidsdrager i.p.v. live ondersteund tijdens een concert. Toch is er ook een aantal live-registraties verschenen die ik graag wat extra aandacht geef.
In deel 4 van de smaakmakers van 2021 ga ik in op een aantal livealbums die het vernoemen meer dan waard zijn om verschillende redenen. Live-albums zijn vaak momentopnamen of een verzameling van concertopnames die tezamen een fraai geheel vormen van het kunnen van de artiest of de band. << meer/more >>
2021 muzikale smaakmakers deel 3/6 – de re-issues
Ook in 2021 zijn er diverse albums in een re-issue uitgekomen. Het kenmerk 
van een fraaie re-issue kan tweeledig zijn: of een album verschijnt opnieuw terwijl het al jaren niet verkrijgbaar geweest is, misschien zelfs destijds in een heel kleine oplage uitbracht en nu voor iedereen bereikbaar. Een ander soort re-issue is een heruitgave waarbij heel veel extra’s worden uitgebracht. Dat kan in de vorm zijn van demo’s die het album niet haalden of andere mixen van de nummers op het album of een concert dat werd opgenomen in dezelfde tijd als waarin het album werd uitgebracht.
In alle gevallen is de liefhebber en vooral de verzamelaar ‘de klos’: hij of zij wil dat album (opnieuw) kopen! << meer/more >>
2021 muzikale smaakmakers deel 2/6 – Record Store Day
In het tweede deel van de muzikale smaakmakers van 2021 sta ik stil bij het feest dat er al jaren is voor de platen/cd-winkels dat de titel Record Store Day heeft gekregen.
Record Store Day 2021 werd uiteraard getekend door de coronamaatregelen. 
Niet één groot feest maar een feest dat verspreid werd over drie dagen om ervoor te zorgen dat het niet te druk werd in de winkels. Later volgde zelfs een toegift onder de titel Black Friday.
Het waren dagen om goed te blijven opletten om het moois te kunnen verzamelen. In Nederland was het dit jaar aan de geweldige artiest Spinvis << meer/more >>
2021 muzikale smaakmakers deel 1/6 – de concerten
Het is weer lijstjestijd! Tijd om de muzikale balans op te maken. Een jaar 
waarin veel muziek alleen vanaf een muziekdrager klonk. Live muziek beleven zoals we dat gewend waren voor maart 2020 was er het afgelopen jaar weer maar zeer mondjesmaat bij!
Een top tien maken met beste concerten valt al heel snel stil. Ik maak er een top drie van met geluid en de rest van de top tien is stilte. << meer/more >>
(de waakvlam in eenzame opsluiting) The Teskey Brothers “Live At Hamer Hall” with Orchestra Victoria
Bijna een jaar na het concert verscheen afgelopen week het concert op CD en 
LP, dat The Teskey Brothers gaven samen met Orchestra Victoria. Dat rockmuziek samen met een orkest een pracht van combinatie kan zijn weten we al lang. Deze opname is geen uitzondering op het gegeven dat er een bijzondere sfeer ontstaat als we gitaren laten samengaan met strijkers en blazers in een soort akoestische explosie.
Het eerste nummer dat je bijna doet juichen vinden we als derde song << meer/more >>
(oeuvre hoogtepunt!) Therion “Leviathan – Producers Edition”
Muziek van Therion is altijd groots, daar is de nieuweling “Leviathan” absoluut geen uitzondering op. Al sinds 1990 worden we met regelmaat verrast met nieuw werk van de band. Voer voor liefhebbers van symfonische rock of, zoals we dat tegenwoordig vaak noemen, progressieve rock of gothic rock. Van alles van deze stromingen, die vaak in elkaar overlopen, vinden we in de muzikale uitingen van Therion.
Opvallend aan Therion’s muziek is dat de kwaliteit vrij hoog is de….<< meer/more >>
(Waardig vervolg na 14 jaar!) Robert Plant & Alison Krauss “Raise the Roof”
Veertien jaar geleden verscheen de eerste samenwerking tussen Robert Plant en Alison Krauss onder de 
titel “Raising Sand”. Een album dat veel loftuitingen mocht ontvangen. Datzelfde lot zal “Raise the Roof” zeker ook ondergaan al kunnen we om een vergelijking met het eerder genoemde album niet heen. Typisch genoeg maakten beiden zo’n vijf jaar geleden hoogstaande soloalbums. Robert Plant overtrof zichzelf met “Carry Fire” en Alison Krauss bracht in 2017 “Windy City” uit, dat gezien mag worden als een van de hoogtepunten uit haar carrière.
Het zijn feitelijk twee titanen maar ook twee tegenpolen. << meer/more >>
(het kwartet is vol / klavertje vier) (ze is GROOT!) Adele “30”
In 2008 schreef ik over het eerste album van Adele en voorspelde toen dat ze heel groot zou worden. Als we nu vele jaren beschouwen wat ik toen opperde, 
dan kan ik geen ongelijk gehad hebben! Ze is nu zo groot dat andere artiesten hun releases vervroegd of uitgesteld hebben, omdat ze niet op dezelfde dag met een album willen komen als de grote Adele!
Op dit nieuwe album moesten we wederom lang wachten. Zes jaren gingen voorbij sinds “25” verscheen.
Toch is ook dit album vanwege de woedende coronapandemie wat uitgesteld, zoals zoveel uitgesteld werd. Maar nu met de feestdagen in zicht ligt dan toch “30” in de winkels. Ik heb het voorrecht het allereerste ….. << meer/more >>
(Restjes maar geen opgewarmde kliekjes!) Katatonia “Mnemosynean – A Collection Of B-Sides, Tracks & Re-Mixes 1995-2020”
Het restjesalbum noemen ze het. Toch is “Mnemosynean” alles behalve een opgewarmde maaltijd. Het album opent met ‘Vakaren’ dat in het Zweeds is gezongen. De song stond ook ooit op de V”Edition van het album “The Fall of Hearts”, maar vindt op deze verzameling, die als subtitel “A Collection Of B-Sides, Tracks & Re-Mixes 1995-2020” meekreeg, een belangrijke plaats als opener. Het voornoemde album kreeg hier op dit blog in 2016 aandacht.
Vorig jaar bracht Katatonia na een stilte van vier jaar ineens twee albums….<< meer/more >>
(Derde act!) Sunshine Cleaners @ Kerkje Ellesdiek te Ellewoutsdijk 26-9-2021
Op 26 september, een dag na het loslaten van vele corana-maatregelen, waren zo’n zeventig belangstellenden in het Ellesdiek Kerkje te Ellewoutsdijk om te luisteren naar Sunshine 
Sunshine Cleaners heeft net de derde cd af onder de titel “Seven Acts Of Mercy”.. << meer/more >>
(eindelijk een rockband live!) Vanessa Peters & The Electrofonics @ Meneer Frits Eindhoven 13-9-2021
Twee weken geleden voor het eerst sinds maart 2020 een zanger live gezien en op 13 september 2021 eindelijk weer eens een (rock)band live. De live kennismaking met Vanessa 
Tijdens het optreden laat ze horen dat ze haar verleden zeker niet wil vergeten. De mix van Americana en rock ontstaat zo van nature al heeft de oudere muziek een wat steviger jasje gekregen. Toch, als we luisteren naar haar album uit 2009, “Sweetheart Keep Your Chin Up”, dan konden we de rock die we op haar nieuwe album…….
<< meer/more >>
(Eindelijk live muziek!) The Deep Dark Woods / Ryan Boldt “Changing Faces” & Live @ Meneer Frits Eindhoven 30-8-2021
Op 5 maart 2020 zag ik mijn laatste livemuziek tot ik op 30 augustus 2021 voor het eerst weer live van muziek kon en durfde te genieten. De pandemie rond 
(Een stem om verliefd op te zijn!) Jon Allen “..meanwhile”
De stem van Jon Allen voelt voor mij als thuiskomen, als ontspannen en om direct verliefd te worden op elk woord dat zijn stembanden verlaat. Fan zijn we al sinds zijn debuut uit 2009 met het album “Dead Man’s Suit”. Ergens in mei van dit jaar schijnt dit album “..meanwhile” te zijn verschenen. Volledig onder de radar en inmiddels verdraaid moeilijk om hem op CD te pakken te krijgen. Natuurlijk is er streaming, maar zo’n album wil ik gewoon in de collectie en niet achteloos weg laten streamen.
Het lijkt met meer albums van hem te gebeuren. Ook het album ‘Blue Flame’ uit 2018 is nagenoeg tot voor kort aan mijn opmerkzaamheid….. << meer/more >>
(RSD2021 – Drop 2 Parel!) Bobbie Gentry “The Windows Of The World”
In 2019 bracht de band Mercury Rev het album “Bobbie Gentry’s The Delta Sweete Revisited” uit in samenwerking met een keur aan zangeressen. Dat zorgde in 2020 voor een heruitgave 
van het originele album “The Delta Sweete” door Bobbie Gentry zelf. Het vestigde dus opnieuw de aandacht op deze zangeres, waarvan in 2018 de overzichts-box verscheen “The Girl from Chickasaw County: The Complete Capitol Masters”, waarop al veel nooit eerder verschenen materiaal werd uitgebracht. Een aantal songs van dit nooit uitgebrachte jazzalbum “The Windows Of The World” zijn dan ook op deze prijzige box terug te vinden. Maar dit vinylalbum heeft een drietal extra tracks, waarmee het jazzalbum……<< meer/more >>
(RSD2021) Ariane Grande “k bye for now”
& Tears for Fears “Live At Massey Hall Toronto, Canada / 1985”
= de enige CD’s tijdens RSD2021 – First Drop
Het live-album van Ariane Grande, dat al sinds 2019 via de digitale streamingdiensten beschikbaar kwam, was tijdens de eerste drop van Record Store Day 2021 (RSD) de sensatie in Amsterdam. Maar dan wel op vinyl. De tevens aangekondigde CD-versie van het album werd
in Nederland niet uitgebracht.
Hetzelfde lot onderging aanvankelijk de CD-versie van het livealbum van Tears for Fears: “Live At Massey Hall Toronto, Canada / 1985”, maar dat werd ongeveer twee weken later alsnog goedgemaakt. Het platenzaakfeestje is – zoals al vele jaren te doen gebruikelijk is – vooral een vinyl/LP-feestje i.p.v. het feestje van de muziekwinkel. De liefhebbers van CD’s komen er met een schamele enkele release vanaf………<< meer/more >>
(achteruitkijkspiegel? Nee! Het is toch nieuw!) Tony Joe White “Smoke From The Chimney”
In 2018 overleed swamp-rock-grondlegger Tony Joe White. Inmiddels is 
dat dus alweer bijna drie jaar geleden. Gelukkig vond zoon Jody op zolder een tape met liedjes opgenomen in de thuisstudio van vader. Dat hij deze liedjes met liefde omringt en op de juiste manier het wereldlicht wilde laten zien valt enorm te prijzen. Met de medewerking van niemand minder dan Dan Auerbach is er op 7 mei jl. een album verschenen, dat misschien wel tot zijn beste gerekend mag worden. “Smoke From The Chimney” zou je als titel een bijzondere kunnen noemen voor een …<< meer/more >>
(18de! Kayak is volwassen na 49 jaar?) Kayak “Out Of This World”
Drie jaar na de comeback plaat “Seventeen” is het nu tijd voor de 18de studioplaat van Kayak! Wat een verrassing dat er weer een nieuwe loot aan de boom met prachtige progrock is 
gegroeid. “Out Of The World” mag zich in goed gezelschap bevinden van heel veel mooie albums van de band. Over twee jaar viert de band het halve eeuw jubileum als recording band. De band werd echter al in 1972 opgericht en vond zijn echte oorsprong al in 1968. De eerste single verscheen in 1973. Zoals ik drie jaar geleden al schreef, startte mijn liefde voor de band in 1974 bij hun vierde 45 RPM plaatje.
Nog altijd weet Ton Scherpenzeel ons te verrassen met nieuwe liedjes. Verrassingen in de sound ….. << meer/more >>
(Country-rock-verrassing!) Kristin Larkin “Waking Up”
Ik werd getroffen door de stem van de zangeres toen ik ‘When You’re Lying’ voor het eerst door de kamer liet schallen. Meteen liep ik naar de 
cd-speler om te zien welk nummer speelde! Wat een stem heeft deze Kristin Larkin!
Ze valt voor een groot deel van haar muziek onder de country, maar dan wel met een enorme scheut rock – als je luistert naar dit vlaggenschip van het album, “Waking Up” – en daarnaast ook nog wat symfonische elementen. Heerlijk muziek die gelukkig niet in een hokje past. Daar houd ik toch het meeste van soms. Een hokjesgeest is maar lastig. Wel past dit album in het hok van heel mooie muziek! En dat is zo’n fijn rommelhok in mijn muzikale brein en ook een hok waar ik ontzettend graag vertoef.
Hetzelfde doet Larkin in het slotnummer ‘Broken Vessel’, waar ze de snik << meer/more >>
(De achteruitkijkspiegel – deel 10) Jack Bruce “More Jack Than God”
Dit album van Jack Bruce is zo’n album waarbij ik een onlosmakelijke verbondenheid voel met het moment van adviseren en aanschaf van het album. Ik werd destijds door Milo van Tommy in Tilburg gewezen op deze pracht plaat. Na een 
eerste beluistering aan de luisterbar ging het album mee naar huis om daar nog vaak uit de kast gehaald te worden.
Tommy stopte in 2007 na 33 jaar met haar bestaan. Maar de herinnering leeft nog steeds voort. Steeds als ik wat van Jack Bruce uit de kast haal denk ik aan dit album en het moment dat ik het album voor het eerst hoorde en het kocht!
Dat zal je met Spotify toch niet gebeuren. Zo’n herinnering is goud waard en brengt me terug naar dat heerlijke moment. Het vasthouden van het cd-doosje, de cd eruit halen en vervolgens in de….. << more/more >>
(Waanzinnig debuteren!) Celeste “Not Your Muse”
Eind januari 2021 debuteerde het Britse talent Celeste met een album 
dat persoonlijk bij mij als een bom insloeg! Toch kocht ik het niet meteen, omdat ik graag de reeds aangekondigde, maar nog niet beschikbare, luxe editie wilde bemachtigen met bijna tachtig minuten muziek. Dat wachten is het meer dan waard! Celeste heeft met deze uitgebreide versie een dijk van een plaat gemaakt, die denk ik wel eens tijdloos zou kunnen zijn, maar zeker een plaats gaat bemachtigen in het jaarlijstje van 2021. Met een stem die doet denken….. << meer/more >>
(Derde opmaat) Thomas Lina “Places and Traces”
In oktober 2019 maakten we kennis met Thomas Lina in Bergen op Zoom tijdens zijn show. Als voorprogramma van Rachel Harrington viel hij sommige liefhebbers zelfs beter in de smaak dan de hoofdschotel. De kennismaking met deze Zeeuwse muzikant was ook achter de schermen heel prettig. Zijn muziek bleef doorklinken doordat de twee EP’s, die hij reeds op CD uitbracht, mee naar huis gingen alsmede de livemuziek van dat concert. Het bleef naklinken. << meer/more >>
(weer in de prijzen in 2021!) Eivør “Segl”
Het album “Segl” is het dertiende studioalbum van de Faeröerse ster Eivør. Dat ik fan van haar ben heb ik al vele jaren niet onder stoelen of banken gestoken na haar ontdekking voor mij op 
onze motortocht naar en op de eilanden. Een tocht die ons niet alleen mooie muziek opleverde maar ook vier fijne (motor) vrienden in het najaar van 2012. Het album “Segl” is het zoveelste kunnen van deze getalenteerde artieste.
Nadat het album in november van vorig jaar verscheen heeft het al vele rondjes in mijn speler gemaakt, maar om een of andere reden was het er nog niet van gekomen om een recensie te schrijven om mijn waardering te beschrijven. Opvallend blijft dat Eivør op haar album afwisselend zingt in haar moedertaal en in het Engels. << meer/more >>
(Blues kan ook warm zijn!) Bjorn Berge “Heavy Gauge”
Het is alweer 12 jaar geleden dat ik op dit medium een lans brak voor de muziek van Bjorn Berge. Bij het verschijnen van zijn nieuwste album “Heavy Gauge” voel ik bij de eerste beluistering opnieuw de 
drang opkomen om mijn liefde voor zijn muziek te delen.
Deze Noor weet opnieuw met akoestische gitaar en donkere stem de bluesmuziek zo warm te laten klinken dat je makkelijk vergeet dat het gaat om dit oeroude genre, dat ooit de rock and roll wist voort te brengen. In een sobere setting van bas, drums & percussie weet deze Noor opnieuw zijn liedjes op te stuwen in een kracht en warmte, die voelt als een winterochtend waar langzaam de lente uit lijkt te ontspruiten. Dat valt heel mooi samen met het moment van het jaar waar we staan op de drempel van een nieuwe lente.
In een dik half uur, want langer duurt dit nieuwe album niet, weet Berge zodanig << meer/more >>
(De achteruitkijkspiegel – deel 9) Jackie Leven “The Haunted Year WINTER”
Voor de muziek van Jackie Leven brak ik in 2008 al eens een lans op dit blog. Toen bij het verschijnen van het album “Lovers At The Gun Club”. In datzelfde jaar verscheen zijn, 
naar we nu weten, laatste album. Een live-dubbelaar opgenomen in een gevangenis in Noorwegen. “The Haunted Year WINTER” is een openhartig album, waarbij Leven tussen de liedjes door vertelt over zijn tijd in de gevangenis en zijn enorme drugsverslaving. Tevens verhaalt hij over de tijd dat hij een enorme klap op zijn hoofd kreeg, waardoor hij twee jaar lang niet kon praten noch zingen. Met acupunctuur is hij van dat leed uiteindelijk verlost, gelukkig. Maar die sprakeloze jaren…. << meer/more >>
(progrock hersenmassage) Transatlantic “The Absolute Universe” – het volledige pakket
Transatlantic mag zich met recht een supergroep noemen met in de gelederen Neal Morse, Mike Portenoy, Roine Stolt en Pete Trewavas. “The Absolute Universe” is het vijfde studioalbum van de band. Door de Covid-19 maatregelen zitten veel artiesten thuis en hebben ze alle tijd. Zo ook deze groep en ze hebben van de nood een deugd gemaakt door een album te maken, dat uit maar liefst drie schijven bestaat en verdeeld over twee uitgaves beschikbaar is.
Het album m
et ondertitel “Forevermore (Extended Version)” bevat twee schijven en is daarmee het compleetste van de twee sets, maar schijn bedriegt. Dat leg ik hierna wel even uit. Hier, zo lijkt het, horen we alle composities die de band maakte in volle glorie. Maar feitelijk is dit de bewerking van de uitgave, die de ondertitel meekreeg: “The Breath of Life (Abridged Vesion)” in een één cd uitgave. Of was het nu andersom? Voor de liefhebber van progrock maakt het allemaal niets uit! Zeker niet als we weten dat Transatlantic staat voor kwaliteitsmuziek binnen het genre.
Sceptici hoor ik vaak zeggen dat ze niets nieuws horen…..<< meer/more >>
(live @ lockdown met Lasses) Ellen Shae & Sophie Janna with Camiel Jansen @ Maandag van Van Meurs – Online 8-2-2021
De Zeeuwse Ellen Shae opent haar set met een aantal nummers van haar nieuwste album ‘Caged Bird’, dat in de Euroamericana-chart reikte tot aan de zesde plaats. De verzamelde 
internationale pers, die maandelijks deze muzieklijst samenstelt, heeft de muziek van Shae gevonden en alom weten te waarderen. Na een aantal songs van dit album, afgesloten met ‘Toby’, volgt een nieuw nummer: ‘The Water’ over de vreemde huidige tijd. De fingerpicking op de cello is aangenaam en een welkome afwisseling op het strijken van het instrument, dat een stevige stempel drukt op alle liedjes. Ook hier vertegenwoordigt de cello de angst van de vreemde tijd treffend. << meer/more >>
(Heerlijk nog steeds! – Achteruitkijkspiegel 8) Died Pretty “Free Dirt” (2008 Deluxe 2CD Edition)
Als je zomaar achteloos het album dat je wel vaker draait uit de kast haalt en ook op Facebook loslaat in de CD Vrienden groep, besef je niet meteen dat 
het voor velen een heel erg onbekend album zal zijn. Maar door één vraag was ik wel getriggerd “Wat is dit voor een muziek?”. Dan besef je dat het niet zo’n bekend bandje is. Het is al een oud album en voor mij een lieveling. En als ik in het hoesje kijk dan is dit exemplaar ook een bijzondere import geweest dat ik pas in 2009 wist te spotten en toen direct aangeschafte. Bovendien word ik opnieuw getroffen door de schoonheid. Tijd voor wat extra aandacht en de band in het zonnetje zetten met dit prachtalbum.
In 1986 was import uit Australië (het internet bestond nog niet!)…<< meer/more >>
Muzikale terugblik 2020 – deel 10 (van 10)
Terugblik op het muzikale jaar 2020 in muziekbeleving is huiveringwekkend in zo’n bijzonder jaar! Maar we blikken ook 
even vooruit naar de releases die er gaan komen en die ik reeds mocht beluisteren.
We kijken nog even naar een paar bijzondere uitgaves van het afgelopen jaar. Uitgaves die niet zo voor de hand liggen, maar wel een bijzondere plaats innemen in mijn verzamelaars-hart. En ik heb een groot hart dat graag verzamelt🙂 …<< meer/more >>
Muzikale terugblik 2020 – deel 9 (van 10)
De albums die ik in 2020 kocht n.a.v. een post in de “CD Vrienden”-Facebookgroep. In dat Facebookgroepje inspireren we elkaar niet alleen om muziek te draaien, maar ook met regelmaat om muziek te ontdekken. 
En als het heel mooi is dan wordt het toch kopen om de verzameling uit te breiden.
Ik ga hier alleen maar in op muziek die voor 2020 is verschenen en die duidelijk een link heeft naar dit Facebook-groepje.
• CARAVAN In The Land of Grey and Pink (2003 Remastered)
• CARAVAN For Girls Who Grow Plump In The Night (2001 Remastered & Extended)
Caravan is een band waar ik nooit aandacht aan geschonken had. Maar toen een van de CD-Vrienden……<< meer/more >>
Muzikale terugblik 2020 – deel 8 (van 10)
Welke albums hebben de eerste 50 net niet gehaald, maar heb ik over lopen twijfelen. Er zijn altijd van die plaatjes die je wel mooi vindt, maar die toch te veel zijn om in die vijftig eerste te stoppen. Want als je die erin plaats laat nemen moet er een ander album uit. Dit zijn de albums die bij mij twijfel hebben o
pgeroepen, maar ik toch graag wil vermelden. Vaak hebben ze ook een verhaal.
Bear’s Den (with Paul Frith) – Fragments
Het bandje Bear’s Den volg ik sinds de oprichting. Toch was “Fragments” me bijna ontgaan als een collega bij mijn huidige klant me er niet op wees. Dit album met medewerking van Paul Frith is bijna onweerstaanbaar…..<< meer/more >>
Muzikale terugblik 2020 – deel 7 (van 10)
De late ontdekkingen van 2020 met een verhaal(tje) of verklaring 
waarom ik deze nu pas aanschafte, dat is het onderwerp van dit zevende deel van de terugblik op 2020. Er is zoveel muziek te ontdekken dat je nooit te laat bent om iets goeds alsnog tot je te nemen. Soms is er een aanleiding om iets te kopen dat al lang sluimert op je verlanglijstje of is er een advies van muziekvriend. Vaker zijn het toevalligheden of een optreden dat je raakt. Ik ga hier in op wat opmerkelijke toevoegingen aan mijn collectie in het afgelopen jaar. << meer/more >>
Muzikale terugblik 2020 – deel 6 (van 10)
De boxsets van 2020 hebben een bijzondere plek in mijn collectie. Sommige van de boxsets zijn niet uitgekomen in het afgelopen jaar, 
maar zijn wel om welke reden dan ook in het voorbije jaar toegevoegd aan mijn verzameling. Boxsets zijn sowieso bijzondere onderdelen van de cd-verzamelingen. Vaak herbergen zij veel extra’s, een bijzondere verzameling liedjes of in andere gevallen een volledig oeuvre van een artiest of band. Soms heeft een tijd geduurd voordat de box onderdeel kon worden van de verzameling, omdat ik nog niet van het bestaan wist of omdat de box een ontzettend (veel te) dure uitgave was. Platenmaatschappijen weten immers maar al te goed hoe ze geld moeten verdienen aan de << meer/more >>
Muzikale terugblik 2020 – deel 5 (van 10)
De re-issues van 2020 zijn natuurlijk weer talrijk. Maar er valt 
altijd een aantal heruitgaven op om welke reden dan ook. Vanwege de hoge verbeterde geluidskwaliteit of vanwege de vele extra’s. Of soms word je door een heruitgave herinnerd aan het feit dat je het album al lang op cd wilde hebben of dat het nog steeds op je verlanglijstje prijkte, maar nog niet gekomen was tot aanschaf.
Ook in 2020 is er een aantal uitgaves die in deze categorie te vatten zijn en daardoor extra aandacht verdienen. De volgorde is alfabetisch op artiest en vertegenwoordigt daarom geen waardeoordeel…….<< meer/more >>
Muzikale terugblik 2020 – deel 4 (van 10)
De live-platen van 2020 vormen een bijzonder onderdeel van de jaarlijst van 2020. Alle reden om ze apart te bespreken dus. In een jaar waar livemuziek beleven tot een zeldzaamheid is gaan behoren. Als we als liefhebber ergens naar snakken dan is het weer naar een concert gaan. En liefst naar een concert gaan zoals we dat voor maart van 2020 gewend waren. Wanneer dat weer gaat gebeuren staat in de sterren geschreven.
Voor mij kwam het concertbezoek totaal tot stilstand na het concert van 5 maart 2020 bij de show van Johan Derksen…….<< meer/more >>
Muzikale terugblik 2020 – deel 3 (van 10)
De vijftig mooiste van 2020 compleet maken is toch weer een leuk klusje. Feitelijk is de TOP20 het meest belangrijke. Dat zijn de 20 
van 2020. Die staan redelijk vast in de volgorde. Daaronder wordt het natuurlijke moeilijker.
Toch had ik nog moeite uit al het moois dat ik dit jaar hoorde het te houden bij deze albums. Er blijft daarna nog zoveel moois over. Alleen al voor 8WEEKLY recenseerde ik 40 albums. Op mijn blog schreef ik aanmerkelijk minder dit jaar. Daar verschenen maar 12 recensies van albums die het afgelopen jaar uitkwamen. Misschien zit daar een belofte voor het jaar 2021?
Dit zijn de albums die de lijst van vijftig liedjes compleet maken. << meer/more >>
Muzikale terugblik 2020 – deel 2 (van 10)
Een lijstje maken wat de beste albums van het jaar zijn is altijd een leuk werkje. Maar het is ook delicaat en je moet er niet te vroeg mee starten, omdat er nog van alles uitkomt aan het einde van het jaar. Het even laten rijpen voordat het definitief is, is heel belangrijk.
Zeker de TOP10 is daarin belangrijk. Niet alleen welke albums daarin mogen plaatsnemen maar ook de volgorde. De volgorde wordt bepaald door de kwaliteit (muzikaal, cultureel en verwachte waarde in de muziekhistorie) maar ook in het achterhoofd “hoe vaak heb ik dat album al gedraaid sinds het is uitgekomen?”.
Omdat de TOP10 inmiddels na vele malen heroverwegen nu wel rotsvast staat voor mij, voor wat betreft de muziek die ik tot me heb mogen nemen (misschien lees ik in andere lijstjes nog vergeten, onontdekte albums), hier nu eerst mijn TOP10. Dan is die spanning eraf!
- Dan Penn – Living On Mercy
Dit album van Dan Penn lijkt de kroon………<< meer/more >>
Muzikale terugblik 2020 – deel 1 (van 10)
Het jaar 2020 is voorbij. Tijd om terug te blikken op een heel bijzonder jaar in alle opzichten. Voor de muziekliefhebber en de 
muzikanten was het een heel bewogen jaar. Een jaar waar veel anders was dan anders. Na een zorgeloze start van het jaar sloeg al snel het virus raak om zich heen. Veel is inmiddels gegrift in onze geheugens. Het is een onuitwisbare indruk die 2020 bij ons zal achterlaten. In dit eerste deel ga ik eerst even terugblikken op Record Store Day. Hét evenement voor het muziek-kopende publiek en het feestje in de platenzaak.
De aanvankelijk geplande datum van 20 juni 2020…….. << more/meer >>
(liefde in liedjes) Scott Fagan “The Love Songs of Scott Fagan”
De boodschap op het hoesje van het jongste album van Scott Fagan is in deze tijd van Covid-19 wel een hele duidelijke: “Through these many years, I have lovingly and painfully made this music, dreaming that someday, I might sing these 
for you.”. Hier spreekt helder en vitaal de wens om de liedjes van dit album ten gehore te brengen. Het voert me terug naar zijn optreden op Le Guess Who in Tivoli Utrecht toen eindelijk na 47 jaar er aandacht kwam voor zijn debuutalbum “South Atlantic Blues”, dat nog altijd een bijzondere plaats inneemt in mijn collectie. Wat is dat een wonderschoon album!
De contacten met de zanger dateren ook uit die tijd, toen hij naar Nederland kwam. Met “The Love Songs of…” horen we een zanger wiens stem met de jaren aan warmte heeft gewonnen.
Dat hij nog altijd mooie liedjes maakt of her-maakt door soms door te putten uit zijn plunjezak…….<< meer/more >>
(Gewoon weer = gewoon fantastisch!) Danny Vera “The New Now”
Het is natuurlijk geweldig als je als artiest gewoon blijft geloven in wat je doet. Danny 
Wat daarna in de wereld gebeurde is helaas …. << meer/more >>
(achtste of hooggeacht album?) Sophie Hunger “Halluzinationen”
De Zwitserse Sophie Hunger heeft inmiddels driemaal mijn aandacht gevraagd en met “Halluzinationen” kan ik eigenlijk voor de vierde keer niet om de schoonheid van haar 
muziek heen. Kiezen voor één taal is voor een zangeres die in Zwitserland woont natuurlijk ondoenlijk. Maar voor internationaal doorbreken is het wel een hobbel.
Toch weet deze Zwitserse ster een kleine, doch trouwe, fan-schare aan haar te binden. Ze rijgt haar Engelse en Duitse liedjes net zo makkelijk aan elkaar als ze zelf van taal verandert. Zo opent het album met ‘Liquid Air’, dat naadloos overgaat in ‘Finde Mich’. De eindnoten van het ene liedje versmelten zo met de beginklanken van het volgende liedje. Zo rijgt Hunger haar ketting van het album aan elkaar. Doorspekt met synthesizerklanken, elektronische drum en een zangstem… << meer/more >>
(een halve eeuw! Achteruitkijkspiegel?) Earth, Wind & Fire “50 Years Anniversary Album”
In 1970 richtte bandleider Maurice White de band Earth, Wind & Fire op. White overleed in 2016 maar zijn muziek leeft voort. De verzamelaar “50 Years Anniversary Album” is niet 
alleen voor iedereen die nog niets van de band in huis heeft, maar is ook voor de fan die dacht al wel heel veel van White en zijn band in huis te hebben. Deze 5cd-box bevat in de vorm van een vijfde cd een verzameling songs, waarbij de band soms een ondergeschikte rol speelt, maar onmiskenbaar onderdeel van de sound is. Sommige van die samenwerkingsverbanden vinden we ook terug op de andere vier schijfjes, maar dat zijn dan meer bekende liedjes van artiesten als The Emotions, Denice Williams en dergelijke. Zo vinden we ook het duet terug tussen Philip Bailey en Phil Collins: ‘Easy Lover’. Er zijn geen bijdragen van het eerste…..<< meer/more >>
(Heerlijk eerbetoon) Jacques Mees “You Got My Heart)
De Nederlandse Bob Dylan wordt Jacques Mees uit Tilburg wel eens genoemd. Zijn nieuwste EP bevat liedjes geschreven door Billy Marlowe & Rory C. McNamara. Liedjes afkomstig van het enige album van Billy Marlowe, dat in 1983 in kleine oplage verscheen
om in 2012 bij herontdekking door Bill Fay en Sexto Rodriguez meegezogen te worden in het kielzog van die hernieuwde aandacht. Dit soort “ontdekkingen” door het graven in de archieven uit de hoogtijdagen van de cd levert vaak onverwachte pareltjes op. Zo ook deze re-release van het enige album van Marlowe.
Wie de muziek van Marlowe wil omschrijven mag rekenen in de hoek van Bob Dylan; niet vreemd dat Jacques Mees uit ons eigen land zich nu ontfermt over een vijftal liedjes van de hand van Marlowe en één van Rory C. McNamara, die eerder….. << meer/more >>
(Achteruitkijkspiegel) Bob Dylan in vele gedaantes
Naar aanleiding van de post van Roen bij CD Vrienden op Facebook neem ik de uitdaging aan om mijn Dylan lijstje(s) te produceren. Mede naar aanleiding van zijn dit jaar verschenen nieuwe top-album!
Bob Dylan neemt een bijzondere plaats in binnen de popmuziek maar ook in mijn collectie! Dylan is een icoon maar ook bijzonder artiest waar je eigenlijk helemaal niet omheen kan. Hij heeft niet voor niets de Nobelprijs voor de literatuur mogen ontvangen!
Mijn Dylan top 5 kan ik op vele manieren aanvliegen.
Mijn herinneringen aan mijn ontdekkingstocht in de muziek van Bob Dylan:
1. Lay Lady Lay (mijn kennismaking met Dylan op single en nog steeds een geweldig liedje!; later het hele album Nashville Skyline)
2. Desire (mijn eerste Dylan album, draaide het steeds weer…..<< meer/more >>
(Achteruitkijkspiegel) (improvisatie jazz) Michael Varekamp “Elektra”
Er zijn van die albums die ineens weer de aandacht vragen. In dit geval door het delen in de Facebook-groep “CD Vrienden”. Inmiddels is het groepje bijna 800 liefhebbers groot. Een van de leden maakte een post met dit album en vroeg me wat ik er eigenlijk van vind. Dat nodigde me uit om het album weer van de plank te pakken en te beluisteren.
Het project “Elektra” van Michael Varekamp is iets totaal anders dan we tot dan toe van
hem kenden en gewend waren. “Elektra” zal steeds anders klinken, omdat het een set van improvisaties is. Alleen op CD klinkt het natuurlijk steeds hetzelfde en het is daarom voor herhaalde beluistering best een uitdaging om de spanning steeds te behouden en toch ook de aandacht bij de luisteraar vast te houden. Het ontdekken van de muzikale lijnen zou dan zomaar eens bovenaan het lijstje moeten staan…..<< meer/more >>
(Russische schoonheid) iamthemorning “The Bell”
Het Russische duo dat opereert onder de naam iamthemorning – ja, allemaal kleine letters 
en aan elkaar geschreven – trok in 2014 al mijn aandacht met het album “Belighted”. Ik was ze al bijna ‘uit het oor verloren’. Maar bij bezoek aan De Drvkkery in Middelburg viel mijn oog op dit album “The Bell”. En wat verrast mij deze band met deze plaat opnieuw!
De band maakt een soort muziek dat zweeft in het niemandsland tussen alternatieve rock, symfonische rock, progrock en klassieke muziek. De piano speelt ook nog eens een hoofdrol in de muziek van deze Russen. De zang van Marjana…<< meer/more >>
(before RSD2020) Electrosaurus “21st Century Heavy Blues, Rare Grooves & Sounds From the Netherlands – vol. 2 (RSD2020 / DeWolff 15 jaar jubileum)”
Het had het jaar van DeWolff moeten worden op Record Store Day 2020, waarbij de band als ambassadeur zou optreden. Het Coronavirus gooide roet in het eten en RSD2020 werd 
uitgesteld en wordt nu op verschillende data gehouden. Op de geplande datum van 20 juni a.s. verschijnen de lokale releases en op drie daaropvolgende data in de komende maanden gaat de rest van de bijzondere releases verschijnen. Dat klinkt zuur, maar eigenlijk zijn het dus vier verschillende data geworden waarbij de lokale platenverkoper in de schijnwerper staat en naar men hoopt het niet ongezond druk gaat worden in de winkels.
Op 18 april, vooruitlopend op 20 juni, heeft DeWolff i.v.m. onzeker… << meer/more >>
(Duitse ontdekking) Balbina “Punkt.”
Het is alweer terug naar januari van dit jaar toen ik in Stuttgart was. Maar de herinnering 
leeft voort. Wat heerlijk om na een week heel hard te werken/studeren lekker te kunnen grasduinen bij een heel fijne, uitgebreide muziekwinkel in Stuttgart. Niet alleen een heel fijne sortering waar ik nog een van mijn wishlist-albums eindelijk wist weg te strepen, maar ook medewerkers die je heel graag van dienst zijn om je van advies te dienen. Een van de nieuwe sterren aan het Duitse firmament is volgens de medewerker van Einklang zeker Balbina. Met haar album ‘Punkt.’ weet ze heel goede kritieken te scoren.
Nu is de CD ook nog zo uitgegeven dat een CD-koper……. << meer/more >>
(van metal naar gevoelige folk) Jonathan Hultén “Chants From Another Place”
Wie belletjes hoort rinkelen bij de naam van Jonathan Hultén zal onmiddellijk denken aan metal. En wel aan de stevige soort van death metal, gothic, psych-metal en wat 
je maar meer kan bedenken aan de stevige theatrale kant van dat zware genre. Dit vanwege zijn werk met de Zweedse band Tribulation. Wie dat alleen maar zoekt kan deze solo-cd van Jonathan Hultén meteen links laten liggen.
Wie openstaat voor gevoelige, fraaie, melodieuze, fijnbesnaarde samenzang en fijne melodielijnen, die zowel in de vroege ochtend als de late avond geconsumeerd kunnen worden en alle tijden daar tussenin, moet zeker eens luisteren…….<< meer/more >>
(na lang wachten) A Girl Called Eddy “Been Around”
Wat was het ontiegelijk lang wachten op een teken van leven van A Girl Called Eddy. En dan na zestien jaar is er ineens “Been Around”!
Het album opent met het titelnummer en heeft mondharmonicageluid dat me direct naar het hoesje deed grijpen, omdat het leek of ik hier Stevie Wonder hoorde blazen. Dat bleek niet het geval te zijn, maar Jim Hoke heeft wel heel goed naar hem geluisterd.
Het stemgeluid van Erin Moran (alias A Girl Called Eddy) klinkt nog even zwoel als op het debuut van 2004. De sound van het album is zonnig. De stijl kunnen we ergens in het schemergebied…….<< meer/more >>
(duo release) Ásgeir “Sátt / Bury The Moon”
Het is alweer zeven jaar geleden dat we voor het eerst een album hoorden van Ásgeir Trausti Einarsson, zoals deze IJslander voluit heet. Deze keer liggen ook in de winkels in Nederland direct een IJslandse versie en een Engelstalige versie. Voor de fan is kiezen 
geen optie. De verpakking is subtiel anders. De IJslandse versie is volledig zwartwit, terwijl bij de Engelstalige versie subtiel het bovenste gedeelte van het gezicht van Ásgier kleur heeft gekregen.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen voor wie zit te wachten op vernieuwing: muzikaal is er maar weinig veranderd aan de muziek van Ásgeir. Voor de liefhebber van deze bijzondere muziek is dit eigenlijk geweldig nieuws. Deze muzikant maakt nog steeds zijn bijzondere mix van geluiden, die geweven zijn met …. << meer/more >>
(heimwee naar de zomerzon!) Young Gun Silver Fox “Canyong”
Terwijl in Nederland de derde storm in korte tijd over het land raast (Ellen) luister ik voor het eerst thuis naar het nieuwe album van Young Gun Silver Fox. De heimwee naar de 
zomerzon denderde daarmee ontegenzeggelijk door de kamer. Als je het hoesje van de cd openklapt wordt dat alleen maar erger. Het duo Andy Platts en Shawn Lee staat in blouses met korte mouwen en zonnebril je aan te kijken.
Muzikaal tappen de heren al een tijdje uit hetzelfde vaatje als Steely Dan. Wat mij betreft zijn het de troonopvolgers van Walter Becker en Donald Fagen. << meer/more >>
(ontdekken 2020 deel 2) PlatoSonic vrijdag 17 januari 2020 – onderdeel van EuroSonic/Noorderslag
We starten de dag nog net in de ochtend bij een kleine taste van het optreden van Melenas 
(ontdekken 2020 deel 1) PlatoSonic donderdag 16 januari 2020
– onderdeel van EuroSonic/Noorderslag
Locatie Coffeecompany direct naast Plato in Groningen is jaarlijks een showcaseplek om middagen lang nieuwe muziek te ontdekken tijdens het festival EuroSonic.
De jaren ’10, een eerste samenvatting:
In juni van 2005 startte ik met mijn blog!
Het beste album van 2005?
Antony & The Johnsons “I’m A Bird Now” en misschien is dat dan wel het mooiste van de laatste 20 jaar? Of zullen we het toch maar houden bij de laatste tien jaar?
Mijn albums van het jaar op een rijtje:
- 2010 Po’Girl “Follow Your Bliss”
- 2011 Israel Nash Gripka “Barn Doors And Concrete Floors”
- 2012 Eivor “Room”…….. << meer/more >>
Deze albums hebben het (net) niet gehaald in “De TOP10 van 2019 in een dozijn samengevat”
De volgende albums hebben het jaarlijstje niet gehaald maar verdienen wel een vermelding. Ze nemen allen een bijzondere plek in als ik terugdenk aan 2019.
Ik heb ze op alfabetische volgorde gezet en ze zijn geenszins gerangschikt. Toch zijn er zeker gradaties aan te brengen in dierbaarheid van een album. Maar ook deze verschillen waarschijnlijk weer per dag. Ik heb me er maar niet aan gewaagd. << meer/more >>
De TOP10 van 2019 in een dozijn samengevat
Ieder jaar maak ik een jaarlijstje; ook voor 2019 is het lijstje weer klaar. Laat ik me nu even 
beperken tot de TOP10 waar ik dan wel een dozijn albums in zet met een reden. Daarnaast even aandacht voor een paar bijzondere re-issues en een paar verzamelwerken/boxjes.
00 TOOL Fear Inoculum (Limited Edition Special Package)
Het album van de band Tool deed in 2019 veel stof opwaaien. Voornamelijk over de marketing van het album. De bijzondere uitgave met beeldschermpje en alles wat daarbij hoort kostte een exorbitant bedrag voor een CD. Toch gingen veel liefhebbers van de band naar de winkel.Ik wist niet op welke plaats deze te zetten. Niet op nummer één en niet op nummer tien of honderd.
Daarom is mijn plaat van het jaar toch een andere geworden. Een album waar je me bij wijze van spreken voor wakker mag maken. Tool kan je niet op elk moment luisteren, mijn nummer één van The Slow Show wel degelijk. << meer/more >>
TOP2019 en meer…..
Het jaar rent naar zijn einde toe. Het is tijd om na te denken, te wikken en wegen. Terug te kijken en terug te luisteren naar wat begin van het jaar is uitgekomen en al bijna in het 
muziekgeheugen lijkt weg te zijn gezakt.
Op “mijn” CD-Vrienden heb ik een oproep gedaan om op 31 december a.s. te komen met het beste album van het jaar maar ook het beste album van de afgelopen tien jaar. Dat wordt toch nog denkwerk om een goede afweging te maken.
…….. << meer/more >>
(herboren!) Lavalu “Midair”
Lavalu is niet ongemerkt aan me voorbijgegaan aan de start van haar muzikale carrière. 
Vanaf haar debuut EP “Now” stond ze op het vizier. Haar album “Hope or Liquid” volgde in 2009, twee jaar na de EP en viel behoorlijk in de smaak. Haar muziek bevatte vele elementen en hing dicht tegen de popmuziek aan. Maar ook de invloeden van jazz waren duidelijk voelbaar. Toch raakte ze daarna uit beeld. Tot nu dan: tien jaar later verrast ze met het album “Midair” op een heel positieve manier.
Wat ging in de tussentijd aan me voorbij? Luisterend naar ……. << meer/more >>
(de achteruitkijkspiegel-deel 4) Anna Christoffersson & Steve Dobrogosz “It’s Always You”
In deze vierde editie van de achteruitkijkspiegel komt een bijzonder album aan bod dat in mijn muziekbeleving een nieuwe fase ingaat. Niet zozeer een album dat in het verleden al 
erg bij me opviel maar juist nu erg aangrijpt als een gemiste parel.
Zomaar op zoek naar een cd in mijn kast die ik lang niet gedraaid heb, kom ik het album van Anna Christoffersson & Steve Dobrogosz: “It’s Always You” tegen. Ik bracht het album destijds mee van een reis naar Zweden waar ik voor een congres was.
En wat word ik dan ineens verrast door de schoonheid van dit jazzalbum. In die dertien jaar dat het in de kast heeft gestaan was het zomaar uit mijn geheugen gewist. Dat ik niet de enige ben die dit heel mooi vindt is snel duidelijk, als ik lees dat ze in 2006 genomineerd…….<< meer/more >>
(verrassing!) Ruben & Naomi de Keijzer @ De Drvkkery Middelburg 26-10-2019
Dan plan je naar de markt te gaan in Middelburg. Zit je heerlijk op de fiets op een zonnige en warme herfstdag en loop je lekker even De Drvkkery in voor de zojuist uitgekomen cd van Krezip en misschien een boek. Bij het passeren van de brasserie word je zomaar de binnentuin ingezogen op de klanken van piano, akoestische gitaar en viool. De 
aankondiging van het optreden is me ontgaan, maar we zijn op tijd! De soundcheck sleurde me aan mijn muzikale voelhorens zomaar naar binnen. Tijd voor een muzikale verrassing onder het genot van een heerlijk kopje cappuccino is natuurlijk nooit weg, denk ik dan. Haast hebben we die middag (nog) niet.
Op het podium maken Ruben en Naomi de Keijzer zich tezamen met Henk van Hoven klaar voor een optreden, zo zie ik in de agenda van De Drvkkery, die ik snel check op mijn telefoon. Gezien de setting kan het interessant worden; mijn verwachtingen worden aangewakkerd.
Ruben speelt akoestische gitaar, mondharmonica en kruipt bij een van de liedjes ook achter de piano. Tevens verzorgt hij de zang. Noami speelt viool….<< meer/more >>
(Zeeuwse Americana verrassing) Thomas Lina “The Late Night Show”
Wat kan je verrast worden op een heel positieve manier als je een artiest ontdekt bij een voorprogramma van een bekend artiest. Dat overkwam me bij het concert van Rachel 
Harrington, die na vele jaren weer een nieuw album had gemaakt, maar zich liet supporten door Thomas Lina. In het Vestzaktheater in Bergen op Zoom maakte ik op 1 oktober kennis met deze Zeeuwse artiest, die net zijn nieuwe EP af heeft.
Vijf liedjes op een glimmend schijfje dat maar moeilijk mijn cd-speler wil verlaten. Gelukkig wist ik ook nog de hand te leggen op zijn mini album…….<< meer/more >>
(Americana/Blues-mix) Richard van Bergen JJ Goossens “Richville”
Richard van Bergen verbaast ons met een nieuw project onder de 
naam “Richville”. Samen met drummer JJ Goossens is hij verantwoordelijk voor het merendeel van de muziek op dit nieuwe album, dat in eigen beheer verschijnt. Na zijn band Rootbag, waarmee hij de afgelopen jaren zijn stempel drukte op de Nederblues, is het tijd voor …… << meer/more >>
(herfstbeschermer) I Am Oak “Osmosis”
De herfst nadert, tijd voor een nieuw album van I Am Oak, alias Thijs Kuijken. De titel van het album bracht me terug in de schoolbanken van de middelbare school. Osmose? Ik moest het toch even opzoeken om exact te weten wat het ook alweer is. Het onttrekken van water aan een vloeistof met opgeloste stoffen door een membraan (cellen doen dat ook), waarbij dus alleen het water door het membraan gaat. Hoe kunnen …. << meer/more >>
(fraai familielid erbij) The Teskey Brothers “Run Home Slow”
Bij het beluisteren van de muziek van The Teskey Brothers kun je niet om de vergelijking met Otis Redding heen. Maar ook recentere vergelijkingen zijn mogelijk, zoals Marc 
Broussard (met dank aan Melanie van Tielen voor de tip van deze vergelijking). Redding kreeg namelijk veel volgers na zijn veel te vroege dood. Redding was het voorbeeld voor velen!
Het debuut van The Teskey Brothers ‘Half Mile Home’ werd al in 2017 uitgebracht in hun eigen continent Australië maar bereikte pas de internationale muziek in het jaar erna. Pas aan het begin van dit jaar hoorden wij van de band, toen radiomaker Rob Stenders aandacht begon te schenken aan de muziek van deze band. Wat een ontdekking, Rob! Je kreeg het liedje “Hold Me”, ……..<< meer/more >>
(hoogbejaard debuteren met een ster!) Ralph Molina “Love & Inspiration”
Bij de naam Ralph Molina gaat vast niet bij iedereen een belletje rinkelen. Dat komt niet omdat hij nieuw is in de muziek, maar omdat hij nu eenmaal tot op heden niet op de 
voorgrond van de muziek actief is geweest. Toch heeft Molina een rijk muzikaal verleden om je vingers bij af te likken. En als je naar dit album onbevangen luistert zoals ik, zonder de historie te kennen, geniet je met volle teugen. Pas na meerdere draaibeurten ben ik gaan graven in naar wie en naar wat ik eigenlijk heb zitten luisteren. De wetenschap nu maakt het album nog bijzonderder dan ik het al ben gaan vinden. De vraag rijst dan wel waarom Molina niet eerder deze stap heeft gezet. Genoeg spanning opgebouwd nu? Dan is het tijd voor de onthulling.
Dit album van Ralph Molina “Love & Inspiration” is het ……. << meer/more >>
(verrassing) Faris Nourallah “Minus One”
Soms word je enorm verrast door een zeer onbekend plaatje. Zo stopte ik dit album van Faris Nourallah in de speler met het idee dat ik een Americana album te horen zou krijgen. 
Maar niets is minder waar. Dit album ruikt naar van alles en nog wat, maar zeker niet naar een genre dat Americana heet!
Deze Faris Nourallah maakt al sinds 2003 soloalbums en zat voorheen in Nourallah Brothers, maar is voor mij een volstrekt onbekende. Deze wetenschap haal ik nu van AllMusic en het is geen parate kennis, maar maakt me wel nieuwsgierig naar zijn oudere werk.
Zijn nieuwste album “Minus One” heb ik geheel onbevangen….<< meer/more >>
(groei-briljant) Lewis Capaldi “Divinely Uninspired to a Hellish Extent”
Het debuutalbum van Lewis Capaldi is van een bijzondere klasse. De liedjes slingeren langzaam om je heen en dringen in je gehoorgangen om vervolgens als lichtstipjes in je 
hoofd te klimmen. De stipjes groeien uit tot briljantjes zodra sommige van zijn liedjes, en dat zijn er steeds meer als je vaker naar het album luistert, binnen dringen in zijn je hart.
De Schotse singer-songwriter haalde in Engeland eind vorig jaar al de nummer één positie. Tijd voor erkenning van hem bij ons in het land. En dat gaat zeker komen nu zijn debuutalbum uit is gekomen. In december stond hij al in het Amsterdamse Paradiso voor de vroeg-adopters.
Eén van de mooiste liedjes is zonder twijfel de single ‘Someone You Loved’. Na een paar keer horen gaat dit liedje steeds meer in je hoofd zitten en wil je heel…..<< meer/more >>
(lang naar uit gekeken) Bruce Springsteen “Western Stars”
Een nieuw album van Bruce Springsteen is altijd een moment om met verlangen naar uit te kijken. Nieuw met nieuwe liedjes is alweer vele jaren geleden. We moesten er maar liefst 
vijf jaar op wachten. “High Hopes” was de voorganger van dit negentiende studioalbum.
Het album “Western Stars” doet bij de liefhebbers en critici wel wat stof opwaaien over gemengde gevoelens. Ja, het is een ander album dan zijn laatste studioplaat. Het rustige karakter van het album overheerst. Aan de country-invloeden met rijke orkestratie moet je even wennen. Je moet echt een paar keer proberen te luisteren met een onbevangen en onbevooroordeelde “mood”. Bij mij viel na x-keer draaien ineens het kwartje bij het fraaie liedje ‘Chasin’ Wild Horses’. Ineens greep het me aan! Dit vijf minuten durend liedje opent met celloklanken vooraleer the Boss gaat zingen. Maar als het liedje….<< meer/more >>
(Eindelijk verkrijgbaar) Sivert Höyem “Where Is My Moon?”
We moesten tot Record Store Day 2019 wachten totdat we in Nederland de hand konden leggen op vier liedjes, die de Noor Sivert Höyem in 2012 in zijn geboorteland op beperkte 
schaal uitbracht op een EP’tje. Die vier nummers zijn nu verzameld op een 10″ vinyl in een oplage van slechts duizend exemplaren.
En dan is het nog zoeken op RSD! Weken na het evenement liep ik op vakantie achteloos in Vlissingen een boekhandel binnen, die beperkt wat vinyl verkoopt. En daar stond dit exemplaar met nummer 25 op mij te wachten. Na wat twijfel i.v.m. de prijs en de vraag of het wel uniek materiaal zou zijn èn omdat er ook niet geluisterd……. << meer/more >>
(indrukwekkend slotakkoord) The Cranberries “In The End”
Dat trieste onderwerpen vaak leiden tot de mooiste liedjes weten we eigenlijk wel inmiddels. Dat onvoltooid werk onder de verwerking van verlies kan verworden tot een 
fraai en waardig slotakkoord van bijna dertig jaar samenwerking, bewijzen de overgebleven leden van The Cranberries met het album “In The End”. Na het plotselinge overlijden van Dolores O’Riordan in januari 2018 net na de opnames van de vocalen voor het nieuwe album, heeft het een tijd geduurd voordat de resterende bandleden de moed en wil hadden om het album af te maken. Met goedkeuring van de familie van Dolores hebben ze het emotionele proces opgepakt om dit slotakkoord te maken. Aan het eindresultaat …….<< meer/more >>
(vol liefde) Danny Schmidt “Standard Devaiation” & Live @ Meneer Frits 29-4-2019
Danny Schmidt heeft vier jaar pauze gehad tussen zijn album “Owls” & “Owls – Acoustic Demos”. Met echtgenote Carrie Elkin heeft hij twee jaar geleden een dochtertje gekregen. 
De liefde voor het kind en zijn echtgenote klinkt door op het album “Standard Deviation” en tijdens het concert dat hij gaf op 29 april jl. in café Meneer Frits te Eindhoven.
Schmidt opent de show met een slaapliedje opgedragen aan zijn dochter. Live begeleidt Schmidt zichzelf louter op de akoestische gitaar. De liedjes, zijn stem en zijn performance moeten het dan doen. De liedjes blijven zeker één voor één overeind. Maar de achilleshiel van de show is de eenvormigheid van het geheel. Zeker als Schmidt bij een van zijn songs aangeeft dat het een ode is aan Bob Dylan en dat het op het album een opbouw heeft gekregen die van de akoestische ….. << meer/more >>
(Adele? Ja, het geluid maar…) Lauren Daigle “Look Up Child”
Wie de eerste klanken van het album “Look Up Child” hoort met het indrukwekkende stemgeluid van Lauren Daigle, zal in eerste instantie denken naar Adele te luisteren. Is dat 
erg? Als je van Adele’s muziek houdt is dat zeker niet een vervelende ervaring. Gezien het kleine en traag groeiende oeuvre van Adele is het heerlijk om een alternatief te horen dat dicht in de buurt komt. Wie daarna over de drempel van de religieuze muziek c.q. teksten kan stappen, zal aan dit album van Daigle enorm veel plezier beleven.
Het album bevat uitstekende composities en zelfs zogenaamde ‘oorwurmen’, die zich nestelen in je hersenpan en je regelmatig de liedjes laten klinken in je hoofd zonder dat de cd speelt. Daigle weet je muzikaal net zo in te pakken als Adele. Bij oppervlakkig luisteren en genieten……<< meer/more >>
(De achteruitkijkspiegel) Pink Floyd “Wish You Were Here”
Op mijn opa’s Peugeot brommer reed ik die dag (zou het een zaterdag geweest zijn?) illegaal (mijn ouders mochten niet weten dat ik brommer reed) van Oisterwijk naar Tilburg. Mijn doel: Tommy om een LP te halen. In de tas die aan de brommer kon hangen 
paste precies een LP en dat wist ik al een tijdje. De rit was niet voor het eerst. Een helm dragen was al verplicht, maar de helm van mijn opa paste ook op mijn hoofd.
Ik kocht die keer het album van Pink Floyd “Wish You Were Here”. Ik was na het luisteren in de zaak van Tommy nogal onder de indruk van ‘Shine On You Crazy Diamond’ en dat is nog steeds zo. Het nummer staat tegenwoordig ook in de TOP2000 maar prijkte daarna destijds ook tijden in mijn persoonlijke hitlijst die ik in een schrift trouw wekelijkse maakte. Niet dat iemand ooit die hitlijst zag. Wellicht dat ik het schrift nog ergens op zolder heb liggen. Een schrift met harde kaft met bruin…….<< meer/more >>
(progrock van hoge klasse) Roine Stolt’s The Flower King “Manifesto of an Alchemist”
Roine Stolt is voor de liefhebber van progrock zeker geen onbekende. Hij maakt deel uit van diverse formaties in het genre. Denk daarbij aan Kaipa, Transatlantic, Tangent, The 
Flower Kings en minder bekende namen als Fantasia, Agents of Mercy, The Sea Within. Maar ook solo is hij actief of in de samenwerking met collega’s zoals in de duoformatie Anderson/Stolt.
Met “Manifesto of an Alchemist” heeft hij in de groepsnaam wel de link naar The Flower Kings maar laat de “s” weg. De muziek van Stolt wortelt nog steeds in de jaren zeventig en tachtig maar is duidelijk wel van deze tijd. Progrock van wel heel hoog niveau. Als je van de muzieksoort niet ….. << meer/more>>
Mijn TOP20 + 20 niet gerangschikte titels en een paar bijzondere uitgaven
01 MILLIGAN, MALFORD & THE SOUTHERN ACES Life Will Humble You
Het album van Malford Milligan met medewerking van Jack Hustinx en zijn Southern Aces is het album waar ik reikhalzend naar heb uitgekeken na het zinderende optreden van de band in de Rozenknop in Eindhoven. De bezieling van de zang van Milligan en de begeleiding van The Southern Aces was fantastisch. Het album stelde dan ook zeker niet teleur! Malford Milligan verdient meer aandacht dan hij tot op heden in zijn carrière mocht ontvangen.
02 WILLIAMS, MARLON Make Way For Love
Het album van Marlon Williams is moeilijk uit mijn cd-speler te houden. Wat een geweldige plaat is dat. Het liefdesverdriet van Williams verwoord in geweldige muziek met een hoog gehalte aan Roy Orbison in zijn benadering. Maar ondanks die vergelijking voldoende eigen geluid.
03 RHYE Blood
Rhye is een heerlijke ontdekking. Fraaie hoes die je op het verkeerde been zet. Rhye’s muziek klinkt als een damesalbum. Maar schijn bedriegt, het is wel degelijk een man die zingt. Machtig album dat zeker tijdloos zal blijken te zijn.
04 SMITH, JORJA Lost & Found
04 SEVDALIZA The Calling (Record Store Day) (MOV 000677/2000)
Twee albums op nummer vier! Tja, ik kon moeilijk kiezen. Beide albums nemen een bijzondere plaats in mijn muziekherinnering van 2018. De alleen op vinyl verkrijgbare mini-lp van Sevdaliza “The Calling” verscheen in een gelimiteerde versie tijdens Record Store Day. Nog mooier dan haar volledige album doordat ze puur akoestisch te werk gaat. Het was in mei dat ik dit album wist te bemachtigen nadat ik een lange tijd geen vinyl kocht. Hetzelfde gebeurde met mijn zomer-cd van het jaar. Jorja Smith wist me te overtuigen het album aan te schaffen en daar heb ik geen seconde spijt van gehad. Heerlijke muziek die de zomer doet herleven.
05 HAEVN Eyes Closed (Deluxe H Edition)
De Nederlandse band Haevn had al succes voor het album was verschenen. Het album “Eyes Closed” is van een internationale klasse. Machtig mooi! … << meer/more >>
(alsnog!) TOP2017 (de weerslag van hoe ik erover dacht een jaar geleden)
Mijn jaarlijstje van 2017 heb ik tot op heden niet gepubliceerd om diverse persoonlijke 
redenen. Nu het einde van 2018 nadert keek even naar mijn voorbereidingen van eind vorig jaar. Mijn verbazing is groot te zien dat die lijst eigenlijk gewoon klaar staat. Nooit van gekomen om hem te publiceren. Nu een jaar later dan toch nog maar even voor de volledigheid. Misschien is er nog iemand nieuwsgierig…….. << meer/more >>
(Nooit te laat om te ontdekken:) Ellen Shae “Clouds”
Wat een ontdekking als je op vakantie in Vrouwenpolder langs een winkel/café/atelier/concertlocatie fietst en je aandacht wordt getrokken door een bord waarop een aankondiging voor een huisconcert in november wordt aangeprezen. We monsteren er 
even aan, omdat er een paar tafeltjes en stoeltjes buiten staan en een kopje koffie welkom is. De eigenaar Leon Hillebrand maakt voor ons een heerlijke cappuccino en een heerlijk stuk appeltaart. We raken aan de praat naar aanleiding van zijn winkel, waarin hij een heel divers aanbod verkoopt naast zijn atelier voor gitaarbouw/reparatie. “De muzikale huiskamer van Vrouwenpolder” prijkt op zijn kaartje wat we meekrijgen als we vertrekken.
De muzikale ontdekking die Leon me aanbeveelt is de EP van de Zeeuwse Ellen Shae……….. << meer/more >>
(het was lang wachten) Kovacs “Cheap Smell”
Wat was het lang wachten op het tweede album van Kovacs. Het dreef de spanning wel op, als je het mij vraagt. “Maar is het het wachten waard geweest?”, hoor ik de lezer meteen vragen.
Een eerste draaibeurt geeft daar absoluut geen eenduidig antwoord op. Het is geen verrassing meer, het is geen revolutie en het vraagt duidelijk om meer aandacht dan één draaibeurt. Dus we geven het album zoals het hoort even de tijd.
De hoes laat overigens een heel andere Sharon Kovacs zien. Geen bontmuts, dat haar handelsmerk leek maar een hoofd met kort geschoren haar. Het zwart van het eerste album heeft plaatsgemaakt voor rood. De transformatie v.w.b. het artwork is dus wel heel flink.
Na een aantal keren draaien opent de roos zich en laat zijn pracht zien. Kovacs heeft met “Cheap Smell” wel degelijk een volgende stap gezet. De vijftien nieuwe…<< meer/more >>
(de zomer van 2018) Jorja Smith “Lost & Found”
Het album “Lost & Found” zal voor mij de representatie zijn van de zomer van 2018. Liedjes in een laag tempo maar niet te loom. De hitte straalt uit de speakers bij de zang van 
Jorja Smith, die je ongetwijfeld aan Rihanna zal doen denken. Toch is het vooral het stemgeluid dat je deze referentie doet maken. Jorja Smith is gelukkig toch vooral zichzelf met zwoele, hitte gevende en -bestendige liedjes die overduidelijk uit de soulhoek komen. Ook gedachten aan de muziek van Sade zullen hier op zijn plaats zijn, al moet je dan vooral naar de muziek luisteren en niet naar de stem.
Smith zingt maar hangt af en toe richting…….<< meer/more >>
(grootheid (in Italië)) Mina “Maeba”
Het album “Maeba” is het vierenzeventigste album van de inmiddels achtenzeventigjarige Mina. In Italië is zij een superster. Daarbuiten is ze niet veel gehoord. Waarom? Geen idee. 
De muziek op dit nieuwste album doet vermoeden dat er nog heel wat te ontdekken is.
Alleen op het verzamelalbum van Vic van de Reijt “Italiano! 70 Italiaanse Favorieten van Caruso tot Conte” vind ik een hit terug van Mina: ‘Tintarella di luna’ uit het jaar 1959 notabene. Dat is denk ik het enige teken in mijn collectie van Mina, waar ik me eigenlijk ook niet echt bewust van was.
Het album opent met het warme ‘Volevo screverti da tanto’ dat je….<< meer/more >>
(3de is volwassen!) Sleepwater “here we are, where are we”
Het derde album van de band Sleepwater heeft zo’n zes jaar op zich laten wachten. In die jaren is er heel wat gebeurd. Ook in de band. De broers Opstals gingen meer en meer 
hun eigen weg. Wil oogst inmiddels met zijn eigen projecten aardig wat aandacht onder de naam Songbelt.
Toch is hij paraat op deze groepsplaat.
Deze keer werd het album niet opgenomen in de studio van een van de maatjes in de band, maar werd er gebruik gemaakt van een homerecording studio.
Tevens zijn vele instrumenten door de band zelfgebouwd maar ook de microfoons die gebruikt zijn bij de opnames zijn van eigen makelij. Alles bij elkaar is het geluid…….<< meer/more >>
(schot in de roos) Haevn “Eyes Closed” (Deluxe H Edition)
Wat ben je als band gezegend als je liedjes worden opgepakt door een reclamecommercial. Dat viel Haevn eerst ten deel bij ‘Where The Heart Is’ en daarna met ‘Finding Out More’. Het zet de carrière van deze band direct in een stroomversnelling.
Nog voor het verschijnen van het debuutalbum stond de band daarom in Carré. De weerslag van dat optreden vinden we op de DVD bij deze Deluxe H Edition van het album “Eyes Closed”. En hoe toepasselijk kan het zijn om na een tijdje stilte weer eens een tip op mijn blog te schrijven.
De naam van de band Haevn……<< meer/more >>
(Record Store Day parel) Sevdaliza “The Calling”
Kijkend naar de enorme releaselijst van Record Store Day 2018 had ik maar één album echt op het verlanglijstje gezet. De rest van de releases waren grotendeels re-releases of 
uitgaven, die al eerder op cd verschenen waren of binnenkort op cd zouden uitkomen. Sommigen zelfs al aangekondigd, zoals het live-album van Neil Young.
Maar Sevdaliza’s “The Calling” bevat echt nieuwe muziek.
Helaas was ik op de bewuste dag van Record Store Day niet in Nederland dus moest ik hem voorbij laten gaan. Nu is het alsnog gelukt om een exemplaar van deze uitgave te bemachtigen. Slechts 2000 exemplaren is de oplage. In mijn bezit is nu nummer MOV000677.
In 2017 verscheen het prachtige debuutalbum van Sevdaliza…..<< meer/more >>
(de achteruitkijkspiegel) Hollies “Hollies”
Dit is d
e allereerste echte LP die ik kocht. Eerst waren het alleen singles die ik kocht (c.q. kon betalen). Maar na een aantal exemplaren van de Greatest Hits serie van Polydor en een Alle 13 Goed ging ik eerst over naar The Rolling Stones “Big hits (high tide & green grass)”.
Bij Frans de Kok in Tilburg kocht ik een exemplaar van de Hollies. Met een beschadigde hoes was deze in de uitverkoopbak beland, maar het vinyl was volledig intact en dus onbeschadigd. ‘The Air That I Breath’ is tot op de dag van vandaag…. << meer/more >>
(EP’s verzameld) Belle and Sebastian “How To Solve Our Human Problems”
Ik heb al heel lang een zwak voor de band Belle and Sebastian. Dit nieuwe album “How To Solve Our Human Problems” is dan ook het veertiende album in mijn collectie.
En wat ben ik gelukkig dat de EP’s die de band de laatste tijd uitbracht nu zijn verzameld op één CD. Dat is toch veel handzamer dan die losse EP’s. Op een of andere manier is het uitbrengen van EP’s weer een nieuwe mode. Mede het uitbrengen op vinyl doet zo zijn herintrede. Zelf vind ik een CD nog steeds heel handzaam. Je kan de CD thuis draaien, onderweg en in de auto. Je hebt er een boekje bij met informatie en dat mis je bijvoorbeeld op Spotify.
Dit album van Belle and Sebastian staat weer vol met heerlijke….<< meer/more >>
(elektronische R&B) Rhye “Blood”
Rhye staat synoniem voor Michael Milosh. Gek genoeg wordt zijn naam op AllMusic geschreven als Mike. Ik houd me aan de schrijfwijze op het cd-hoesje. Deze Canadees is gezegend met een fraaie hoge stem. Wie niets weet zou deze stem ook zomaar kunnen toedichten aan een vrouw.
Zeker als we naar het fraaie fotowerk kijken op het hoesje van “Blood” is de vergissing snel gemaakt. Milosh heeft er vijf jaar over gedaan om een opvolger te maken voor het album “Woman”, dat hij maakte samen met Robin Braun.
Op dit nieuwe album “Blood” is het puur Milosh die tekent voor het muzikale werk. Op een bed van synthesizers en andere elektronica weet deze Canadees een soort R&B te maken die zweeft in een laag tempo. Muziek om je al snel in te kunnen verliezen. Muziek die je direct kan aangrijpen en niet van het koele karakter is, waar je aan …. << meer/more >>
De achteruitkijkspiegel – deel 1: Modern Lovers ‘Live’ uit 1977
Het album van Jonathan Richman and the Modern Lovers ‘Live’ kocht ik als zeventienjarige op vinyl, destijds heette dat gewoon: een LP. Het heeft tot vorig jaar geduurd voordat ik eindelijk een exemplaar op cd te pakken kreeg tegen een redelijke 
prijs. Waarom op cd? Nou die LP uit 1977 is echt grijsgedraaid. Wat heb ik destijds van dat album genoten! En ook nog jaren erna. Maar het trouwe plaatje ging steeds slechter klinken. Het album heeft dan ook vele rondjes gemaakt op de verschillende draaitafels die ik bezeten heb. Die draaitafel uit 1977 was zeker geen beste. De jaren daarna werden de draaitafels wel beter maar de slijtage had al stevig toegeslagen op het album ‘Live’.
Maar op cd klinkt het weer allemaal alsof het nooit wat heeft geleden. Het album is nog steeds een van mijn favoriete live-albums. Jonathan Richman neemt…<< meer/more >>
(Nederprog-knaller) Kayak – Seventeen (Special Edition 2 CD Digipack)
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan: toch maar een nieuw album en nog geen best-of van 2017. Ik kan even niet anders. En wie zou er nu nog terug willen kijken? Of zal ik het toch nog maar doen?
Het zeventiende album van de Nederlandse Progrock-band Kayak verschijnt vlak na het 
verschijnen van de overzichtsbox van de band. Wie dacht met het eenentwintig cd’s tellende boxje “Journey Through Time – The Complete Studio Album Collection” alles in huis te hebben gehaald van de band, heeft met “Seventeen” direct weer de eerste aanvulling te pakken. Laten we hopen dat het niet eens de laatste zal zijn in de vijfenveertigjarige historie van de band.
Zoals Ton Scherpenzeel schrijft: de albumtitel brengt hem terug naar de tijd dat hij zelf zeventien was. Persoonlijk brengt het schrijven van dit stukje me terug bij het moment dat ik veertien was. Ik kocht in die tijd van mijn zakgeld uit de uitverkoopbakken het singletje (45-toeren/45-jaren nu) ‘Wintertime’, dat ik tot op de dag……. << meer/more >>
Muzikale balans van 2017…….een grotere opgave dan anders
Eindelijk ben ik in de laatste dagen van het jaar gestart met het nadenken over de muzikale balans van 2017. Het is door persoonlijke omstandigheden wat lastiger dan 
andere jaren. Maar gelukkig keert de honger naar en het genieten van muziek weer terug.
Na een paar lastige maanden keert mijn gehoor weer terug naar de mooie momenten dat je geniet van fraaie muzikale klanken. Er is wat in te halen vrees ik. Of was bijna al het moois van 2017 al verschenen voordat de laatste vier maanden van het jaar aanbraken?
De tijd zal leren wat er langs me……… << meer/more >>
(pareltje) Jillette Johnson “All I Ever See In You Is Me”
Het album van Jillette Johnson blijkt al eind juli van dit jaar verschenen te zijn. Toch is het me pas de laatste weken opgevallen, omdat het album als nieuwe release zichtbaar werd op Spotify.
Bij beluistering werd ik snel gegrepen door de stem van Johnson, die enige gelijkenis vertoont met bijvoorbeeld Norah Jones, maar dan met een wat kinderlijk c.q. jonge inslag.
Johnson schrijft haar liedjes zelf en begeleidt zichzelf daarbij op piano, afgewisseld met gitaar. Het album “All I Ever See In You Is Me” is haar debuut. Wie het album meerdere keren tot zich neemt, zal ontdekken dat de liedjes niet snel gaan vervelen.
De sound van het album lijkt helemaal niet van deze tijd… << meer/more >>
Het keerpunt / de achteruitkijkspiegel
Ineens kijk je in de achteruitkijkspiegel. Het besef dat, als je naar je muziekcollectie kijkt, 
de vraag op-popt: kan ik dat allemaal nog eens luisteren in de rest van mijn leven? Wat als ik die collectie op dezelfde manier laat groeien als tot op heden? Kan het ook anders? Moet ik alle muziek die ik mooi vind wel fysiek bezitten? Of……kiezen we toch eens voor streaming en een meer selectieve groei van de fysieke collectie?
Maar dat niet alleen………………. << meeer/more >>
(fraaie tweede) Songbelt “Unforetold”
Het album “Unforetold” is het tweede album van het trio Songbelt. Centraal in het trio is singer-songwriter Wil Opstals. Maar de rol van fluitist/mondharp speler Ruurd van der 
Vegt en bassist/producer Theo Liebregts mag niet onderschat worden.
Het was vier jaar wachten na het debuutalbum “Unanswered” dat in 2013 het licht zag. Dat album verscheen in 2016 zelfs nog in een geremasterede versie. Niet alleen vanwege het betere geluid maar zeker ook omdat de eerste editie gewoonweg uitverkocht was geraakt.
Met dit nieuwe album bewijst Songbelt dat ze een constante factor… << meer/more >>
(eindelijk vervolg) The Good Case “Road Movie”
We moeten terug naar het jaar 2014 toen ik voor het eerst het album “Go” van The Good 
Case te horen kreeg, dat al sinds 2013 beschikbaar was om de muziek van deze band voor de geest te halen.
Inmiddels is de band uitgedund naar alleen Cees Reezigt.
Het mini-album “Road Movie” is echter wel een zeer verdienstelijk plaatje geworden. We horen hier niet alleen een singer-songwriter met een gitaar maar een echt mooi band-geluid. The Good Case laat op “Road Movie” vooral een ingetogen sfeer ..<<meer/more >>
(machtig mooi) Low Roar “Once In A Long, Long While”
Bij het luisteren naar het album van Low Roar schieten fraaie herinneringen door je hoofd 
aan muziek die tot op heden niet veel met elkaar te maken had. Denk hierbij aan Portishead, Angelo Badalamenti, Big Star en dan in het bijzonder Chris Bell’s “I Am The Cosmos”, maar ook het groepswerk. Hoe de band het voor elkaar krijgt om deze elementen te verbinden lijkt vooralsnog een raadsel. Pas bij herhaald draaien kan je de referenties steeds beter aan de liedjes koppelen.
Het album “Once In A Long, Long While” is het derde album …. << meer/more >>
(heerlijk!) BBThree “Love Balloon”
Als enorm liefhebber van de muziek van Neerlands trots van begin jaren zeventig Solution koester ik dat repertoire al jaren. Het is ondanks de leeftijd van die muziek nog steeds 
regelmatig dat ik een album draai van deze band. Niet uit nostalgie, maar omdat de muziek en stem van Guus Willemse een zekere tijdloosheid in zich heeft.
Met dit album van BBThree “Love Balloon” heb ik er weer een heel fijn album bij in dezelfde tijdloze sfeer. Deze band debuteerde in 2008 met “Appetizer”, maar liet in de tussentijd niet veel van zich horen. Jammer, als je nu hoort hoe goed het nieuwe album is. Ik was bijna euforisch na de eerste keer luisteren van “Love Balloon”!
De band speelt op dit album naast eigen nieuw…..<< meer/more >>
(wonderschone jazz) Dwight Trible & Matthew Halsall “Inspirations”
Er zijn van die momenten dat je met plezier terugdenkt aan het advies bij je lokale muziekhandelaar. Bij het draaien van deze cd is dat zeker het geval. Jan Kinds van Sounds 
in Tilburg kwam met dit wonderschone plaatje aanzetten met de vraag: “Houd je van Gregory Porter?”, “Dan moet je hier eens naar luisteren: misschien lijkt het er te veel op maar het is toch heel mooi!”.
En gelijk heeft hij gekregen. Wat een geweldige plaat! Maar laten we eerlijk zijn: het lijkt wel op Gregory Porter, maar waar mijn lieftallige echtgenote mee kwam is de vergelijking met Benjamin Clementine. En ja, beiden hebben gelijk. Maar toch slaagt Dwight Trible er in samenwerking met trompettist Matthew Halsall in om met dit album een fraai gemixt geluid te creëren, dat je vele uren luisterplezier zal bezorgen. << meer/more >>
(zomerplaatje) Jeff Finlin “The Guru In The Gril”
Het nieuwe album van Jeff Finlin “The Guru In The Girl” lijkt voor ondergetekende uit te groeien tot het vroege zomerplaatje van 2017. De stem van Finlin heeft een iets nasale 
klank met een droge iets hese afdronk. Een stem om te koesteren in de vroege zomerochtend of in de heerlijke lange zomerse avond. Maar eigenlijk is het muziek die je altijd in je oren zal strelen!
Toen ik het album aan mijn verzameling toevoegde ontdekte ik dat het niet het eerste album van Finlin is dat ik bezit. Het uit 2013 stammende “My Moby Dick” maakte destijds veel minder indruk dan deze nieuweling. Zou dat komen door het Nederlandse tintje dat aan dit album hangt? BJ Baartmans die we gerust het snarenwonder van het zuiden mogen noemen speelt hier naast Finlin vele van zijn gitaren terwijl…..<< meer/more >>
(wat een vervolg!) David Corley “Zero Moon”
Het had maar heel weinig gescheeld of we hadden nooit meer wat van David Corley gehoord na zijn debuut “Available Light”. Dankzij de goede gezondheidszorg in ons land 
overleefde Corley een hartaanval tijdens een optreden in Groningen. In de USA hadden ze eerst naar zijn creditcard gevraagd; in ons land verlenen ze gelukkig (nog steeds) eerst zorg voordat gevraagd wordt of je die wel kan betalen.
Met “Zero Moon” laat Corley met een stevig geluid horen dat hij er nog steeds toe doet en dat hij zijn kaars laat branden, zoals hij zingt in het openingsnummer ‘Vision Pilgrim’. De band met ons land is door het voornoemde voorval natuurlijk heel bijzonder geworden. Corley werkt heel nauw samen met een aantal…. << meer/more >>
(bijzonder genieten) John Smith “Headlong”
Al bij de eerste inzet van het openingsnummer gaan de herinneringen uit naar John Martyn. Die link raak ik de rest van het album dan ook niet mee kwijt! Toch geen 
vervelende vergelijking voor deze debuterende singer-songwriter.
Het nieuwe album “Headlong” is het tweede album van Smith. In 2014 debuteerde hij met het onopgemerkt gebleven “Great Lakes”. Hopelijk krijgt hij met deze nieuwe plaat wel de verdiende aandacht. Aan de liedjes kan het onmogelijk liggen want die zijn zonder uitzondering erg fraai te noemen.
Als we ons nu beperken tot dit tweede album wil ik eigenlijk ook daar helemaal naar het einde van het album springen. Want als de eerste verrassing van zijn gelijkenis met Martyn is neergedaald en je het hele album tot ……<< meer/more >>
(jubileumalbum) Eivør “Slør” (English Version)
Waarmee kan ik beter mijn jubileum vieren dan met een nieuw album van Eivør? Inderdaad! De dag dat ik een paar jaar geleden over haar prachtige album “Room” schreef, 
wat voor mij de eerste echte kennismaking was met haar muziek, is direct een bijzondere dag geworden. Niet alleen vanwege de hoeveelheid bezoekers maar zeker ook omdat toen het directe contact met deze Faeröerse zangeres tot stand kwam.
Met haar twaalfde album “Slør” in het Engels is het voor haar ook een jubileum. Daarom bij het koperen jubileum van mijn blog aandacht voor deze release. De Faeröerse versie van “Slør” verscheen in 2015 in hetzelfde jaar als “Bridges”. Natuurlijk heb ik met deze Engelse versie in de hand even gecontroleerd of er nog dubbelingen zijn met andere albums van Eivør. Alleen ‘Trollabundin’ kennen we natuurlijk al wat langer. Ook de bonustrack ‘Falling Free’ in de live-uitvoering …. << meer/more >>
(overdonderend!) Matt Andersen @ Roepaen Ottersum 1-6-2017
Wie Matt Andersen eerder heeft gezien, kan alleen maar hoge verwachtingen hebben van 
Hij opent het optreden in de zeer warme Nightclub van Roepaen met “The Gift”. Dat verhaalt over het mooiste dat we als mens gekregen hebben:….<< meer/more >>
(roem gaat hem vooruit) Colter Wall “Colter Wall”
Nog voordat zijn debuutalbum uit is gonst het al van de aandacht voor deze nieuwe Americana ster in wording. Helemaal vreemd is dat niet als je naar de liedjes op zijn 
debuut luistert. Als je niets weet, dan kun je totaal niet bevroeden hier te luisteren naar een man, die slechts eenentwintig jaar oud is. Het lijkt wel een oude geest in een jong lichaam, die hier muzikaal aan het werk is.
Natuurlijk kun je al snel niet om de vergelijking met Johnny Cash heen. En waarom zou je dat dan ook willen? Het is alleen maar een compliment voor deze jonge artiest. Niet alleen de stem doet aan de legende Cash denken, maar ook de inhoud van de liedjes lijkt zo uit het repertoire van de man te komen……..<< meer/more >>
(DeWolff strekt zich uit!) Electrosaurus “21st Century Heavy Blues, Rare Grooves & Sounds From the Netherlands – vol. 1 (RSD2017)”
Het is mode om weer veel uit te brengen op vinyl! Dus kan DeWolff met hun retro-geluid daar niet bij achter blijven. Dit keer bieden ze het podium aan een aantal artiesten, die 
opnames maakten in hun vintage studio. Piepkleine studio, zo las ik ergens. Maar met een groots geluid. Want DeWolff staat zelf ook garant voor een heel groots geluid. Ze klinken al van heel jongs af aan als een band die zo uit de psychedelische jaren zestig is weggelopen. Toch zijn de mannen heel erg van deze tijd en maken ze werkelijk geweldige muziek. Ik mocht ze gelukkig al vele malen ook live zien. Van kleine tot grote zalen of op een festivalpodium.
Tijdens Record Store Day op 22 april dit jaar …..<< meer/more >>
(vooral de live-plaat) Laura Marling “Semper Femina”
Het album is alweer ruim een maandje geleden verschenen. Voor sommigen is “Semper Femina” een wat te ‘cleane’ plaat. Maar deze liefhebbers van Marling zouden toch alsnog 
op zoek moeten gaan naar de gelimiteerde 2LP-uitvoering van het album. Want zeker deze ‘gratis’ meegeleverde schijf tilt de liedjes van Laura Marling naar een hoger plan! Hier horen we Marling live aan het werk met haar nieuwe liedjes. En dat gaat met veel meer bezieling naar mijn idee dan op het studioalbum.
Gelukkig krijg je deze live-plaat ook met de meegeleverde downloadcode. Daar heb ik de schoonheid al van kunnen horen. Maar vandaag draaide ik het rechtstreeks van vinyl op een stevig volume en werd nogmaals, maar nu heviger, getroffen door de schoonheid van deze vertolking van de liedjes van “Semper Femina”. Wat een super plaat!
De muziek kruipt gewoon je lijf binnen vanaf de eerste noten die weerklinken, als de naald in de groef zijn werk doet en de klanken van ‘Soothing’ ….<< meer/more >>
(live nog beter!) Gunther Brown @ Meneer Frits Eindhoven 24-4-2017
Vorig jaar kwam het tweede echte album van Gunther Brown “North Wind” uit. Een album dat bij herhaald draaien langzaam maar zeker tussen de oren gaat zitten. De bandnaam 
Gunther Brown laat dan langzaam het Americana hart sneller doen kloppen.
Ad van Meurs kondigt de band op deze maandavond aan met de vergelijking met Pink Floyd. In eerste instantie een vreemde toch? Maar in Pink Floyd zit niemand die Pink heet, zo ook in Gunther Brown waar niemand Gunther heet. Op dat moment laat bassist Mark McDonough een heel bekende bas-loop van voornoemde band horen waarop zanger Pete Dubuc direct reageert “ik wist niet dat je het in je had!”.
Direct daarna opent de band met een a-capella intro van ‘No Use …<< meer/more >>
(gloedvolle kennismaking) JP DeKerk @ Drvkkery Middelburg 22-4-2017
Er is een grote groep liefhebbers naar de Drvkkerij in Middelburg gekomen om de lokale muzikant JP DeKlerk te horen tijdens de doop van zijn eerste soloalbum “Old Cold Church Road”. Volgens zeggen van de zanger zelf zijn ze eigenlijk nog volop aan het repeteren voor 
een tournee die start in november van dit jaar. Gelukkig merken we er totaal niets van dat hij en zijn band er nog niet klaar voor zouden zijn. Het optreden van een half uur met zes liedjes wordt door naar schatting zo’n kleine honderd toeschouwers met veel enthousiasme genoten.
DeKlerk speelt zeer sterk. Net als op het album opent hij met het fraaie ‘Home Town’, compleet met rif uit ‘Stairway To Heaven’ en pracht rol voor de hele band die na dat korte herkenbare stukje als een warm bad de zang van DeKlerk ondersteund. Een machtig moment zo aan het begin van dit korte optreden. In de set krijgen we vier liedjes van zijn album……<< meer/more >>
Dig Deeper EP “Stars Tonight”
Het is nog lang wachten tot september van dit jaar als het volledige album van deze Noorse band gaat verschijnen. Tot die tijd zullen we het moeten doen met alles wat er tot nu toe is 
verschenen. Daar is zojuist een EP met een drietal lange, uitgesponnen nummer bijgekomen.
In 2014 debuteerde de band met de limited editie single (250 stuks) met daarop de reeds adembenemende tracks ‘May 3rd’ en ‘Let Me Ride’. Een 7″ vinyl single helemaal in de geest van de huidige gekte rond deze oude muziek-hardware.
Met de nu verschenen EP “Stars Tonight” lossen deze Noren de hoge verwachtingen in en doet het ons hart sneller kloppen……..<< meer/more >>
(live nog steeds geniaal) Tangarine @ Roepaen Ottersum 10-4-2017
De broers van Tangarine zijn vorig jaar voor drie maanden naar de USA geweest en hebben daar rondgetrokken in een enorme camper van negen meter. Volgens de mannen 
De stemmen van Arnout en Sander Brinks……<< meer/more >>
(memorabel) Ocotillo @ Meneer Frits 3-4-2017 & “Songs From The City and The Desert”
Het is een bijzonder duo: Kirsty McGee uit Manchester en Robert Garson uit Joshua Tree. 
De UK en de US; een oceaan ligt er tussen hen in. Muzikaal kan je hun stemmen eenvoudig omschrijven als The Beauty & The Beast. McGee is gezegend met een fijne, zachte stem en Garson is een soort ruwe bolster: een stem die ruw klinkt met een randje van roken en drank, lijkt het. Of dat zo is weet ik natuurlijk niet. Het zou ook zomaar kunnen door de woestijnomgeving waar Garson zijn thuis heeft gevonden. Maar samen klinken die stemmen in de samenzang als een perfecte match.
Compositorisch heeft het duo elkaar ook gevonden; dat heeft geleid tot de samenwerking Ocotillo (de naam van een cactus in de woestijn van Joshua Tree)…<< meer/more >>
(slot-akkoord) David Bowie “No Plan”
Het is hier even stil geweest, maar ik doorbreek deze stilte gelukkig weer.
Niet mijn gewoonte zoals jullie als lezers weten. Maar het kon gewoon even niet anders. Even geen verrassing, maar meer een beschouwing en een terugblik.
Het eerste couplet van ‘Lazarus’, het openingsnummer van de EP “No Plan”, kan haast niet toepasselijker:
Look up here, I’m in heaven
I’ve got scars that can’t be seen
I’ve got drama, can’t be stolen
Everybody knows me now
Met deze EP wordt het prachtige oeuvre van David……<< meer/more >>
(meer powerpop) Reto Burrell “Side A & B”
Zo’n vijf jaar geleden schreef ik over “Sunshine & Snow”, het album waarmee Reto Burrell meer koos voor de roots- en Americana-muziek. In de tussentijd verscheen “Lucky Charm”, dat mij helaas niet ter ore kwam. Met “Side A & B” schuift de muziek van Burrell 
op richting de powerpop bovenop de Americana- en roots-muziek.
Dat deze Zwitser houdt van smaak bewijst o.a. de verpakking van deze cd. Als je de cd uit de hoes haalt, heeft hij de zwarte kleur van vinyl en met de titel “Side A&B” is er een duidelijke link naar het oude vinyl, dat nu weer steeds meer in trek is. De cd is dan ook klassiek ingedeeld in een A- en een B-zijde, maar gelukkig speelt hij de cd wel gewoon aan een stuk door.
Wie weet dat hij luistert naar muziek die komt uit Zwitserland, voelt direct aan dat deze artiest daar muzikaal de mosterd niet heeft gehaald. Wie kijkt naar het…<< meer/more >>
(derde ook raak!) Jonas Winterland “Liever uit balans”
Dit is alweer het derde album van deze sympathieke Vlaming. Jonas Winterland weet met zijn teksten steeds opnieuw te verbazen. Met dit album “Liever uit balans” kunnen we 
zeggen dat hij opnieuw raak heeft geschoten. Wel hebben we wederom twee jaar moeten wachten op deze tien liedjes en dat levert een kort nieuw album op. En ik hoor de lezer nu denken: beter kort en goed dan…(dat is een open deur, maar waar natuurlijk).
Toch roept dit nieuwe album wel de vraag op hoe lang Winterland binnen dit zelfde stramien door kan blijven gaan. “Liever uit balans” is een logisch vervolg op zijn eerste twee platen. De stijl is goeddeels identiek of we moeten gaan zoeken naar de details van de instrumentatie. Zijn zangstijl is herkenbaar en dat brengt……<< meer/more >>
(verdient aandacht) Albert Af Ekenstam “Ashes”
In januari van dit jaar stond Albert Af Ekenstam op meerdere podia in Groningen tijdens het Eurosonic festival. Ik mocht hem met zijn band aanschouwen in de Coffee Company. 
Het vooraf ontvangen promo-pakket van zijn album “Ashes” had toen al diepe indruk op mij mogen maken. En dat was niet alleen vanwege de bijzondere manier van verpakken en dus aandacht vragen voor dit fraaie album. Ook als het glimmende schijfje wordt gedraaid, houdt dat aandacht vragen niet op.
Het album opent met het instrumentale werkje ‘1996’, dat bol staat van ingehouden c.q. ingetogen energie. Het duurt dus tot het tweede- en titelnummer ‘Ashes’, voordat we kennis kunnen maken met de zware stem van Albert Af Ekenstam.<< meer/more >>
(eenheid) Rodrigo Leão & Scott Matthew “Life is Long”
De Portugese componist en muzikant Rodrigo Leão heeft in het verleden al in diverse samenwerkingsverbanden muziek gemaakt. Deze keer werkt hij samen met Scott 
Matthew, die we een aantal jaren geleden nog live zagen in de kapel in Eindhoven. Zijn manier van zingen is uit duizenden te herkennen met zijn speciale stem.
Ook op dit album “Life is Long” is het vooral Matthew die de hoofdrol zingt. In bijna alle gevallen is het Leão die tekent voor de muziek. Alleen in ‘In The End’ zijn zowel tekst als muziek van de hand van Matthew. Daar staan dan ‘Empty Room’ en ‘The Same Day’ als instrumentaaltjes tegenover.
Toch is dit album een volmaakte twee-eenheid …….<< meer/more >>
(mooie Franse verrassing) Barbagallo “Grand Chien” & live @ Coffee Company Eurosonic 2017
Na zeven jaren als journalist welkom geweest te zijn op Eurosonic is het voor het eerst even wennen om zonder armbandje tijdens dat prachtige festival in Groningen rond te
Cover Art – Barbagallo – Grand Chien
lopen. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, zullen we maar zeggen. Muziek ontdekken wil je toch blijven doen. De vrije dagen waren al geboekt. Dan maar de korte sessies volgen tijdens het fijne Platosonic. Het programma bij de Coffee Company is zelfs zo goed dat ik er geen sessie van wil missen. Dus de donderdag en vrijdag tijdig aantreden in dit fijne koffiecafé om te genieten van wat ze aan eten en drinken te bieden hebben en natuurlijk de muziek!
Zo worden we zomaar verrast door het zijdelingse project van een van de oprichters van Tame Impala (toch geen misselijk groepje). Barbagallo is het groepje…<< meer/more >>
(zo de sfeer voor 2017 zit erin!) Hidden Agenda Deluxe “Pan Alley Fever” + Live @ Meneer Frits 2-1-2017
De band Hidden Agenda Deluxe maakte in het voorjaar van vorig jaar een debuutalbum dat bij veel Americana fans niet onopgemerkt bleef. De samenwerking tussen deze 
getalenteerde Nederlandse muzikanten leverde dan ook een pracht album op onder de titel “Pan Alley Fever”. Tegen het einde van het jaar maakten ze met Carter Sampson een niet te versmaden kerstalbum.
Op de tweede dag van het jaar mogen de heren het jaar aftrappen in Meneer Frits voor een nieuw jaar ‘Ad van Meurs presenteert’. De band is heerlijk op elkaar ingespeeld op de tournee van Sampson gedurende de laatste maanden van het jaar. We worden getrakteerd op twee sets met liedjes van beide albums …….. << meer/more >>
(2016 beste muziek) De TOP10 albums van 2016 maken de TOP16 compleet
De TOP16 van 2016 samenstellen is en blijft een momentopname en het is een gekleurde mening. Met het besef dat we niet alle albums die dit jaar uitkwamen hebben gehoord en 
dat albums uit het begin van het jaar al meer tijd hebben gehad om te rijpen of om te vergeten, is dit het resultaat.
De beste van het jaar
Om te beginnen is het jaar 2016 een jaar waarin veel popgoden ons verlieten. Het is moeilijk om daar objectief mee om te gaan. Hoe zouden we tegen hun laatst uitgebrachte werk aankijken als ze nog onder ons zouden zijn? Hebben we het album al een plaatsje gegeven als het nieuws van hun overlijden……<< meer/more >>
(2016 beste muziek) Op weg naar mijn TOP10 van 2016: 11 t/m 16
Op nummer elf is het de beurt aan de Eindhovense trots Ad van Meurs met zijn alter-ego The Watchman, die met “Dorset Moon” een moeilijke periode in zijn leven gestalte geeft in 
de muziek. Het resultaat is een bijzonder fraai en vooral persoonlijk album dat nog lang zal naklinken. Gelukkig herstelt Van Meurs en kunnen we nog meer mooie muziek en concerten van hem verwachten.
Birds of Chicago is al vroeg in het jaar met hun nieuwste album paraat. “Real Midnight” hoorde ik zelfs al aan het einde ……<< meer/more >>
(2016 beste muziek) Op weg naar mijn TOP16 van 2016
Natuurlijk moet de TOP16 over 2016 nog bekend worden. Maar om alvast wat platen uit te 
sluiten die toch de moeite waard zijn geweest afgelopen jaar gaan we vast wat bekend maken.
De albums die volgen na de TOP16 in de lijst hebben allen hetzelfde volgnummer gekregen, want rangschikken wordt steeds moeilijker en daarmee ook steeds ongeloofwaardiger. Waarom moet een plaat wel op nummer zeventien en niet op nummer twintig? Ik weet het soms ook niet en het is net als bij de eerste zestien een momentopname. Wel zijn het samen de vijftig platen…..<< meer/more >>
(kerst!) Katie Melua “In Winter”
Katie Melua is sinds 2004 wel een beetje de koningin van de fluweelzachte liedjes met niet al te veel diepgang. Toch heeft deze dame iets in haar stem waardoor we ons toch weer 
steeds tot haar voelen aangetrokken. Maar geen van haar albums hebben een niveau bereikt dat ze tot een jaarlijstje van beste albums zou doordringen of zelfs maar aan de rand daarvan zou komen. Gek is dat toch! En toch kunnen we vaak niet om een nieuw plaatje van Melua heen. Het feel-good gevoel is zo heerlijk dat je toch wilt blijven proeven van haar muziek.
Met het album “In Winter” zocht Melua de samenwerking met….<< meer/more >>
(kerstplaatje) Hidden Agenda Deluxe and Carter Sampson “Christmas from Amsterdam to Oklahoma”
Voor sommige artiesten is het uitbrengen van een kerstalbum een belangrijke wens om eens in de carrière gedaan te hebben. Vooral veel Amerikaanse zangers en zangeressen 
vinden dat er blijkbaar bij horen. Vaak worden het albums met de oude bekende liedjes waar ze blijkbaar maar niet van loskomen. Vandaar dat je de hele kerst dezelfde liedjes kan draaien maar steeds uitgevoerd door andere artiesten. Tot je er wee van wordt!
Gelukkig kiezen het Nederlandse Hidden Agenda Deluxe en Carter Sampson in de meeste gevallen voor wat ander materiaal. Helaas horen liedjes als ….. << meer/more >>
2016: De beste zes bijzondere uitgaven! Op naar de beste albums van het jaar.
Het is de tijd van terugkijken en de balans opmaken. De tijd waarin iedereen zijn of haar 
lijstje met favoriete albums presenteert. Laat ik maar eens beginnen met de bijzondere uitgaven die niet in het lijstje zijn komen te staan maar wel tot de beste van het jaar behoren.
Zo dacht ik aan de volgende categorieën:
– De beste niet-officiële uitgave
– De beste limited edtion en dat echt limited!
– Het beste verzamel album
– De beste box uitgave
– De beste 12″
– De beste single
Leuk lijstje toch?…….<< meer/more >>
(steeds rijper!) Lee Fields “Special Night”
Lee Fields heeft sinds zijn debuutsingle in 1969 altijd in de schaduw gestaan van zijn grote voorbeeld James Brown. In die tijd heette hij dan ook Little JB, alsof hij een afsplitsing 
c.q. een kopie was van de grote Brown zelf. Niets is minder waar overigens. Want wie zijn debuutalbum uit 1979, dat zo’n drie jaar geleden opnieuw verscheen, beluistert hoort een gedreven soulzanger die zeker zijn eigen publiek en podium verdient. Dat album “Let’s Talk It Over” is zonder meer te vergelijken met zijn werk dat hem de verdiende roem bracht in de jaren na 2000. Sinds zijn album “Problems” uit 2002 oogst Lee Fields alleen maar lof. En dat is dan ook meer dan terecht!
Met het verschijnen van het album “Special Night” zo aan het einde van het jaar bewijst Fields andermaal dat zijn carrière nog lang niet over is. Voor veel…..<< meer/more >>
(gruizig, ouderwets lekker!) Mat Walklate & Paolo Fuschi
Een berichtje via Facebook van Mat Walklate zelf deed begin oktober dit album bij mij in de bus vallen. De heren vonden het tijd dat ik kennismaakte met hun muziek. Het in eigen 
beheer uitgebrachte album bevat tien composities, waarvan er maar een van de muzikanten zelf is. Verder putten de mannen uit het bluesarchief met composities van Campbell, Oden, Dixon, Jenkins, Morganfield, Morgan, Hopkins, Kenner/Batholomew en Bradford/Cordy. De heren kennen zo te lezen hun klassiekers of moet ik zeggen: ze kiezen hun eigen klassiekers en niet de voor de hand liggende liedjes van deze schrijvers.
Maar het feest begint pas echt als de glimmende…..<< meer/more >>
(vele talenten) Rachael Sage “Choreographic”
Wie voor de eerste keer het album “Choreographic” van Rachael Sage hoort moet bij haar stem waarschijnlijk denken aan Katie Melua met een vleugje Olivia Newton John. Wie in 
dit kader niet vergeten mag worden is Vienna Teng, al is dat een zeer ondergewaardeerde muzikante die het nooit echt gelukt is door te breken naar een groot publiek. De muziek van Sage zit zeker in dezelfde stijl die de fijnproevers ook van Teng kennen. Muzikaal kan je al snel horen dat Sage van de dans is. Je ziet haar als het ware dansend voor je ogen, terwijl ze haar goed in het gehoor liggende liedjes zingt. Dit album is dan ook gemaakt met de gedachte in het achterhoofd dat alle nummers ook begeleid gaan worden met een stukje dans.
Sage is naast muzikant vooral danseres maar ook schilder en grafisch ontwerper. Ze heeft in eigen beheer reeds twaalf volledige albums gemaakt, die door…<< meer/more >>
(bovendrijver) Scott Matthews “Home – part 2”
Er zijn van die albums die je maar blijft draaien nadat je ze hebt aangeschaft. Ze geven je een goed gevoel en het past vaak in je stemming. Toch lijken ze even niet op te vallen of hun kwaliteiten niet prijs te geven, totdat je op een dag tot het besef komt dat het eigenlijk 
wel een heel goed album is, waar je zelfs al een beetje aan verknocht geraakt bent. Zo’n album is “Home – part 2” van Scott Matthews, die nog niet zo lang geleden op het Roepaen podium in Ottersum stond.
Het was dan ook daar dat ik het album kocht en op het laatste moment koos voor de LP met CD en de gelegenheid had Matthews zelf even de hand te schudden, waarna hij welwillend zijn handtekening zette op het album. Hij koos daarvoor….<< meer/more >>
(donkere benadering) Andrea Schroeder “Void”
Het album van Andrea Schroeder kan zomaar een album blijven dat onder de radar blijft. Niet omdat het geen goede plaat is maar omdat het niet snel opgepikt wordt door de 
media. En eigenlijk is dat verschrikkelijk jammer. “Void” is een album dat zeker de nodige aandacht op zich zou mogen vestigen. Schroeder klinkt donker en heeft een heel bijzondere hand van liedjes schrijven samen met haar muzikale partner Jesper Lehmkuhl. Dat gekoppeld aan de bijzonder lage stem en een voordracht, die soms in de benadering van de tekst het midden houdt tussen Engels, Duits en een kleine Franse inslag. Toch zijn alle teksten onmiskenbaar in de Engelse taal. Eigenlijk moet je echt luisteren wil je begrijpen wat ik bedoel. Dat is natuurlijk……<< meer/more >>
(oog/oor voor traditie) Herbert Pixner Projekt “Summer”
Op vakantie en tijdens andere buitenlandreizen ben ik altijd op zoek naar lokale fraaie muziek. In sommige landen valt dat niet mee. Maar even doorzoeken helpt vaak. Het is maar zelden dat ik echt helemaal niets kan vinden. Zo ook in Oostenrijk: met een beetje 
doorzettingsvermogen, een lieftallige verkoopster die maar blijft aandragen en wat tijd om door veel ‘hoempa’ heen te luisteren, stuitte ik daar op het album van Herbert Pixner Projekt. Blijkt momenteel ook nog in de top 10 van best verkopende albums te staan!
Ondertitel van het album dat “Summer” heet is heel toepasselijk ‘Finest Handcrafted Music From The Alps’. Ondersteund door diverse sponsoren…..<< meer/more >>
(warm en sensueel) HONNE “Warm On A Cold Night”
HONNE is het Londense producersduo Andy Clutterbuck en James Hatcher, dat met hun debuutalbum “Warm On A Cold Night” een sound doorspekt met synthesizers neerzet. De 
zang van de heren past bij de warme sound met een enorme dosis soul. Denk daarbij aan het sensuele werk van Marvin Gaye, al ligt het tempo soms wat hoger.
Het album opent met een stukje gesproken woord om de sensualiteit van het album meer kracht bij te zetten, als onderdeel van het titelnummer ‘Warm On A Cold Night’. Een prachtnummer dat al eerder verscheen op een single. In ‘All In The Value’ kan een vergelijking met Prince bijna niet ontbreken, als een vrouwelijke kreet overgaat in een gitaar-riff. Maar andere vergelijkingen …….. << meer/more >>
(bloed en bloedstollend mooi) Muziek, toevalligheden en samenloop van omstandigheden. Daarom twee tips!
En hoe bijzonder is het om deze EP “Blood – Solo” in de brievenbus te krijgen op de dag dat mijn schoonmoeder getroffen wordt door een hersenbloeding. Alleen bloed dat haar fataal wordt. Een week later op de dag van de begrafenis zingt Aaron Neville op zijn album “Apache”, dat die dag bij me wordt afgeleverd, de bloedstollend mooie ballad ‘Heaven’.
Ik weet het: ik heb wat met muziek en dit soort toevalligheden vallen me nu eenmaal op. Toch een bijzondere samenloop van omstandigheden. Reden genoeg om beide albums aandacht te geven. Niet alleen omdat ze ieder op zichzelf geweldig zijn!
(alleen) Lianne La Havas “Blood – Solo”
Vorig jaar verscheen het tweede album “Blood” van Lianne La Havas. Een prachtig vervolg op haar debuut van 2012 “Is Your Love Big Enough?”. Met deze EP laat La Havas horen dat ze ook in een sobere bezetting goed tot haar recht komt.
Zes composities van haar album “Blood” voert ze hier geheel alleen, ondersteund door subtiel instrumentaal werk, akoestisch uit. Een instrumentale – interlude – van ‘Green & Gold” maakt de setlist van zeven composities compleet. De EP is alleen verschenen op vinyl en is op 45 toeren geperst in een gelimiteerde uitgave. Gebruikers van Spotify kunnen evenwel ook genieten van deze opnames maar een cd-versie is tot op heden niet verschenen.
De EP opent met het nummer ‘Unstoppable’…… << meer/more >>
(bijzonder & jubileum) Aaron Neville “Apache”
De stem van Aaron Neville heeft een bijzonder plaatsje in mijn hart sinds ik in de jaren tachtig kennismaakte met zijn werk samen met z’n broers in The Neville Brothers. Het allereerste wat ik van deze mannen kocht was de verzamelaar “Treacherous (A history of ..1955 – 1985)” waarna ik op zoek ging naar alles wat daarvoor gemaakt is.
Op dat album trof mij het nummer ‘Arianne’ diep in het hart en viel ik voor deze stem. Zijn solowerk kenmerkt zich door een diversiteit, die we ook weer terug vinden op dit nieuwe album “Apache”. Een album dat heerlijk funky opent met ‘Be Your Man’. Een nummer dat refereert aan zijn werk met z’n broers maar nadrukkelijk zijn signatuur draagt, al is het alleen maar vanwege zijn stemgeluid. Het is de eerste single van het album.
Naast nieuwe composities krijgen we ook een remake van zijn liedje ‘Orchid In A Storm’ uit 1985. Toch is het bij Aaron Neville….<< meer/more >>
(minder folk/meer pop) Bear’s Den “Red Earth & Burning Rain”
Zo’n twee jaar geleden kwam het eerste volwaardige album van Bear’s Den uit. Deze Londense band wist me direct te bekoren. Om een of andere reden heb ik nooit een recensie van het album gedeeld. Wellicht werd er tegelijk met dat album wat anders 
uitgebracht dat meer de aandacht vroeg voor een recensie en het predicaat: ‘tip van de week’.
Voor deze opvolger “Red Earth & Burning Rain” maak ik graag nu wel herrie. De band verdient het om aandacht te krijgen. Zeker in deze ‘komkommertijd’ van nieuwe releases valt dit werkje extra op en kan het bijna niet meer onopgemerkt blijven.
De stem van Bear’s Den heeft een grote gelijkenis met die van Gary Lightbody van Snow Patrol. Maar de klanken van banjo waarmee het eerste album opende maakten duidelijk dat we hier in geen geval te doen hebben met voornoemde……<< meer/more >>
(progrock album van het jaar) Anderson/Stolt “Invention Of Knowledge”
Als je dit jaar van plan bent nog één progrock album te kopen dan kan je zeker niet om dit album van twee veteranen heen. Jon Anderson & Roine Stolt hebben de handen ineen 
geslagen onder de simpele naam Anderson/Stolt en schrijven geschiedenis met het machtig mooie album “Invention Of Knowledge”.
Anderson kennen we natuurlijk van zijn zang bij Yes en Stolt heeft een staat van dienst bij Kaipa, Flower Kings en Transatlantic. Het duo heeft elkaar gevonden door inmenging van platenbaas Thomas Waber van Inside Out Music.
Het album opent groots met ‘Invention’ dat duidelijk verwantschap vertoont met het mooie werk van Yes uit zijn beste tijd. Niet vreemd met zo’n stem als die van Anderson, die toch nog steeds uit duizenden herkenbaar is met zijn hoge registers. Ondanks dat hij in oktober zijn tweeënzeventigste verjaardag mag gaan vieren klinkt deze zanger nog even helder….<< meer/more >>
(Tweede proeve) Sunny Amoreena “Tightrope”
Vier jaar moesten we wachten op een nieuw teken van leven van Sunny Amoreena. Ze heeft haar artiestennaam nu niet meer ingekort. Met de EP “Tightrope” met vier nieuwe songs probeert deze Australische zangeres dit jaar zelfs de oversteek te maken naar 
Nederland. Contact met haar levert op dat ze plannen heeft om voor nog twee EP’s en een live-album binnen niet al te lange tijd uit te brengen. Reden genoeg om even aandacht te schenken aan deze nieuwe nummers.
De eerste van de vier liedjes van deze eerste EP, uit de serie van drie, is ‘Angel’s Road’ en het is van een echt fraaie schoonheid. Het nummer klinkt zelfs heel hitgevoelig. Mooi met een kop en staart, dus een fijn einde aan het liedje. De zang van Sunny roept een tikje de vergelijking met Beth Hart op, maar dan van een wat hogere variant. Vooral de manier van zingen roept bij mij die associatie op…….<< meer/more >>
(heruitgevonden) Rodney DeCroo “Campfires On The Moon”
Het album “Campfires On The Moon” verscheen buiten ons land in het vorige jaar. Na het succes dat daarop volgde is het nu tijd in Nederland om kennis te maken met Rodney DeCroo. Na vijf jaar afwezigheid in de muziek is dit zijn zesde album maar wel zijn meest intieme album.
Al bij het eerste nummer van het album weet je dat DeCroo je gaat inpakken of het je helemaal niet zal raken. Toch kost het album de nodige draaibeurten om op waarde geschat te kunnen worden. Maar als DeCroo je een keer te pakken heeft dan laat hij je niet meer los met zijn zang, die een tikje doet herinneren aan Bob Dylan. Zijn soms wat onvaste manier van zingen maakt hem charmant en breekbaar. Mijn moment waarop hij me pakt was het liedje ‘Ashes After Fire’ wat verhaalt over zijn bezoek aan oude vrienden, wat geen onverdeeld genoegen bleek te zijn. De zang van DeCroo wordt hier prachtig ondersteund door die van Ida Nilsen,……..<< meer/more >>
(Zweedse fluwele death/doom-metal/prog) Katatonia “The Fall of Hearts”
Laat je niet afschrikken omdat deze Zweedse groep in de hoek gezet wordt bij death/doom-metal. Soms kunnen ze namelijk fluweelzacht zijn om op een ander moment 
te exploderen. Maar de zang van Jonas Renske gaat nergens over tot schreeuwerigheid. Eigenlijk doen deze metalen heel veel progrock in de cocktail die we horen op dit nieuwe album.
Het album “The Fall of Hearts” opent direct sterk en houdt dat zoals gebruikelijk vol tot het einde. De jaren dat ik de band nu volg, sinds 2009 “Night Is The New Day”, hebben ze nog nooit weten teleur te stellen. De periode daarvoor, die terug gaat tot 1993, is grotendeels aan me voorbij getrokken voordat ik ze ontdekte. Nog genoeg uit het verleden te ontdekken dus. Naar ik lees zit daar de band nog wel in de wat donkerdere en stevigere hoek.
De band laat regelmatig horen wat ze allemaal in petto heeft….<< meer/more >>
(slow-alt-country-rock) The Fire Harvest “Singing, Dancing, Drinking”
Het debuutalbum van de Nederlandse band The Fire Harvest “Singing, Dancing, Drinking” werd in samenwerking met niemand minder dan Daniel Romano 
geproduceerd. Met het uitkomen van het nieuwe album van Romano “Mosey” snappen we in welke fase deze ster zit.
Het kwartet is afkomstig uit Utrecht dat ze als basis gebruiken. The Fire Harvest zit wel een beetje in de sfeer van de meer rock georiënteerde country-plaat van Romano, maar deze band zoekt het vooral in de wat tragere country-rockmuziek. De acht composities ademen een sfeer uit die we ook …..<< meer/more >>
(weer de weg gevonden) James Harries “Until The Sky Bends Down”
weet wat te draaien. Steeds weer vindt dit nieuwe album van James Harries op een of andere manier de weg naar de lade van mijn CD-wisselaar. Ook vandaag was het weer tijd voor het prachtige album “Until The Sky Bends Down” dat je in je greep neemt vanaf het eerste nummer ‘Salvation’. Niet voor niets de eerste officiële single van het album.
Al snel groeit dat nummer uit tot een van mijn favorieten gevolgd door het tweede nummer van het album ‘Your love’, dat me steeds weer aangrijpt door zijn schoonheid. Vaak klik ik dan snel weer terug naar het eerste nummer om te horen welke van de twee nu mijn absolute hoogtepunt is. En och, wat is er eigenlijk mis aan twee hoogtepunten? Nooit verkeerd gevonden. Dus ook nu niet! Of toch wel? Want ook ‘Shooting Star’ is weer helemaal geweldig.
Eigenlijk staat dit album alleen maar vol met prachtige nummers. De in Tsjechië wonende singer songwriter werd ooit in Engeland geboren ….<< meer/more >>
(toch weer lekker!) Anohni “Hopelessness”
Dat Antony Hegarty, voorheen voorganger van Antony and the Johnsons, een andere weg is ingeslagen zal veel fans niet ontgaan zijn. Antony is vanaf heden een “vrouw” en daar 
hoort ook een nieuwe artiestennaam bij en een andere sound. Anohni klinkt met haar kenmerkende zangstem gelukkig nog steeds zoals we dat gewend zijn. Ondanks de aankondigingen dat de muziek de dance-richting in zou gaan, kunnen we gerust zijn: met “Hopelessness” is er nog genoeg over van het vertrouwde geluid van Antony, al zijn de invloeden van de dance wel degelijk hoorbaar. De snik in de stem is gebleven, maar het hele slepende, trieste, gedragene en voor sommigen zelfs tergende van Antony and the Johnsons is ingeruild voor een meer luchtige benadering.
Een luchtige benadering in muziek betekent minder dramatiek, maar gelukkig is de stem gebleven van Anohni/Antony. Bovendien betekent dit niet …..<< meer/more >>
(fenomenaal) Dave McGraw & Mandy Fer “Off-Grid Lo-Fi”
Het nieuwste album van Dave McGraw & Mandy Fer kwam halverwege vorige maand uit als voorbode van hun concert tour in ons land. “Off-Grid Lo-Fi” is een bijzonder album 
van een bijzonder duo. Het album werd opgenomen op een eiland waar slechts zes mensen wonen in een periode waarbij ze overeengekomen waren om voor een groepje oude ezels te zorgen. De liedjes die ze daar schreven en opnamen, op oude opname apparatuur die alleen maar gevoed kon worden door de daar opgewekte zonne-energie, zijn terug te vinden op die erg organische album. De twaalf liedjes laten het talent van het duo uitstekend uitkomen. De stemmen kleuren prachtig bij elkaar zoals we een paar jaar geleden ook al mochten horen tijdens hun concert in Terheijden in het Witte Kerkje. Instrumentaal is Mandy Fer de ster gitarist. Op het album speelt ze elektrische, akoestische gitaar, banjo, piano en cello. Dave McGraw …..<< meer/more >>
(miskende Noor) Jonas Alaska “Younger”
Jonas Alaska trad nog niet zolang geleden op in het voorprogramma van Madrugada-zanger Sivert Hoyem. Alaska koos ervoor om als voorprogramma-act op te treden met 
alleen zijn akoestische gitaar als begeleiding. Een complete misrekening van Alaska. Wie zijn muziek kent, en daar mag ik mezelf onder rekenen, weet dat deze schuchtere Noor veel meer in zijn mars heeft. Met een uitbundige act als Hoyem op komst werd Alaska door het luid pratende publiek volledig weggesproken. Slechts een handjevol liefhebbers hebben moeite gedaan om maar iets op te vangen van het zachte geluid dat Alaska vanaf het podium voortbracht. Nee er was niemand, nou ja bijna niemand, die Alaska na afloop van het concert op 15 maart j.l. een blik waardig gunde achter de merchandise-tafel. Zelf liet ik mijn twee voor het concert gekochte twee albums, “Tonight” en “Younger”, door hem signeren. Als fan was ik blij eindelijk het album “Tonight” te pakken te hebben; bij een vorige ontmoeting in september 2014…<< meer/more >>
(nieuwe groeven in het geheugen) Malcolm Holcombe “Another Black Hole” & Live @ Meneer Frits Eindhoven 18-4-2016
Een concert van Malcolm Holcombe is een ware belevenis. Niet alleen omdat deze muzikant vaak en ook deze avond wordt aangezien voor een zwerver, maar vooral om de intensiteit van het optreden van deze rasmuzikant die al ruim twintig jaar in de muziek zit. 
In 2014 was dat jubileum en ondersteunde hij dat met een soort “Greatest Hits” album, maar dan anders: zijn mooiste liedjes opnieuw opgenomen, in een ander jasje.
Dit jaar bracht hij “Another Black Hole” uit wat opnieuw een hoogwaardig en vooral erg gewaardeerd album is. Op 18 april j.l. stond hij samen met dobro-speler Jared Tyler op het podium van Grandcafé Meneer Frits in Eindhoven en maakte er wederom een gedenkwaardige avond van met zijn vurige spel en bijzondere verschijning.
Met zijn nieuwe album onder de arm en een reeks van uitstekende recensies op zak. Een fijne notering in de Euro Americana Chart sinds het verschijnen van het album half februari van dit jaar. Holcombe loodst ons met enorm gemak…<< meer/more >>
(eindelijk) Aurora “All My Demons Greeting Me As A Friend”
Er zijn van die albums waar je enorm naar uitkijkt, in de hoop dat ze niet tegenvallen. Aurora speelde zich opvallend in de schijnwerpers tijdens EuroSonic 2015. Later dat jaar 
stond ze op het Duitse New Fall Festival. Negen maanden gingen tussen die twee momenten voorbij zonder dat het album verscheen. We moesten nog tot maart dit jaar wachten voordat eindelijk dat langverwachte debuut verscheen. De spanning was bijna ondraaglijk, de liedje klonken nog steeds na in de oren. Ik merkte zelfs dat sommige liedjes als ‘Running With The Wolves’ en ‘Murder Song’ bij het festival in Duitsland al een beetje sleet begonnen te vertonen.
Tja en dan is het eindelijk zover! Vind je op veel plaatsen niet de versie met alle nummers. Een Deluxe Editie is dan natuurlijk het ultieme album. Mooi hoesje en alle zeventien nummers en de voornoemde liedjes zelfs in een nieuwe c.q. andere uitvoering. Och en we zijn Hollands, dus een-en-twintig euro en ……..<< meer/more >>
(virtuoos) 4Square “Fuel” – live @ Meneer Frits Eindhoven 21-3-2016
“We zitten met zijn allen op het puntje van de stoel!” zei Ad van Meurs na de pauze om de band voor de tweede maal die avond aan te kondigen. De zaal kon niet anders dan de 
uitspraak beamen. Iedereen van de vaste club bezoekers aan de Meneer Frits avonden die er niet was heeft ongelijk gekregen! 4Square uit Manchester is een jong kwartet dat een bijzondere interpretatie van folkmuziek speelt die de luisteraar van de ene naar de andere verbazing weet te lokken.
Een andere bewoording die van toepassing is op het spel van het viertal is zonder meer: virtuoos. Want wat zij voor elkaar weten te spelen is werkelijk fenomenaal. Wie verzint er nu een stuk in the ritme 25/16ste en opent dat ook nog met handgeklap in dat onmogelijke ritme. Michael Giverin schreef het stuk bewust moeilijk omdat hij in het repertoire wel meer moeilijke stukken aantrof toen hij tot de band……..<< meer/more >>
(heerlijke plaat) Paul Benjaman Band “Sneaker”
Wat een heerlijke plaat, riep ik al snel uit toen ik “Sneaker” van de Paul Benjaman Band voor de eerste keer draaide. Sneaker verscheen vorig jaar op Horton Records uit Tulsa. 
Een heel bijzondere platenmaatschappij die volledig werkt met vrijwilligers en zonder winstoogmerk. Sinds kort wordt de catalogus in Nederland uitgegeven door Continental Record Services; vandaar dat we nu ook in ons land kunnen genieten van deze eerste worp aan albums, die nu iets later hier op de markt verschijnen. Een van de pareltjes van Horton is zonder meer dit tweede album van de Paul Benjaman Band.
De muzieksoort beweegt zich ergens in de hoek van rock, Americana, funk, jazz en soul. De sound wordt gekenmerkt door een fijne zware basklank die in stuwende ondertoon de rest van de band meezuigt.
De zesmansformatie van deze band rond Paul Benjaman, die zelf…..<< meer/more >>
(steeds mooier!) Birds of Chicago “Real Midnight”
Zo’n vier jaar geleden ontstond Birds of Chicago vooral uit liefde van de twee leden van de band die inmiddels een gezinnetje hebben gesticht. Die liefde en samenwerking brengt 
niet alleen nieuw leven, maar muzikaal zijn deze echtelieden ook steeds dichter naar elkaar toegegroeid, wat resulteert in hun beste album tot nu toe!
Ex-Po’Girl zangeres Allison Russell en haar man JT Nero hebben voor dit nieuwe album niemand minder dan producer Joe Henry ingehuurd om niets aan het toeval over te laten. Het resultaat is een album dat in muziekblad Heaven al bijna wordt uitgeroepen tot ‘album van het jaar 2016′ en dat terwijl we pas halverwege februari zijn. Als je dat leest moet er toch wel iets bijzonders aan de hand zijn op dit nieuwe plaatje. En dat is ook zo! De chemie tussen deze twee muzikanten heeft zo’n prachtige vormen aangenomen dat we gerust kunnen stellen dat 1+1 niet ‘gewoon’ 3 is, maar misschien wel 4.
Toch draait het hier absoluut niet om rekenkundige trucjes, maar….<< meer/more >>
(Nu uit in NL!) Kreg Viesselman “To The Mountain”
Halverwege december van het vorige jaar begon ik reeds enthousiast aan mijn recensie. Later bleek dat de release iets was uitgesteld. Ik schreef toen:
Na mijn eerste kennismaking met de Noor Kreg Viesselman in 2007 draag ik deze singer-songwriter een warm hart toe. We moesten maar liefst vijf jaar wachten op een opvolger, die vervolgens niet in Nederland verkrijgbaar was. Zelfs toen ik even in Noorwegen was kon ik geen exemplaar te pakken krijgen. Nu Viesselman na wat lobbywerk een Nederlandse vertegenwoordiging heeft zijn de rollen omgedraaid! Ga je naar de website van Viesselman zelf dan zal daar nog als laatste album “If You Lose Your Light” worden aangeprezen. In Nederland…………… << meer/more >>
(betoverend!) Anneke van Giersbergen & Árstídir “Verloren Verleden”
Als er één band is die tijdens EuroSonic 2015 opviel dan is het wel Árstídir dat toen 
speelde in Der AA-Kerk in Groningen. In het jaar dat volgde toerde de band uitgebreid in ons land en ook in de ons omringende landen.
Kort na het optreden verscheen hun nieuwste album “Hvel” waar ik hier al een lans voor gebroken heb. Een van de mooiste albums van het jaar mag ik wel zeggen. Niet voor niets nummertje vier in mijn jaarlijst.
Vandaag, 12 februari, verrast de band opnieuw! In samenwerking met onze eigen Anneke van Giersbergen hebben ze een album gemaakt waarop haar stem is toegevoegd aan het bijzondere strijkersgeluid van deze IJslandse band. Van Giersbergen zingt op dit album in verschillende talen: Engels, Duits, IJslands en Nederlands. Dat laatste is een heel bijzondere, omdat het ook nog een cover is van Wim Sonneveld’s liedje ‘Het Dorp’. Heel gedurfd om….<< meer/more >>
(verfrissend uit Ijsland) Agent Fresco “Destrier”
Tijdens EuroSonic-Noorderslag 2016 werd er contact gezocht vanuit het IJslandse management van Axel Flóvent. Mid Atlantic management vertegenwoordigt nog veel meer fraaie artiesten afkomstig uit dit bijzondere land. Blijkbaar was opgevallen dat ik de 
muziek van Flóvent wel mooi zou vinden. Dat was in ieder geval niet verkeerd ingeschat! Flóvent was voor mij een, zo niet dè topper van het EuroSonic festival dit jaar.
Om me kennis te laten maken met nog wat meer muziek werd me een stapeltje promo’s in de hand gedrukt. In dat stapeltje zat ook dit album van Agent Fresco! Een plaatje waar ik de laatste weken maar naar blijf teruggrijpen. De muziek van Agent Fresco blijft intrigeren blijkbaar. De band maakt een soort heavy-pop-rock muziek met een stevig gitaargeluid. De zang is van hoog niveau op twee manieren: heerlijke melodielijnen en de stem van zanger Arnór Dan Arnarson zit in de hogere octaven en pakt af toe een kopstem mee. Arnarson tekent overigens samen met de gitarist/pianist Pórarinn Gudnason …..<< meer/more >>
(aangeraden!) The Paper Kites “Twelvefour”
Daar sta je dan met je hoofd vol muziek van EuroSonic en PlatoSonic. Natuurlijk kan een bezoekje aan Plato niet ontbreken met een gang langs de bakken vol met muzikaal-lekkers. 
Een kleine selectie van toch bijzonder werk mag mee naar huis. Een leuke aanbieding kan er natuurlijk ook nog wel bij en dan wil je afrekenen en vraagt Appy: “Ken je The Paper Kites al?” Natuurlijk niet en na een mooi aanraad-praatje kan het zonder te luisteren direct worden toegevoegd aan de selectie die de reis naar het zuiden mag maken.
Bij beluistering van dit kleinood kunnen we Appy alleen maar dankbaar zijn voor zijn aanrader. The Paper Kites uit Australië maken met “Twelvefour” een uitstekend tweede album. De heren maken een soort alternatieve pop/rock die dicht tegen de singer-songwritermuziek aanzit. De vergelijking met andere bandjes is er natuurlijk ook. Luister naar……<< meer/more >>
(Re-Issue van het jaar 2015) Scott Fagan “South Atlantic Blues”
Wat is het toch mooi als er albums worden her-ontdekt die de tand des tijds glorieus hebben doorstaan, maar toen ze werden uitgebracht min of meer onopgemerkt bleven. 
Zo’n album is “South Atlantic Blues” van de verder onbekend gebleven Scott Fagan.
En als we niet opschieten zal deze schoonheid aan muziek weer aan veel muziekliefhebbers voorbij gaan. Het album werd eind november vorig jaar opnieuw uitgebracht. Bij een bezoekje aan Sounds in Tilburg viel me het album op maar in de vaderlandse media is het behoorlijk stil rond dit pareltje. Een pareltje met een verhaal als je de moeite neemt je te verdiepen in de historie van het het album en deze zanger. Een uitgebreid verhaal is te lezen in het boekje bij de cd-uitgave van het album.
Wie de sticker leest weet al veel. Fagan klinkt als Scott Walker met een vleugje David Bowie, Lou Reed en Tim Hardin. Mag ik er dan eentje aan toevoegen die niet zo bekend is maar wel tot mijn favorieten behoort: Scott Matthew! Hij heeft zelfs…….<< meer/more >>
De jaarlijst 2015! Het jaar muzikaal verantwoord.
Bij het wisselen van het jaar hoort nu eenmaal een jaarlijstje. Ik ben er zelfs al meerder keren om bevraagd! Waar is je jaarlijstje? Wanneer kunnen we het zien?
Het is altijd weer wikken en wegen. Welke albums, welke artiesten verdienen het om genoemd te worden? Welke albums zijn artistiek zo goed dat ik er eigenlijk niet omheen kan? Maar ook: wat heb ik het afgelopen jaar nu vaak gedraaid? Wat keerde steeds maar terug in de cd-speler en bracht me velen uren van luisterplezier?
Natuurlijk publiceerde ik eerder mijn lijstje van de Euro Americana Chart. Heb ervoor gekozen om daar gewoon de punten te tellen van de stemlijsten van iedere maand. Voor de maand dat we op vakantie waren heb ik de lijst genomen van de maand ervoor om die tweemaal te laten wegen. In de ingeleverde lijst zit helaas een foutje. Op mijn blog staat de juiste waarbij een ex aequo op één staat i.p.v. dat Giddens tweemaal in de lijst staat.
Het muziekjaar 2015 kent twee artiesten die zo’n artistiek hoogtepunt meemaakten dat ze maar liefst twee albums uitgebracht hebben. Eivor en Daniel Norgren brachten beiden, zoals ze dat noemden, ‘zuster albums’ uit. Ze prijken voor mij dan ook bovenaan de lijst. Eivor onbetwist op één omdat ik de platen werkelijk grijs heb gedraaid en haar voor de tweede keer naar Nederland wist te lokken en ditmaal stond ze dan ook op het Roepaen podium……. << meer/ more >>
(bijna over het hoofd gezien) The Sideshow Tragedy “Capital”
Altijd leuk om jaarlijstjes van anderen te bekijken. Ondertussen heerst ook hier de jaarlijstjes-koorts in hoge mate. Altijd bang om belangrijke albums te vergeten. Want alles wat de laatste maanden is uitgekomen ligt natuurlijk veel verser in het geheugen.
Een New Yorkse, door sommige hoog gewaardeerde, blogger plaatste dit album van The Sideshow Tragedy bij de vijftig beste albums van het afgelopen jaar. Tijd dus om het plaatje maar weer eens uit de kast te halen. Destijds in juli, toen het in Nederland verscheen, achteloos voorbij laten gaan. Maar bij zo’n kwalificatie moet ik het toch mis hebben gehad.
En ja hoor: zoals velen in Nederland heb ik deze tweemansformatie niet de aandacht gegeven die ze verdient. Voor iedereen die bijvoorbeeld bands als The Arcs en The Black Keys…….<< meer/more >>
(Kerstmis) Sharon Jones & The Dap Kings “It’s A Holiday Soul Party” & meer…
Het is weer tijd om kerstmuziek te draaien. Soms zijn de kerstplaatjes zo zoet dat het je tanden aantast, maar er zijn ook fijne plaatjes die weer eens 
wat anders zijn dan het gemiddelde. Zo doet Sharon Jones & The Dap Kings een gooi naar een soul-kerstplaatje om ieder jaar een paar dagen enorm vaak te draaien. Lekkere deepsoul-kerstmuziek zoals we verwachten. Een paar originele nummers die speciaal voor dit album zijn geschreven, maar ook bijna platgetreden paden als ‘White Christmas’, ‘Silent Night’ en ‘Silver Bells’ maar dan wel met Sharon Jones en haar Dap Kings-sausje.
Maar er zijn meer leuke plaatjes die dit jaar zijn uitgekomen.
De bijzondere verzamelaar “Whatever Happened To Christmas” in de serie Songs we shouldn’t forget van Ricky Koole en Leo Blokhuis verzamelde een veertigtal bijzondere kerstliedjes van Tom Waits tot Mahalia Jackson. Toch weer een verzamelaar om te watertanden!
En al vroeg in het jaar liep ik tegen het bijzondere plaatje van Erasure aan. “Snow Globe” verscheen …… << meer/more >>
(Duitse Ier) Rea Garvey “Prisma”
Geboren in Ierland maar woonachtig in Duitsland, is Rea Garvey in zijn geboorteland zo goed als een onbekende, terwijl zijn muziek toch heel erg 
klinkt alsof het afkomstig is uit Groot-Brittannië. Maar door zijn huidige leef-grond lijkt het wel of het ook moeilijk is om aandacht te krijgen in bijvoorbeeld Nederland. En dat terwijl je het album zonder achtergrondinformatie enorm zou moeten waarderen. Zeker in een land waar groepen als Elbow, Muse, Editors en meer van dat soort bands groot zijn, kunnen we eigenlijk helemaal niet om deze Rea Garvey heen. Tijd dat hij niet alleen in Duitsland gehoord wordt, maar ook aan deze kant van de oost-grens van ons land bekend raakt. Als we dan mogelijk weerstand hebben tegen muziek uit Duitsland, laten we hem dan vooral beluisteren als een Ier, want daar liggen heel duidelijk zijn muzikale roots en die verloochent hij totaal niet.
Ik brak eerder dit jaar al een lans voor het prachtige…..<< meer/more >>
(bijzonder album) Samson for President “Sisyphus”
Samson for President maakt muziek die een soulrijke samensmelting lijkt van Lenny Kravitz, Matt Anderson en Israel Nash Gripka. Dezelfde energie die deze artiesten drijft, lijkt ook deze singer-songwriter voort te stuwen.
Zijn tweede album “Sisyphus” opent met een krachtig piano-intro dat de toon voor dit tweede album direct zet, nadat Samson for President zijn krachtige en energieke stem eraan toevoegt. Wie daar niet door gegrepen wordt, zal niet veel plezier beleven aan dit album. Voor alle anderen wordt het alleen nog maar beter!
Zo is ‘Things That We Won’t Do For Love’ direct een van de smaakmakers van het album, dat overigens alleen op vinyl is verschenen. Dus niet in de cd-bakken zoeken naar deze “Sisyphus”.
In Zweden is deze Samson for President een ster aan het worden. Al bij het verschijnen van zijn eerste album “Papa’s Old Piano” in 2011 trok …..<< meer/more >>
(ze zijn terug! En hoe!) Dungen “Allas Sak”
Het is alweer veertien jaar geleden dat Dungen (Zweden) debuteerde met het naar de band genoemde album. Met een sound die enorm hangt op de psychedelica, maar ook jazz en elektronica-invloeden zijn de band niet vreemd.
Nu, veertien jaar later, is psychedelische muziek weer helemaal hip. Maar laten nieuwe liefhebbers niet de fout maken om te denken, dat Dungen op deze golf nu mee gaat liften. Nee, deze band is al jaren trouw aan het eigen complexe geluid. Maar door de adempauze van zo’n vijf jaar zouden velen ze zomaar vergeten kunnen zijn.
Dat de band geen knieval doet naar wat dan ook, is natuurlijk ook te merken aan het feit dat ze nog steeds vasthouden aan het voor velen onverstaanbare Zweedse taaltje. Dat je bijvoorbeeld bij een nummer als ‘Akt Dit’ in de blazerssolo…….<< meer/more >>
(opnieuw sterk; zomer nog niet voorbij) Buika “Vivir Sin Miedo”
De Spaanse zangeres Buika kennen we ook onder de naam Concha Buika maar ze heet eigenlijk voluit Maria Concepción Balboa Buika. Met haar nieuwe album weet ze opnieuw een mooie episode aan haar carrière toe te voegen.
Zo’n zeven jaar geleden leerde ik deze zangeres kennen met haar vierde album “Nina de Fuego”. Inmiddels zijn we drie albums verder en een verzamelaar met haar grootste successen of mooiste liedjes. Haar samenwerking met Chucho Valdes ging dat verzamelalbum voor als bijzonder project. Voor dit nieuwe studioalbum zocht Buika de samenwerking op met Jason Mraz. Hopelijk zorgt die samenwerking voor wat meer bekendheid buiten het Spaanse grondgebied c.q. taalgebied. Want dat kan Buika wel gebruiken om haar geweldige mix van latin jazz, wereldmuziek, flamenco en fusion wat meer gehoord te krijgen. Haar stem is de versmelting van de voornoemde stijlen en haar herkenbaarheid. Een licht hees, soms krachtig geluid en vaak klinkt haar stem als een zachte lekkernij over de opzwepende en warme ritmes…….<< meer/more >>
(Canadese grootheid) Ian Tyson “Camero Vaquero”
De Canadese singer-songwriter Ian Tyson maakt al sinds de vroege jaren zeventig muziek als solo-artiest. In de jaren zestig vormde hij de helft van het duo Ian & Sylvia, die zich voornamelijk in de folkmuziek begaven. Tegenwoordig moeten we Tyson meer in de 
country/alt-country-hoek indelen. Zijn leeftijd tikt inmiddels al aan: hij is boven de tachtig. Toch zal bij velen niet meteen een belletje gaan rinkelen bij het horen van zijn naam.
Dit nieuwste album “Camero Vaquero” laat een nog immer sprankelende Tyson horen. De melodieën zijn fraai, zijn stemgeluid is nog immer innemend en draagt maar beperkt de sporen van zijn hoge leeftijd. Daarom zal menigeen, die onbevangen en niet geïnformeerd luistert naar dit album, niet horen dat we hier te maken hebben….<< meer/more >>
(verkwikking in de zomer) Chelsea Wolfe “Abyss”
Met haar kille vermenging van folk, elektronica en metal-klanken weet Chelsea Wolfe een bijzondere indruk te maken. Sinds ik haar ontdekte in 2012 met het album “Apokalypsis”, 
haar tweede album, heeft ze niet stil gezeten en steeds van zich laten horen.
Met “Abyss” tellen we alweer haar vijfde album! We mogen gerust stellen dat het een ijzige schoonheid herbergt en als verkwikkend ervaren kan worden in de zomer. Overigens maakt Wolfe geen muziek voor tere zieltjes. De muziek is over het algemeen galgig zwart. De metal-klanken zagen soms door merg en been om op een ander moment ruimte te bieden aan de haast folky zangbenadering door Chelsea Wolfe van een strofe uit het nummer.
De vijfde compositie op het album ‘Grey Days’ heeft een indringend ritme en klinkt ineens een heel stuk toegankelijker dan de andere liedjes……<< meer/more >>
(blijft maar groeien) Patrick Watson “Love Songs For Robots”
Voor deze artiest wil ik de lans wel blijven breken! Wie de titel van zijn nieuwste album leest, zal enigszins bevreesd zijn dat het gevoel is verdwenen uit de muziek is van Patrick 
Watson. “Love Songs For Robots” bevat gelukkig nog steeds de meest gevoelige muziek die we van Watson mogen verwachten, gezien zijn eerdere staat van dienst.
Wat dat betreft kunnen we gerust stellen dat de titel de lading niet dekt! Gelukkig niet, kunnen we met een gerust hart stellen. De stem van Watson is nog steeds een van zijn belangrijkste wapens. Hoog, met een lichte kopstem zingt hij zijn wonderschone composities. We kunnen hem gerust vergelijken met een artiest die ik een paar weken geleden nog aanprees: Scott Matthew.
Dit vijfde album herbergt een tiental fraaie composities. Op het bijgeleverde tekstvel worden alle composities toegeschreven aan het viertal Patrick Watson….<< meer/more >>
(loon naar wachten) Soak “Before We Forgot How To Dream”
Er zijn van de platen waar je zo lang naar uit kijkt dat je ze bijna zou vergeten als ze er dan eindelijk zijn. In januari van dit jaar baarde deze jonge dame aanzien toen ze geheel in 
haar uppie in de de andersom-gebouwde schouwburg (zij op een podium op de zitplaatsen en wij op het podium) haar typisch Ierse/Engelse liedjes liet klinken.
Soak was voor de een meteen het hoogtepunt van het festival en voor een ander was het toch zeker één van de hoogtepunten van EuroSonic 2015. Een album had deze Soak nog niet bij zich. Daar moesten we toch zeker nog een half jaar op wachten.
Nu eindelijk het zover is mogen we blij zijn dat Soak de tijd heeft genomen om het album te vervolmaken. Natuurlijk spreekt het nummer ‘BLUD’ nog steeds boekdelen maar ook de rest van het album mag er absoluut zijn. In de dertien tracks……<< meer/more >>
(hij flikt het weer!) Daniel Romano “If I’ve Only One Time Askin'”
Het is alweer twee jaar geleden, dat Daniel Romano ook in Nederland in de alt-country-, Americana-, country- en popkringen doorbrak met zijn album “Come Cry With Me”. 
Gestoken in een opvallende hoes, waarop Romano als een countryster van jaren geleden poseerde, wist hij bij velen met zijn oldschool countrymuziek het hart te breken. Alleen de heel ongevoeligen ontliepen de muziek van Romano, maar als je maar een beetje van countrymuziek kunt genieten, kun je bijna niet om deze tranentrekkende melodieën en voordrachten heen. Romano zingt met een snik in de stem, in de melodie en in zijn voordracht. Het is en voelt zo echt, zo authentiek dat er geen pathetiek of kunstje vanaf straalt. Daniel Romano voegt aan zijn ouderwetse benadering…..<< meer/more >>
(nu met eigen liedjes) Scott Matthew “This Here Defeat”
Zo’n twee jaar geleden bracht Scott Matthew het album “Unlearned” uit met daarop interpretaties van liedjes van anderen. Matthew trok de verschillende liedjes zo naar zich 
toe, dat ze soms zelfs het origineel in de schaduw zetten. Tevens oogstte Matthew veel bewondering en ineens wel aandacht voor zijn zangkwaliteiten. Kwaliteiten, die ook op de drie voorgaande albums prima te horen waren, maar niet uit de marge wilden komen. Met het “Unlearned” album speelde en zong Matthew zich ineens wel in de schijnwerpers.
Gelukkig heeft hij de kracht gevonden om op dit nieuwe album met eigen liedjes een net zo memorabel album te maken als de voorganger. De zang van Matthew snijdt opnieuw dwars door je ziel, maar nu met liedjes van zijn eigen hand. Compositorisch haalt Scott William Matthew……<< meer/more >>
(blij met vergelijkingen?) Flo Morrissey “Tomorrow Will Be Beautifull”
Zo ligt je debuutplaatje in de winkel als beginnend artiest en komen de eerste recensies binnen. Natuurlijk word je als nieuweling beoordeeld door de meetlat langs je te houden en te vergelijken met artiesten die we al kennen.
De twintigjarige Flo Morrissey werd al snel vergeleken met Kate Bush. Maar dat die vergelijking niet opgaat is ook al redelijk snel duidelijk. De geoefende stem van Kate Bush kan eigenlijk niet wedijveren met het nog jonge talent en de ongeoefende maar pure stem van Flo Morrissey. Een stem die misschien nog ver kan groeien, maar ook roept om bescherming om de puurheid niet te verpesten. De muziek van Morrissey is echter niet te vergelijken met de muziek van Bush.
Flo Morrissey hoort met haar muziek bij de folk met hier en daar een uitstapje naar wat theatrale popmuziek, om vervolgens snel weer terug te keren…..<< meer/more >>
(inspanning) Jenny Hval “Apocalypse, Girl”
Wie zichzelf het iets makkelijker wil maken start bij het beluisteren van “Apocalypse, Girl” bij het tweede nummer van het album. ‘Take Care of Yourself’ laat een zingende Jenny Hval horen en dat klinkt al bijzonder en weird genoeg om de spanningsboog direct 
glashard op spanning te zetten.
Deze Noorse heeft inmiddels al een viertal voorgangers op haar naam staan. Allen van hoge, bijzondere kwaliteit, als we Allmusic Guide moeten geloven. Voor ons is dit album de eerste kennismaking.
De kwaliteit van het middenstuk van het album, we laten het eerste en laatste nummer even links liggen, is erg hoog en vraagt na een eerste beluistering om steeds weer opnieuw gedraaid te worden. De liedjes, de stukken zetelen zich in het muzikale belevenisgeheugen, waardoor de drang voor opnieuw beleven steeds groter wordt.
Bij herhaalde beluistering lijkt een liedje als ‘Sabbath’….<< meer/more >>
(poëzie op muziek) Souad Massi “El Mutakallimun (Maters of the World)
Omdat dit album maar niet wil doordringen, lijkt het me tijd om aandacht te besteden aan het prachtige nieuwe album van Souad Massi. Vorig jaar mocht ik haar live zien spelen met een gipsy gitarist in het midden van Frankrijk. Na het optreden had ze zelfs even tijd 
om aandacht te besteden aan haar fans en een praatje te maken.
Met “El Mutakallimun (Masters of the World)” tapt Massi uit een heel ander vaatje dan tijdens dat concert. Geen gipsy klanken maar wel haar karakteristieke zang, gekoppeld aan westers georiënteerde Algerijnse muziek. Soms met een vleugje reggae zoals in ‘Hadari’.
Massi heeft gedichten van grote Arabische dichters, die een link hebben met Spanje, op muziek gezet. Zo horen we gedichten van El Mountanabi, Elya Abou Madi, Ahmed Matar, Abou El Kacem El Chabbie, Zouhaïr Abi Salma, Majnun Layla en Al Asmaï. Dat het gedichten zijn van grote dichters is nauwelijks……<< meer/more >>
(nooit te laat om te ontdekken) Aneta Langerová “Sat Mist…”
Het is alweer bijna acht jaar geleden dat ik over deze artieste schreef. Bij het uitkomen van haar tweede album “Dotyk” ontdekte ik haar in Tsjechië. Dit jaar ontdekte ik haar album, dat al in 2012 uitgekomen is, maar tot op heden haar laatste werkstuk is. En wat voor één!
Reden om nogmaals aandacht te besteden aan het talent Aneta Langerová omdat ze het echt verdient. Dit album is een live-opname, waarbij Langerová samen met twee violisten, een cellist en een pianist de sterren van de hemel zingt. Ze mag dan muzikaal ‘ontdekt’ zijn in een programma als Idols, maar ze koos voor haar eigen muziek bij het voornoemde album “Dotyk” en liet daarmee de commercie van het programma achter zich. Ze nam afstand van haar eerst verschenen album en ging haar eigen eigenzinnige weg. Het talent was veel groter dan alleen het zingen: haar eigen composities zijn erg sterk.
Op “Sat Mist…” zijn de liedjes van Langerová verpakt in een haast klassiek jasje. Prachtige kamer-folk/pop-muziek zou ik het noemen. In het digipack huizen zowel de DVD als de CD……<< blog artikel >>
(vrolijk!) Krystof “Srdcebeat”
Van iedere vakantie probeer ik altijd wat muziek mee te brengen uit het land waar ik ben geweest. In een tijd waar cd- c.q. platenwinkels met een zaklampje gezocht moeten 
worden, wordt dat steeds moeilijker! Zelfs bij navraag bij de toeristeninformatie kijken ze je vreemd aan als je vraagt of ze je misschien een dergelijke winkel kunnen adviseren en de weg ernaartoe wijzen. Dus dan moet het in een vreemd land en in een land, waar ik de taal niet machtig ben, maar op het geluk. En het geluk was met me in Karlovy Vary: op zondag na sluitingstijd liep ik zomaar ineens langs een klein cd-winkeltje. Informatie leerde dat deze maandag vanaf half negen de deuren weer zou openen! We hoefden die dag het hotel pas te verlaten om 12:00 en we wilden ook nog andere inkopen doen voor onze nieuw-bakken kleinzonen. Dus we hadden voor de maandagochtend het programma al snel klaar.
Voorbereiding is dan het halve werk. Snel het lijstje opgemaakt met wat ik al heb aan Tsjechische muziek, om de winkelbediende die ik zou treffen….<< blog artikel >>
(oud/nieuw) Sly & The Family Stone “Live At The Fillmore East”
In een veel te kleine oplage werd misschien wel het beste live-album van Sly & The Family Stone uitgebracht tijdens Record Store Day (RSD) 2015.
Op 4 en 5 oktober 1968 gaf Sly Stone met zijn band twee concerten in de legendarische Fillmore East in New York. Nu, zevenenveertig jaar na die concerten, zijn de opnames uitgebracht op een dubbelalbum. Gekleurd vinyl: de eerste LP op rood en de tweede op groen vinyl. Twaalf uitvoeringen van composities om te watertanden! En waarom dan in zo’n kleine oplage, zal de rechtgeaarde fan zich dan afvragen. Maar dat geldt eigenlijk voor iedere bijzondere plaat die met RSD wordt uitgebracht.
Wie een exemplaar in handen heeft gekregen en van de muziek van Sly en zijn band houdt, weet dat het genieten is met hoofdletters. De band is in die jaren op zijn best en de opnames zijn werkelijk van uitmuntende kwaliteit….<< meer/more >>
(Nu moet gebeuren!) Foy Vance “Live at Bangor Abbey”
Zo’n twee jaar geleden schreef ik hier over het tweede studioalbum van Foy Vance, “Joy of Nothing”. Later kreeg hij mondjesmaat aandacht in andere media en werd zijn album 
steeds goed beoordeeld; toch bleef het voor vele onterecht een verborgen pareltje.
Sinds die tijd ben ik op zoek geweest naar een exemplaar van zijn debuut uit 2007: “Hope”. Meermalen op een website besteld en steeds bericht terug dat het niet leverbaar was. Een paar weken geleden had ik geluk een exemplaar tweedehands te pakken te krijgen. Mijn geluk kon ik bijna niet op. Tegelijkertijd werd mijn aandacht gevestigd op het verschijnen van een nieuw album van Vance. Dit “Live at Bangor Abbey” brengt Vance terug naar zijn geboortegrond en we horen hem met band en strijkkwartet spelen in de eeuwenoude abdij van Bangor. Deze abdij is een van de oudste van Ierland, die zelfs zijn oorsprong heeft in de vijfde eeuw. Al is er uit die tijd helemaal niets meer terug te vinden. De oudste resten dateren waarschijnlijk uit de zevende eeuw….<< blog artikel >>
(aangenaam kennis maken) Steve Von Till “A Life Unto Itself”
Een voor mijn volledig onbekende is Steve Von Till. Bij mijn laatste bezoek aan de platenzaak Sounds in Tilburg stond het nieuwe soloalbum “A Life Unto Itself” op. 
Duidelijk niet Nick Cave maar de stem van Von Till deed daar wel aan denken.
Nummers die lekker uitgesponnen zijn, onderhuidse spanning en instrumentatie die niet alledaags klinkt: gitaar, pedal steel gitaar, viool, een beetje percussie en een vleugje synthesizers. Tijdens het rondkijken bleef de muziek maar intrigeren. Onvermijdelijk moest ik weten waar ik naar luisterde. De reactie ‘Nooit van gehoord…’ werd begrijpelijk ontvangen. Maar duidelijk was dat Von Till al een heel oeuvre op zijn naam heeft staan. Niet alleen solo maar ook met zijn band Neurosis. Dat soloalbum kon alvast mee naar huis, was al snel de beslissing. Maar zijn band? Met “The Eye Of Every Storm” maak ik kennis met de andere kant van deze muzikant. Een aangename kant maar een wat zwaarder, donkerder en minder rustig gezongen bandgeluid. Zowel het bandalbum als de soloprestatie zijn nu toegevoegd aan mijn verzameling.
Het soloalbum zal veel andere liefhebbers van muziek van artiesten..<< blog artikel >>
(ingetogen; adembenemend) Daniel Norgren “Alabursy”
Voor velen is Daniel Norgren een totaal onbekende. Niet zo vreemd als je het oeuvre van deze Zweed in ogenschouw neemt. Of aan die onbekendheid met dit nieuwe album 
“Alabursy” een eind zal komen is maar zeer de vraag.
Norgren is gezegend met een bijzonder stemgeluid. Deze boomlange “ruwe bolster, blanke pit”- Zweed heeft een hoge stem die je niet bij hem verwacht. Op dit nieuwe album kiest Norgren voor een ingetogen en vooral akoestische benadering van door hemzelf geschreven liedjes. Bijna lieflijk te noemen of is breekbaar toch een beter woord. Zeker als we dit album vergelijken met zijn vorige album “Buck”, dat ging over zijn liefde voor een oude truck, inclusief geluiden van die truck en verpakt in een boek met plaatjes over diezelfde truck. Een werkje dat niet meteen te doorgronden viel.
Norgren doet een beroep op de luisteraar door de eerste composities met een kopstem te zingen. Pas bij ‘Lonely Girl’, de vijfde track, horen ….<< meer/more >>
(fantastisch) Suzanne Jarvie @ Parelsessies Utrecht 11-5-2015
Nog nooit gehoord van ‘parel sessies’, maar aangetrokken door het concert van Suzanne Jarvie, die met haart album “Spiral Road” misschien wel een van de beste americana-
albums van het jaar wist te maken, zochten we al vroeg in de avond de locatie De Parel van Zuilen op in Utrecht. Een oud raadhuis gelegen aan De Vecht is omgebouwd tot restaurant/café en concertzaal. Op maandagavond organiseert Joost van Es (zelf muzikant: violist) daar de wekelijkse Parel Sessies. Voor vanavond twee dames uit Canada: Suzanne Jarvie en Lynne Hanson. In die volgorde zullen ze die avond ook optreden. Jarvie met aan haar zijde haar pianist Chris Brown en Lynne Hanson wist snarenwonder BJ Baartmans mee te nemen op haar tournee in Nederland.
Maar alvorens we ons aan de muziek mogen gaan laven is er tijd om te genieten in de tuin van een drie-gangen-menu tegen een zeer aantrekkelijke prijs. Voor deze maandag biedt het menu gerechten uit de Indische keuken en deze zijn niet te versmaden. Terwijl we de inwendige mens verzorgen en verwennen, is het Suzanne Jarvie…..<< meer/more >>
(groeier) David Corley “Available Light”
Er zijn van die albums die je al een tijdje in de verzameling hebt. In een moment dat je even niet weet wat op te zetten, pak je onwillekeurig vaak naar hetzelfde album. En na 
ogenschijnlijk niet al te vaak bewust draaien en een groot aantal keren onbewust draaien, valt ineens het kwartje. Je beseft ineens wat een bijzonder mooi album zo – ongemerkt – vaak is gedraaid.
Zo’n album is “Available Light” van David Corley. Ineens viel afgelopen maand de muziek helemaal op zijn plaats, maar vooral ook de stem van Corley. De man is gezegend met een stem, die je makkelijk laat luisteren, maar – als je hem de kans geeft – diep in je muzikale ziel weet door te dringen. In de tussentijd is dit album, dat al wat langer meedraait, onwillekeurig gegroeid tot een van de mooiste Americana albums van het moment. Die eer heb ik hem dan ook gegund in de mei versie van mijn EAC bijdrage. Sommigen zullen onwillekeurig ….. << meer/more >>
(top van de Americana) Anna Coogan & JD Foster “The Birth of the Stars”
Wat kan het toch onmogelijk lang duren voordat een album uitkomt! Het album “The Birth of the Stars” zag feitelijk het levenslicht al in februari van vorig jaar, toen Anna 
Coogan samen met JD Foster langs de Nederlandse maar ook buitenlandse zalen trok. Ze speelden toen een belangrijk deel van dit album live en hadden een kleine tweehonderd exemplaren op zak van een album dat gewoon de twee artiestennamen droeg. De demo’s zo we willen van dit nieuwe album. Feitelijk waren dat de nagenoeg afgeronde gemixte opnames van dit album. Gestoken in een bruin-kartonnen verpakking met een provisorische hoes. Nu kunnen we genieten van een album gestoken in een erg fraaie cover gemaakt door een vriend (Q. Cassetti) van Anna Coogan.
De muziek is onveranderd, haast onveranderd moet ik zeggen, en verschrikkelijk mooi! JD Foster en Anna Coogan waren live al heel erg een aanvulling op elkaar. Op dit eerste samenwerkingsalbum kunnen we alleen maar concluderen, dat het een geslaagde samenwerking is, die hopelijk nog een vervolg ……..<< meer/more >>
(eerste zomerse dag) Susanne Sundfør “Ten Love Songs”
De tien liefdesliedjes op het nieuwe album van de Noorse Susanne Sundfør zijn niet allen lieflijk en klein. Dat geldt wel voor de opening: ‘Darlings’, dat direct voldoet aan de 
verwachting. Het daaropvolgende ‘Accelerate’ bevat een pompend ritme en de zang kent machtige uithalen. Een compositie en liedje waarmee een DJ in een stevige remix zo een wereldhit zou kunnen scoren in de discotheken van de zonnige oorden. Wie van de DJ’s pakt het op?
Dit soort verschillen maakt het luisteren naar “Ten Love Songs” tot een belevenis. Het ene moment trekt Sundfør je de dansvloer op om je vervolgens fluweelzacht te omarmen in liedjes als ‘Silencer’, waarin ze als een engeltje zingt met dito begeleiding.
Het is wel smullen van alle soorten muziek met Sundfør, die net zo makkelijk van de dansbare muziek naar de rustgevende hupt………..<< meer/more >>
(geen heiligschennis) Cassandra Wilson “Coming Forth by Day”
Het was natuurlijk te verwachten, dat er meerdere artiesten op het idee zouden komen om een ode te brengen aan Billie Holiday op het moment dat we haar honderdste verjaardag hadden kunnen vieren, als ze nog onder ons geweest zou zijn. Jose James komt vrijwel 
tegelijkertijd met zijn tribute plaat. Deze eeuweling is van grote invloed geweest op vele artiesten binnen en buiten de jazzmuziek.
Cassandra Wilson kiest ervoor om de liedjes die ook zijn gezongen door Billie Holiday volledig op een andere manier te benaderen. Onherkenbaar als Holiday-lied tenzij je de teksten herkent en in sommige gevallen kan dat haast niet missen. Wilson laat de liedjes haar eigen verhaal in deze muzikale tijd vertellen met verbluffend fraaie jazzklanken die Wilson wel zijn toevertrouwd. De benadering die Cassandra Wilson op “Coming Forth by Day” kiest heeft ze even zorgvuldig als organisch laten ontstaan in de studio. Ze koos met zorg muzikanten……..<< meer/more >>
(mooi van de eilanden) Marius Ziska “Home / Heim”
Als voorprogramma van Eivor mocht Marius Ziska de concerten die zijn landgenote gaf in Duitsland onlangs openen. Zo ook in Freudenburg waar hij vier liedjes ten gehore bracht. 
Tijdens de show van Eivor werden we getrakteerd op het titelnummer van zijn tweede album “Home / Heim”, toen hij samen met Eivor en haar band “Going Home” in een fraaie uitvoering mocht laten klinken.
Het album “Home / Heim” kent twee gezichten. Vier liedjes in het Engels en een zelfde hoeveelheid in de taal van de Faeröer eilanden. Dezelfde verdeling maakte Ziska in het voorprogramma waar hij twee om twee liet klinken. Marius Hans Ziska zoals hij voluit heet (zo liet hij weten bij het signeren van zijn album) is bescheiden maar kan naast Eivor ook op eigen benen staan! En dat gaat hij later dit jaar ook doen in een tournee door Duitsland, laat hij weten.
Het album “Home / Heim” bevat louter juweeltjes. Op één van de tracks zingt ook Eivor Palsdottir mee en zo wordt ‘Shades’ een van de bijzondere nummers…..<< meer/more >>
(magie) Eivør @ Ducsaal Freudenburg 20-3-2015
Op de dag van de eclips, toch een bijzondere natuurgebeurtenis, speelt Eivør in de knusse Ducsaal te Freudenburg . Een piepklein plaatsje in de hoek van Duitsland waar ook Luxemburg en Frankrijk heel dichtbij zijn. Haar toer ter gelegenheid van het verschijnen 
van haar nieuwste Engelstalige album “Bridges ” brengt haar in alle regio’s van Duitsland en een paar plaatsen in Oostenrijk. Terwijl ze de vorige maand driemaal een uitverkocht concert verzorgde met een groot symfonieorkest in Reykjavik, waarbij steeds tweeduizend toehoorders aanwezig waren, moet ze het in Duitsland stellen met op zijn hoogst tweehonderd en op deze bijzondere avond in Freudenburg met zo’n zestig liefhebbers. Voor Eivør maakt het aantal bezoekers niet uit. “Ik geef altijd alles!” vertrouwt ze ons na de show toe. En dat siert haar en is ook het geheim van de magie van een optreden van deze Faeröerse zangeres. Een avond met Eivør heeft iets magisch, tenminste alle drie de optredens die ik de laatste jaren mocht bijwonen hadden die magie in zich.
Eivør opent met ‘Morning Song’, een van de liedjes ……<< meer/more >>
(wonderschoon) Árstídir “Hvel”
De IJslandse formatie Árstídir deed het muziekliefhebbers hart sneller kloppen tijdens Eurosonic in januari van dit jaar. De band speelde een heel bijzonder optreden in Der 
AA-Kerk te Groningen. De ambiance van de kerk was voor deze bijzondere band een prima podium.
De band herbergt een aantal strijkers naast meer traditionele instrumenten voor pop / folk muziek. Zo horen we gitaar, bariton gitaar, viool, elektrische viool, viola en piano. Live hoorden en zagen we ook nog cello toegevoegd maar dat was dan ook direct het vijfde bandlid dat nu schittert door afwezigheid op dit nieuwe album “Hvel” in de vaste band bezetting. De vaste kern van Árstídir bestaat uit vier mannen die naast de instrumenten allen samen een bijzondere samenzang verzorgen dat misschien wel het handelsmerk van de band genoemd mag worden.
Verder wordt de band bijgestaan door een viertal gastmuzikanten die cello, viool/viola, bas gitaar en drums spelen. Het maakt de bezetting….<< meer/more >>
(betoverend!) Eivør “Bridges”
Wachten kan soms lang duren! Maar eindelijk is het 27 februari geworden dit jaar en is het nieuwe album van het Faeroerse talent Eivør verkrijgbaar. Al een paar weken mag ik in stilte genieten van dit nieuwe solo-album van deze bijzondere zangeres.
Na een eerste paar luistersessies zocht ik contact met Eivør om haar te vragen over het hoe en waarom van de negen liedjes op dit album. Waar gaan ze over? Wat heeft haar bewogen bij het schrijven van deze liedjes? Daarover zo meer. Muzikaal gaat Eivør verder op de weg die ze met haar vorige album “Room” bewandelde. Dat in 2012 verschenen album ontdekte ik in september van dat jaar tijdens een motorvakantie op de prachtige geboortegrond van Eivør. Die ontdekking heb ik toen niet voor mezelf gehouden maar ook hier gedeeld. Dit resulteerde in een bijzondere relatie met deze artieste. Zo verbaasd als zij was over mijn artikel over haar muziek, zo verrast was ik over haar reactie! Uiteindelijk resulteerde een en ander vorig jaar in een bezoek aan ons land met een geboekt concert in Roepaen te Ottersum, dat vanwege ziekte van Eivør niet door kon gaan en een concert in Bitterzoet te Amsterdam een paar dagen…..<< meer/more >>
(eindelijk!) Katzenjammer “Rockland”
En dan zet je na vier jaar wachten “Rockland” van Katzenjammer op en verwacht een rockend geluid, gezien de titel van dit derde studio-album van de band. Gelukkig wordt dat 
niet bewaarheid. Katzenjammer opent met heerlijk banjo-geluid dit album van het gekke-meiden-kwartet. “Rockland” is het eerste nieuwe album na hun sensationele optreden op EuroSonic 2012. Het album “A Kiss Before You Go” was toen al een jaartje op de markt. Een live-registratie van het concert in Hamburg onder dezelfde titel verscheen wat later in 2012.
Ondertussen is het filmpje dat ik in Groningen maakte en als derde filmpje vastlegde van dat concert talloze keren bekeken. De teller staat bij dit schrijven op 74.555. Het meest bekeken filmpje van mijn kanaal.
Op “Rockland” bedienen de vier dames zich van dezelfde…<< meer/more >>
(comeback?!) Andy Pratt “Do You Remember Me?”
Veel muziekliefhebbers zullen op de vraag die de titel is van het nieuwe album van Andy Pratt een volmondig “Ja!” roepen. Maar wat nog mooier is, is dat de stem van Pratt nog 
net zo mooi klinkt als op zijn meest legendarische albums: “Records Are Like Life” en het waanzinnige album dat louter zijn naam draagt: “Andy Pratt”. Misschien is er een ondertoon in de lage regionen gekomen, is zijn stem gerijpt, zouden we kunnen zeggen. Maar hoog kan hij nog steeds heel goed aan!
De laatste drie jaar heeft Pratt samen met zijn producer Fernando Perdomo een viertal albums opgenomen, die nooit officieel zijn verschenen. Dat dat doodzonde is bewijst “Do You Remember Me?” dat een bloemlezing is van de mooiste liedjes uit deze vier niet verschenen albums. Fijn dat Continental nu de gelegenheid te baat << meer/more >>
(opnieuw een parel) Asaf Avidan “Gold Shadow”
Folk uit Israël, dat klinkt als een sprookje; toch mogen we de muziek van Avidan onder die noemer scharen. Met zijn nieuwste album “Gold Shadow” zou hij wel eens de welverdiende aandacht kunnen gaan opeisen. Sinds Wankelmut van ‘One Day/Reckoning Song’ een 
grote hit wist te maken is de naam van Asaf Avidan bekend geworden en dat is niet meer dan terecht. Deze uit Israël afkomstige ster maakt al sinds 2006 een prachtige set aan albums.
Met “Gold Shadow” lanceert Avidan alweer zijn zesde werkstuk. Het dozijn liedjes is van zijn eigen hand. De stem van Avidan is natuurlijk zijn meest in het oor springende handelsmerk. De hoge stem doet altijd twijfelen of we hier nu een man of een vrouw horen zingen. De soul die zijn stemgeluid meedraagt is er van nature. Het iets nasale is hartverwarmend.
Avidan grijpt de luisteraar direct bij de spreekwoordelijke vleugels als hij het album opent met het mooie ‘Over My Head’. Een nummer dat in de Franse…<< meer/more >>
(restjes!) Wilco “Alpha Mike Foxtrot: Rare Tracks 1994-2014”
Je kent het wel: je hebt lekker gekookt en er wordt goed gegeten. Je krijgt goede reacties maar er is nog veel over. Je bewaart het en maakt er de volgende dag of iets later opnieuw een heerlijke maaltijd mee. Geen mens die in de gaten heeft dat je restjes eet, want het 
smaakt weer uitzonderlijk! Zoiets biedt ook deze box met restjes van twintig jaar Wilco-opnames. Alleen bij de eerste liedjes loop je tegen een wat onvaste opnametechniek aan. Maar als we dat vergeten, en dat gaat snel als we verder luisteren, dan horen we prima muziek van een band die inderdaad al weer twintig jaar prachtige muziek heeft opgeleverd.
Voor velen is hun tweede album “Being There” uit 1996 nog steeds het hoogtepunt van de band. Maar in de jaren die volgden heeft de band eigenlijk een constante stroom van vier-sterren-albums gemaakt. Er is bijna geen album dat niet aan kwaliteitsverlies lijdt.
De box is in chronologische volgorde opgebouwd. Zo horen we eerst drie demo’s die Tweedy opnam voordat Wilco een feit was. Op een gammele……<< meer/more >>
(briljant!) Benjamin Clementine “At Least For Now”
Er zijn van die albums waar je naar uitkijkt. Daarvoor zet je zelfs een datum in je agenda. Of het valt op een datum die zo speciaal voor je is dat dat niet eens nodig is om te weten dat dan ook het plaatje zal uitkomen. Zo’n album is “At Least For Now” van de Engelse 
Fransman Benjamin Clementine. Bijna een jaar na een eerste kennismaking in Groningen tijdens EuroSonic, waar hij een eerste overdonderende indruk maakte, is er nu dat langverwachte debuutalbum.
Op 9 december j.l. speelde hij een solo optreden in Nijmegen waarmee hij andermaal een verpletterende indruk maakte. Een zaal die goed gevuld was van Doornroosje omdat hij daags daarvoor in DWDD stond. Volledig solo met een grote vleugel wist hij met zijn charismatische persoonlijkheid de stilte in de zaal af te dwingen. In het beperkte licht zat het publiek ademloos te luisteren en gaf gehoor aan zijn wens om geen foto’s te maken….<< meer/more >>
(meesterzet) Chip Taylor “The Little Prayers Trilogy”
Dat Chip Taylor composities kan schrijven die de luisteraar raken heeft hij meer dan eens 
bewezen. Zijn bekendste is nog altijd ‘Wild Thing’ dat hij schreef en dat een hit werd voor The Troggs. Later schreef hij ook nog ‘Angel of the Morning’ dat door velen werd gezongen maar een wereldhit werd in de uitvoering van Shaggy. Dit soort hits zorgt ervoor dat Taylor “zijn eigen ding kan blijven doen” en zich geen zorgen hoeft te maken over de commerciële kant van het muziek maken. Het maakt dat hijzelf in de alternatieve sector actief kan blijven en prachtige muziek kan blijven maken, die niet hoog in hitparades komt in zijn uitvoering.
Dat hij het songschrijven graag leert aan anderen liet hij zien aan zijn twee protegé’s van de laatste jaren: Kendel Carson en Carrie Rodriguez. Beide dames…<< meer/more >>
Het muziekjaar 2014 anders bekeken (deel 3)
Deel drie van het ‘muziekjaar 2014 op andere manier’ belicht opnieuw een aantal juweeltjes dat niet gemist mag worden. Volledig zijn is lastig en zeker pretenderen dat je 
niets gemist hebt dat de moeite van het horen waard was. Er wordt wereldwijd zo verschrikkelijk veel muziek gemaakt en vastgelegd dat het onmogelijk is om alles te horen. Daar is simpelweg de tijd al te kort voor. Dus dat er nog nagekomen pareltjes zullen zijn die dit jaar zijn uitgekomen is onvermijdbaar. Alleen al de lijstjes van collega recensenten, bloggers, critici, schrijvers en hitlijsten zullen nieuwe aanwinsten opleveren of een ‘o ja momentje’ veroorzaken. Hierbij mijn derde verzameling in alfabetische volgorde van titel. Nu de “O” t/m de “Z”. …….. << meer/more >>
Het muziekjaar 2014 anders bekeken (deel 2)
Toevallig zitten in het tweede deel van mijn alfabetische muziekjaar de meeste plaatjes die ook de TOP10 van het jaar hebben gehaald. Natuurlijk zijn er veel meer pareltjes geweest dit jaar. Vandaar ook dit tweede deel van het drieluik over het muziekjaar 2014!
…………….<< meer/more >>
Het muziekjaar 2014 anders bekeken (deel 1)
Hoe zal ik dit jaar mijn beste albums van 2014 eens bespreken. Op een rijtje zetten is en blijft subjectief. Vorig jaar koos ik voor de benadering per kwartaal. Dit jaar kies ik naar 
een idee van Jacqueline voor de benadering om de plaatjes op alfabet te zetten van de titel! Ja, niet de artiest; dat zou nog teveel voor de hand liggen. In drie stappen ga ik met mijn lezers door de ruim zeventig plaatjes van 2014, een selectie die ik maakte op 1 december j.l. omdat je ergens een grens moet trekken wat er nog mee mag in de lijst.
In deel 1 ga ik door de titels die beginnen met een cijfer t/m de “E”…..<< meer/more >>
(lijstje!) Mijn TOP10 van 2014 met motivatie!
01 B
eck “Morning Phase”
Het album van Beck was vanaf het eerste moment dat ik het hoorde van een ongekende en onverwachte schoonheid. Ik bleef het album maar draaien. Het is direct ook het fraaiste album dat Beck heeft gemaakt in zijn carrière. Misschien wel zijn meest gewone album, maar daardoor toch heel bijzonder. << meer/more >>
(kent u dit duo al?) Oh Susanna “Name Dropper”
Ik draaide net het debuutalbum van het Australische talent Aldous Harding, geen onbelangrijke ontdekking uit Australië. Maar het openingsnummer van het nieuwe album 
van Oh Susanna ‘Oregon’, geschreven door Jim Bryson (de ene helft van het duo), maakt duidelijk dat we met dit nieuwe album te maken hebben met een bijzondere klasse! Laat iedereen ook maar nieuwe namen ontdekken, zeker doen! Maar laat ondertussen de kwaliteit van reeds bestaande namen niet vergeten worden, omdat ze “niet meer nieuw zijn, net ontdekt, net gevonden zijn”.
Oh Susanna draait alweer wat jaartjes mee, maar met het album “Name Dropper” bewijzen ze andermaal uit een bijzonder fijn hout gesneden te zijn. Het duo bestaat uit Suzie Ungerleider en Jim Bryson. Ungerleider zingt en Bryson….<< meer/more >>
(uit de schaduw) Andy Jackson “Signal To Noise”
Een nieuwe dimensie aan de carrière van Andy Jackson. Als producer van vele Pink Floyd albums en soloalbums van de individuele leden vierde hij al hoogtijdagen. Tweemaal werd hij genomineerd voor een Grammy Award. Helaas ging die beide keren aan zijn neus 
voorbij. Maar de rij albums waar hij zijn stempel op drukte is immens. Zelfs bij het laatst verschenen Pink Floyd album was hij als engineer en als co-producer betrokken. Maar hij stond ook aan de knoppen bij Utopia en de Boomtown Rats single “I Don’t Like Mondays” werd onder zijn deskundige leiding opgenomen. Maar nu is er dan een eerste soloalbum. Eerder nam hij al drie albums met anderen op. Nu met “Signal To Noise” is er dan een album helemaal door hemzelf geschreven, gespeeld en opgenomen. Het is moeilijk zijn progressieve rock los te zien/horen van wat we van Pink Floyd kennen. Dat kan natuurlijk ook niet vreemd genoemd worden.
“Het album gaat over alles wat in het leven…….<< meer/more >>
(kluizenaar) Gérard Manset “Un Oiseau S’est Posé”
Al in april schijnt dit album van de Fransman Gérard Manset verschenen te zijn in Frankrijk. Dat ik dit album in handen kreeg – een paar weken geleden op strooptocht naar 
bijzondere muziek in Deventer – is louter toeval. En zo wil Manset zelf dat ook eigenlijk. Hij koos sinds eind jaren zestig voor een carrière aan de rand van de mainstream en voorkwam vakkundig interviews en live optredens. Met een enorme lijst aan albums op zijn naam is dit het eerste teken van leven dat ik van hem beluister. En wat zal er een schoonheid aan werken aan vooraf zijn gegaan!?
Dit dubbelalbum bevat een bloemlezing uit de liedjes die hij in zijn lange loopbaan maakte. De oudste dateert uit 1968 en de jongste compositie is van 2012. Alle liedjes werden opnieuw opgenomen voor “Un Oiseau S’est Posé”….<< meer/more >>
(opnieuw wonderschoon) Kaipa “Sattyg”
Kaipa behoort eigenlijk al jaren in progrock-kringen tot de topbands. Maar daarbuiten heeft nog bijna niemand van de band gehoord. Toch wordt het tijd dat de band buiten de 
liefhebbers ook eens gehoord wordt. Maar als een van de mooiste tracks van het album ‘A Map Of Your Secret World’ ruim een kwartier duurt wordt dat natuurlijk verschrikkelijk lastig.
Voor de gemiddelde luisteraar van een pop/rock-liedje is een zit van vijftien minuten gewoonweg te lang om de spanningsboog te blijven volgen. Het vergt nu eenmaal net wat meer aandacht om zo’n compositie als één stuk muziek tot je te nemen. Klassieke aspiraties sijpelen immers door in dit soort progrock, of zoals we het vroeger noemden: symfonische rockmuziek.
Zeker als we bij dit album ook klassieke invloed/thema’s terug horen. Zoals een blokfluit rond de vier en een halve minuut van het hier genoemde nummer. En wat te denken van……<< meer/more >>
(dromen komen uit) Antony and the Johsons “Turning” & “Del Suo Veloce Volo”
“Turning” is voor Antony Hegarty een droom die werkelijkheid wordt. In de film laat hij vele dames, die als man geboren zijn, aan het woord om hun verhaal te doen. Gelukkig 
zitten er dames bij van geboorte die ook zo hun verhaal hebben. Soms vallen ze ook op dames. Maar ze zijn samen wel een familie in de kleedkamer. Ze laten hun schoonheid zien maar vertellen gelardeerd door de muziek van Antony and the Johnsons het verhaal. Soms pijnlijk, soms mooi en zacht, soms met tranen en uiteindelijk allemaal samen met Antony. Hegarty laat er al jaren geen misverstanden over verstaan dat hij zich net zo voelt als de dames die hier aan het woord zijn. Alleen huist hij nog steeds in het lichaam van een man, want zoals hij zingt: “..for Today I’m a boy…”. De film is voor Antony de hoofdschotel en de bijgeleverde CD is de soundtrack…..<< meer/more >>
(historisch en toch nieuw!) The New Basement Tapes “Lost On The River”
Wie “The Basement Tapes” zegt, denkt zonder meer aan Bob Dylan. En dat is natuurlijk niet onterecht. Deze periode uit het oeuvre van Dylan is legendarisch. Zeker nu er een 
uitgave van deze opnames beschikbaar is gekomen in “The bootleg series” van Dylan zelf. Maar blijkbaar is er nog veel meer!
Elvis Costello heeft met zijn gelegenheidsband The New Basement Tapes – een stapeltje teksten geschreven door Bob Dylan, maar niet door Dylan zelf voorzien van muziek – ter hand genomen en voorzien van muziek. Het resultaat is een album dat de titel meekreeg: “Lost On The River” en dat meer dan het luisteren waard is geworden. Het is een waar document met geschiedenis nog voordat het op de markt verscheen.
De droomband bestaat uit Elvis Costello, Rhiannon Giddens (Carolina Chocolate Drops), Taylor Goldsmith (Dawes), Jim James (My Morning Jacket) en Marcus Mumford (Mumford & Sons). Onder leiding van niet minder dan sterproducer T Bone Burnett werden negentien liedjes en één (‘Lost On The River’) tweemaal opgenomen. Het album dat hier de vrucht…..<< meer/more >>
(prachtige combinatie) David Olney & Sergio Webb @ Meneer Frits Eindhoven 17-11-2014 & “When The Deal Goes Down”
Voor het optreden zien we een wat oudere man met hoed en pluizige zwarte baard, spijkerbroek en jasje op het podium bezig. Niemand, tenzij hij de gitarist al kent, kan dan 
bevroeden dat deze verschijning de mooiste klanken weet te toveren uit zijn meegebrachte gitaren.
De meester David Olney zien we tevens met hoed en gladgeschoren ook in de buurt van het podium. Zijn akoestische gitaar staat klaar voor gebruik. Olney heeft een behoorlijke staat van dienst als net de gepensioneerde leeftijd gepasseerde folkzanger. Sinds 1981, zijn debuutjaar op plaat, bracht hij menig album uit. Dit jaar verscheen eerder een live album “Sweet Poison”, maar in oktober zag ….. << meer/more >>
(slow blues) Ronnie Earl and the Broadcasters “Good News”
Vorig jaar schreef ik al eens over Ronnie Earl. Maar dit jaar kunnen we met zijn nieuwste album opnieuw niet om hem heen! Wat een verschrikkelijk mooie bluesplaat heeft deze 
zestigjarige gitarist gemaakt met “Good News”. Nu bijgestaan door o.a. zangeres Diane Blue die meer dan eens de sterren van de hemel zingt. Earl doet in ‘Six String Blessing’ heel erg de vergelijking aan de luisteraar opdringen met Stevie Ray Vaughan in zijn langzame benadering van de blues. Bij het horen van dit nummer krijg ik enorme aandrang om ‘Tin Pan Alley’ straks te draaien van voornoemde grootheid. Maar gelukkig boeit Ronnie Earl in dermate hoge mate dat niet direct het cd-laatje open hoeft om aan die aandrang direct gehoor te geven. Dat constaterende kunnen we gerust stellen dat Earl je als luisteraar behoorlijk te pakken heeft.
En dat is dan niet eens het eerste nummer van het album waar dat gelukt is, want we zijn dan al op de helft ……..<< meer/more >>
(adembenemend onderhoudend) Elliott BROOD @ Roepaen Ottersum 15-11-2014 & “Work And Love”
De afsluiter van de vijf optredens lange tournee van Elliott BROOD is in the Nightclub van Roepaen te Ottersum. Als voorprogramma treedt de Estlandse formatie Odd Hugo op. 
Geen onverdienstelijk optreden dat zelfs hun optreden in april van dit jaar tijdens het Hidden Treasures festival doet verbleken! De heren zijn gegroeid mogen we concluderen.
Maar de hoofdschotel van de avond Elliott BROOD stijgt boven zichzelf uit. Live spelen ze samen met pedal steel-speler Aaron Goldstein, die na vier optredens lekker is ingespeeld. Hij speelde de laatste maanden in Nederland samen met landgenoot Daniel Romano en is tevens ook op een drietal nummers te horen op het nieuwe album van Elliott BROOD “Work And Love”, dat in oktober verscheen. Tijdens het concert wordt de dubbel cd-editie verkocht….<< meer/more >>
(folk anders) Musée Mécanique “From Shores To Sleep”
Kijk daar heb je nu platenzaken voor: je loopt er binnen, je maakt een praatje, je snuffelt lekker in de bakken terwijl de eigenaar zijn nieuwste ontdekkingen draait. “Waar luister ik 
nu eigenlijk naar?” vraag ik terwijl ik als antwoord krijg: “Tja, ik werd net gebeld door iemand die zei dat ik dit maar eens moest luisteren omdat het zo’n fraai plaatje is!”.
Met Musée Mécanique onder de arm verlaat ik tenslotte de winkel. “From Shores To Sleep” is inderdaad een mooi plaatje Gerard! (’t OOR in Hilversum) en heeft de afgelopen dagen al heel wat rondjes gemaakt in de cd-speler. Alleen het duiden van de muziek van deze band is niet eenvoudig. Het is muziek met een duidelijke folktraditie en singer-songwriter maar dan wel behoorlijk aangekleed. Een ander zal ze onder de alternatieve popmuziek plaatsen, maar dat is zo’n ondoorzichtige hoek van de muziek dat ik ze dat niet aan wil doen. Op AllMusic….<< meer/more >>
(top-FOLK) Josienne Clarke & Ben Walker @ Meneer Frits Eindhoven 10-11-2014 + “Nothing Can Bring Back The Hour”
Vorig jaar stonden Josienne Clarke en Ben Walker al eens op het podium bij Ad van Meurs 
in de serie concerten in Meneer Frits. Nu staan ze er opnieuw met een nieuw album “Nothing Can Bring Back The Hour” onder de arm. Het vorige album “Fire & Fortune” oogstte twee nominaties voor een BBC Folk Award maar won er uiteindelijk geen. Het heeft het duo er gelukkig niet van weerhouden om verder te werken op de ingeslagen weg.
Live beperkt het duo zich tot de gitaarbegeleiding van Ben Walker. Zijn finger-pickingspel is van een zeer hoog niveau en voorziet in een warm bed voor de prachtige folkzang van Josienne Clarke die in veel liedjes tevens de akoestische gitaar bespeelt.
Het concert opent met een cover van het Sandy Denny nummer ‘Like An Old Fashioned Waltz’ in de beste folktraditie. Het zal niet de enige cover zijn die het duo toevoegt aan de bloemlezing uit het eigen werk. In dat laatste geval ligt uiteraard ..<<meer/more >>
(een ster in wording) Benjamin Clementine “Glorious You”
Benjamin Clementine debuteerde in Frankrijk in december van het vorige jaar met de EP “Cornerstone”. In januari van dit jaar stond hij op Eurosonic en baarde daar het nodige 
opzien met zijn schitterende performance in de Stadsschouwburg. Als één van de gelukkigen in de lange rij wisten we toen een plaatsje voor het podium te veroveren. De boomlange Clementine speelde op de vleugel de sterren van de hemel terwijl zijn stem emotioneel zingend iedereen wist te raken. Clementine stelde zich kwetsbaar op: gehuld in een ochtendjas in het bijna donker aan de zwarte piano was het zoeken naar waar de schitterende geluiden vandaan kwamen.
De hooggespannen verwachtingen naar zijn debuutalbum worden wel erg op de proef gesteld. Na een EP met drie nummers ligt er dan nu sinds een paar weken in Frankrijk zijn volgende EP ……<< meer/more >>
(zuchtmeisje) Salomé Leclerc “27 Fois L’Autore”
Salomé Leclerc ’s muziek laat zich het beste omschrijven als Gary Newman meets France Gall. Maar daarmee dekken we niet de volledige lading. Want Leclerc is zeker niet in al 
haar liedjes even elektronisch als Newman. En de lieflijkheid van France Gall is zeker niet overal aanwezig. Toch zal Leclerc zeker in het rijtje ‘zuchtmeisjes’ passen. De term waarover Guuz Hoogaerts onder de naar naam Guuzbourg een prachtige blog heeft en waarvan reeds een tweetal prachtige verzamelalbums verschenen.
Op een volgende editie zou Salomé Leclerc zeker een plekje kunnen verwerven met een van haar liedjes van dit tweede album “27 Fois L’Autore”. Deze dame debuteerde……<< meer/more >>
(weergaloos!) Souad Massi & Eric Fernandez @ Le Firmament Firminy 21-10-2014
Onder de titel “Choeurs de Cordoue” trekken Souad Massi & Eric Fernandez door Frankrijk om een wervelende show met muziek, die een mix is tussen Algerijnse en Spaanse (Andalusische) Gypsy-klanken, ten gehore te brengen. De dans die wordt uitgevoerd is de Spaanse Flamenco doorspekt met Arabische invloeden.
De show opent met het aanzwellen van het spel van de band terwijl Cajun-speelster en zangeres Sabriana Romeo haar zang laat aanzwellen terwijl ze wordt verlicht door een paraplu van licht. Het spel van accordeonist Alexandre Leauthaud, percussionist/zanger Rabah Kalfa en drummer José Cortès laat direct bij de aanvang horen waar ze voor staan.
Als Souad Massi,….<< meer/more >>
(soul & blues) Chastity Brown @ Meneer Frits Eindhoven 13-10-2014
Singer- so
ngwriter Chastity Brown speelde haar tweeëntwintigste optreden van haar tournee in Grandcafé Meneer Frits te Eindhoven. Terzijde gestaan door pianist/keyboardspeler deVon Gray speelde ze twee sets van ruim drie kwartier. Zoals ze zelf al aankondigde gevuld met composities van haar in 2012 verschenen album “Back-Road Highways” aangevuld met haar nog te verschijnen nieuwe album. Daarnaast haar in september verschenen EP ‘Colorado’ als een van de vooruitgeschoven nieuwelingen in haar repertoire.
Wie eerder dan dit optreden al kennismaakte met het werk van Brown zal aangenaam verrast zijn door de puurheid waarmee Chastity Brown haar muziek ten gehore brengt. De akoestische gitaar die ze zelf bespeelt en de sfeer makende toetsenklanken van deVon Gray…….<< meer/more >>
(ontdekking!) Honig “It’s Not a Hummingbird, It’s Your Father’s Ghost”
Honig is een nog onbekende band. Maar we moeten hier denken aan een onwaarschijnlijke mengeling van Ben Howard en Mumford & Sons. Ook is de stem van 
Passenger en de geest van Bon Iver niet ver weg. Om het anders te zeggen: deze band kan het ene moment heel breekbaar klinken zoals in het openingsnummer ‘Leave Me Now’ om vervolgens verderop op het album in een nummer als ‘Golden Circle’ helemaal los te gaan en tegen Mumford & Sons aan te kruipen.
De stem van Stefan Honig is natuurlijk een centrale factor op het album ‘It’s Not a Hummingbird, It’s Your Father’s Ghost’ dat liedjes huist waarvan hij de teksten heeft geschreven. De melodieën zijn een bandinspanning zo leert het tekstvel.
Na de voorzichtige en breekbare tekst trekt Honig in het tweede nummer ‘Dear Liar’ al een deel meer van haar registers open. De band bestaat uit vijf lede….<< meer/more >>
(gave tweede) Maggie Björklund “Shaken”
Het tweede album van de Deense Maggie Björklund laat zich luisteren als een album dat 
onthult uit lang verborgen schatten. De sfeer die Björklund schept is mysterieus en filmisch. Zoals NPR Music schreef “De betovering van geromantiseerde wegrestaurants in de late middagzon gefilterd door een glas Whiskey, rook en ramen bedekt met het stof van tientallen jaren.” Het valt niet mee om deze zin te overtreffen om de sfeer van het album te typeren.
Het album opent met ‘Dark Side of the Heart’ wat start met een elektrische gitaarklank met effecten en een aanzwellend ritme en overgaat in een met vioolklanken gevuld warm bad ondersteund met een lekker trommel roffelende drum. De stem van Björklund vult vervolgens eerst instrumentaal ingezet en later zingend de sfeer van het nummer aan.
Het tweede nummer ‘Walking’ verluchtigt de sfeer…<< meer/more >>
(broeien) Kovacs “My Love”
Ter gelegenheid van het uitkomen van de EP op vinyl trekt Sharon Kovacs met haar band langs een paar platenzaken. Zo was het eerste optreden bij Sounds in Tilburg. De winkel was bijna te klein voor het aantal luisteraars dat op de aankondiging van Maarten Koehorst was afgekomen.
Geleund tegen de buitendeur had ik gelukkig toch een fraai plekje weten te bemachtigen om deze dame geflankeerd door haar bassiste en gitarist te bewonderen. En wat was dat de moeite waard!
Wat zal het wachten op een volledig album lang duren. Gelukkig bevat de EP op het zo her-gewaardeerde vinyl één extra nummer. Het samen met Colin Benders (Kyteman) geschreven ‘Shirley (Sound Of The Underground)’ is toegevoegd. De bijdrage van Benders is natuurlijk niet alleen in het schrijven van het nummer. Zijn trompetklanken klinken weelderig in het nummer. Een machtig mooie aanvulling. Stiekem herbergt het vinyl nog een ‘hidden-track…………<< meer/more >>
(om te koesteren) Gait Klein Kromhof “Gait”
Gait Klein Kromhof staat menig artiest terzijde met zijn kenmerkende mondharmonicaklanken. Dat is dan ook de constante factor die we terug horen op dit 
album “Gait”. We horen Kromhof samenspelen met artiesten als Qeaux Qeaux Joans, Bruno Deneckere, Shiner Twins, Tom Mank & Sera Smolen, Hans Theessink en Richard van Bergen. Kromhof speelde op vele albums en speelde op vele podia samen met anderen
Slechts één track horen we Kromhof soleren en dat is op de afsluiter ‘Gait’s Blues’, verder zijn het vooral de ingrediënten die Kromhof toevoegt aan een liedje die de sfeer maken waar we deze sympathieke mondharmonicaspeler zo…….<< meer/more >>
(vakantiehit) Giorgia “Senza Paura”
Het geluid van de zomervakantie is voor mij het album “Senza Paura” van Giorgia. Uitgebracht in november van het vorige jaar. Maar in 2014 gemaakt tot een hit toen het 
nummer ‘Non mi ami’ op 21 maart op de hitparade werd geslingerd. Een liedje dat met piano begeleiding (gespeeld door Jeff Babko) en een uitzinnige zang van Giorgia te zinnen bespeeld.
Op vakantie / motortocht belanden we een tijdje in Noord-Italië en daar hoorden we dit nummer op een clipzender in een kledingwinkel. Vervolgens staat het nummer in je geheugen gegrift. Natuurlijk hebben we in Nederland nog nooit van zangeres Giorgia gehoord. Maar enig zoekwerk levert op dat deze dame in Italië al jaren een enorme ster is. Ze debuteerde in 1994…<< meer/more >>
(folk & pop) House of Hats “This Love”
House of Hats maakt muziek die in de folk-hoek thuis hoort maar toch enorm naar pop ruikt. Dit gezelschap heeft in eigen beheer het album “This Love” uitgebracht en probeert vanuit de achterhoede aandacht te vragen voor hun muziek.
De samenzang van House of Hats heeft Beach Boys-allure. Maar natuurlijk ontkomen we ook niet aan een vergelijking met Crosby, Stills, Nash & Young als we luisteren naar dit kwartet uit Brighton. In ruim een half uur trekken elf liedjes aan de luisteraar voorbij. Daarbij krijgen we tweemaal het titelnummer ‘This Love’ te horen in verschillende uitvoeringen. Zowel het eerste nummer van dit debuutalbum als het sluitstuk.
Het meest uptempo nummer is ‘Rivers Will Run’ dat een heerlijk huppelend ritme heeft. Maar het kenmerkende van “This Love”…..<< meer/more >>
(op eigen benen) Anette Olzon “Shine”
Anette Olzon zong bij Nightwish tussen 2005 en 2012 waar ze de opvolgster was van Tarja en ze zelf werd opgevolgd door Floor Jansen die daarvoor bij After Forever zong. Met 
“Shine” maakt ze zich langzaam los van de bombast waar groepen als Nightwish, Within Temptation en soortgenoten zich van bedienen. Wie de achtergrond van Olzon niet kent zou toch bij het beluisteren van dit album aan deze groepen moeten denken. Maar bevooroordeeld als de luisteraar raakt bij het lezen van de sticker op het album kan je er niet omheen.
Het debuutalbum “Shine” opent met het titelnummer: een met strijkers aangezette compositie maar met de fijne stem van Olzon. De gitaargeluiden zijn er wel maar het is geen muur die haar vroegere werkgever opgetrokken zou hebben. Het is allemaal veel minder……….<< meer/more >>
(historisch) Crosby, Stills, Nash & Young “CSNY 1974”
Stop de DVD bij die bij deze box geleverd wordt als eerste in de speler en geniet van een machtige uitvoering van ‘Only Love Can Break Your Heart’. Neil Young zittend met akoestische gitaar en zonnebril. Stephen Stills achter de vleugel terwijl David Crosby en 
Graham Nash de vocalen aanvullen in het bedje dat Young en Stills al gespreid hebben. Daarna volgt de leadzang van David Crosby in ‘Almost Cut My Hear’. Even verderop zien we een heerlijk ‘gitaren gevecht’ als er tegen elkaar ge-soleert wordt. De DVD kent slechts acht composities maar levert het ultieme bewijs dat deze concertregistratie meer dan de moeite waard is. Als deze beelden met de onderliggende muziek geen indruk maken dan is Crosby, Stills, Nash & Young niet besteed aan de kijker en de luisteraar. Alle anderen zijn direct…..<< meer/more >>
(ontdekt talent) Stu Larsen “Vagabond”
Stu Larsen heeft de liefde voor de muziek vertaald door al jaren zijn geboortegrond Australië achter zich te laten en zonder verdere vaste woon en/of verblijfplaats de wereld rond te trekken. In zijn bagage een stapel mooie liedjes en zijn gitaar, banjo, ukulele en 
niet te vergeten zijn tikje vergruisde stem met een heel fijn randje en een melancholieke klank. Prima entourage voor zijn bluesfolkliedjes die verhalen van zijn avonturen. De heimwee en de moeilijke kant van de liefde voor iemand die steeds van plaats wisselt.
Het is fraai als juist Larsen het openingsnummer ‘San Francisco’ zingt “I’m going home…” met meteen de toevoeging waar dat dan ook is en misschien vind ik deze keer de liefde daar in San Francisco. Hij weet niet waar hij heen gaat totdat hij er is aangekomen, memoreert Larsen in datzelfde liedje en dat is denk ik ook de kern van zijn muzikanten bestaan van dit moment.
Met “Vagabond” brengt Stu Larsen zijn derde…..<< meer/more >>
(elektronisch/pop) Eno + Hyde “Someday World”
Brian Eno is natuurlijk actief sinds de vroege jaren zeventig. Toch kennen velen hem van zijn werk met David Byrne en natuurlijk David Bowie. Het oeuvre van Eno zelf liegt er 
inmiddels ook niet om. Dit jaar voegt hij in recordtempo twee albums er aan toe. Beide gerealiseerd in samenwerking met Underworld’s Karl Hyde. Het eerste album “Someday World” verscheen in mei en begin juli verscheen “High Life” alweer. We nemen “Someday World” in de deluxe editie onder de loep omdat hier de fijne kwaliteit meteen opvalt.
Voor de verfrissende blik nodigde Eno, die zelf vaak produceert, jongeling Fred Gibson (22 jaar) uit als co-producer. Het resultaat is een album dat vol fijne ritmes staat en zweeft tussen de elektronische- en de popmuziek. We zullen het er maar op…..<< meer/more >>
(beter laat dan…) The Good Case “Go”
Met een stem die het midden houdt tussen Bob Dylan, Randy Newman en Willy DeVille zingt Cees Reezigt de mooiste ingehouden en broeierige liedjes op het debuutalbum “Go”. 
Reezigt is het gezicht en de stem van de band The Good Case. Een band die hij samen met multi-instrumentalist en achtergrondzanger Rob Anderson vormt. We horen akoestische, elektrische en steelgitaren naast banjo, viool, musette (een kleine Franse doedelzak) en orgel.
Het album “Go” nam het duo in 2013 op in twee studio’s in Nederland, Bellingwolde en Groningen. De hoes van het album en de foto op de cd tonen het interieur van een zwarte Cadillac Deville met rood leer en een standaard USA radio met daarop de sticker “Go” en dat typeert een beetje de sfeer van het album.
Zelf schrijven de heren op de binnenhoes dat de titel “Go” tekenend is voor hun muzikale drijfveer: gewoon gaan terwijl je niet weet waar je vandaan komt<< meer/more >>
(duo of trio) Robby Hecht & David Berkeley @ Meneer Frits Eindhoven 23-6-2014
Robby Hecht en David Berkeley eindigen hun tournee in Nederland in het gezellige café Meneer Frits dat met hun concert de reeks ‘Ad van Meurs presenteert 2014’ afsluit. Helaas 
wordt het bezoekersaantal geplaagd door het WK-voetballen. Maar kwalitatief mag het concert eigenlijk niet gemist worden.
Robby Hecht bijt het spits af met een twintig minuten durende set. Hecht heeft een stem die in de verte het gevoel van Art Garfunkel in zich draagt. Zijn liedjes begeleidt hij zelf op de akoestische gitaar. Zijn gitaarspel is vooral ondersteunend. De liedjes moeten het hebben van de melodie en zijn stem die met veel gevoel die fraaie liedjes vertolkt.
Tijdens een van de vorige shows stond iemand in het publiek……..<< meer/more >>
(wat een stem!) Colleen Rennison “See The Sky About the Rain”
“Wat een stem heeft Colleen Rennison!” dacht ik al snel toen het album dat me vooraf niets zei voor de eerste keer uit de speakers schalde. Denk bij deze stem aan een kruising tussen Etta James, Janis Joplin en zelfs een Mahalia Jackson komt in me op als Rennison die lage noten weet te pakken.
Laat je niet afleiden door het hoesje van dit album dat je makkelijk de country- en folk-hoek laat induiken met je verwachting van wat je gaat horen. Voor de liedjes die Rennison selecteerde voor dit debuut klopt die gedachte wel, maar de uitstraling die ze neerzet is van een andere signatuur.
Natuurlijk er zitten elementen van die muziek in maar daarnaast een ongelooflijke dosis aan soul en blues in de manier van zingen waarvan Colleen Rennison zich bedient.
Een beetje speurwerk leert dat het misschien nog niet zo verwonderlijk is als het wel lijkt. Geloof het of niet…………<< meer/more >>
(strakke albumpresentatie!) Eric Devries “Close to Home” @ Meneer Frits Eindhoven 16-6-2014
Eric Devries en zijn band krijgen de stevige uitdaging om na een optreden van de door de wol geverfde Tim Grimm hun album te presenteren. Voor het eerst brengen ze de nieuwe 
liedjes van Devries van het kersverse album “Close to Home” ten gehore. Gelukkig wordt Devries bijgestaan door fantastische muzikanten als Sjoerd van Bommel (drum, zang), BJ Baartmans (bas, zang), Kim de Beer (viool, tamboerijn, zang) en snarenwonder Janos Koolen.
In een klein uur loodsen Devries en de zijnen ons langs de liedjes van het nieuwe album. De verhalen bewaart hij volgens eigen zeggen voor een andere keer. Pure muziek, pure beleving, bezieling en vooral spelplezier spatten van het podium bij Meneer Frits. Helaas blijken veel……<< meer/more >>
(eindelijk een platenzaak!) Emily Barker & the Red Clay Halo “Dear River”
De opener van het album van Emily Barker & the Red Clay Halo is tevens het titelnummer van het album. Maar “Dear River” zal me tot in lengte van jaren waarschijnlijk terugbrengen naar de prachtige onafhankelijke platenzaak Crazy Diamond in Heidelberg (Duitsland). Na drie en halve week toeren op de motor en een fantastische vakantie was dit 
de eerste platen/cd-winkel met de liefde voor muziek op de juiste plaats. De eigenaar van deze prachtwinkel wilde me maar wat graag adviseren wat er de laatste tijd zoal aan moois was uitgekomen. Na het gebruikelijk werk zoals de nieuwste van Santana, Ray Lamontagne en Damon Albarn waarbij ik moest toegeven dat ik ze al had dook hij met een big smile maar al te graag het wat meer obscure werk in. Toen ik vertelde dat ik al meer dan drie weken geen zaak was tegengekomen als de zijne en het stapeltje cd’s groeide deed hij de uitspraak “…dan was het hoog tijd geworden, zo te zien….”. Hij begreep me dus!
Na beluistering van een stapeltje aangeprezen cd’s maakte ik de keuze om er vijf in de tank-tas mee naar Nederland te nemen.
Een daarvan is dit prachtige album van de uit Australië afkomstige Emily Barker. Zeker niet haar eerste album zo leert me even zoeken op het internet. Wel haar laatste album dat ze in haar eigen land in 2013 uitbracht. Nu in Duitsland in ieder geval…….<< meer/more >>
(magistraal) Rodrigo Y Gabriela “9 Dead Alive”
Als ik één album vaak gedraaid heb op een van de vele hotelkamers tijdens onze prachtige motortocht in mei dan is het wel dit fantastische album van Rodrigo Y Gabriela. Wat een 
machtig gitaarspel zoals altijd. De energie die er van dit werk af spat in zijn instrumentale eenheid is fenomenaal en zo fijn dat je het eigenlijk altijd kan draaien. Hard op de voorgrond om energie te krijgen of op een laag pitje in de achtergrond om de energie zijn zalvende werking te laten doen om zo de vermoeidheid te verjagen.
De zonnige kant van dit fijne gitaarspel is altijd present. Of het nu in de uitbundigheid is om de zon te vieren of de dreigende kant van afkoeling met een donderbui of de verhitting van een tropische droogte van een woestijn.
In eerste instantie liet ik me verleiden door de titel……………<< meer/more >>
(mysterieus) Christa Bell “This Train”
Wie het album van Chrysta Bell in handen neemt en daar de naam van David Lynch op leest weet direct dat hij of zij wat bijzonders in handen heeft. Lynch is natuurlijk bekend 
als filmmaker maar ook als kunstschilder. Het boegbeeld van de surrealistische cinema wordt hij op Wikipedia zelfs genoemd. Maar hij maakte ook TV-series zoals Twin Peaks.
Chrysta Bell is sensueel en mysterieus. Haar muziek die ze samen met Lynch maakt is een mengeliing van Portishead, Massive Attack, Lana Del Rey en een vleugje van het gevoel van Twin Peaks uit begin jaren negentig. Maar dan veel warmer. Waar Angelo Badalamenti de koele kilheid…………<< meer/more >>
(na 44 jaar terug) Linda Perhacs “The Soul of all Natural Things”
Ze wordt in één adem genoemd met Bill Fay en Vashti Bunyan die de laatste jaren na lang stilzwijgen een nieuw album het levenslicht lieten zien. Ook Perhacs deed er meer dan vierenveertig jaar over om na haar jeugdige muzikale expressie met het prachtige “Parallelograms”, dat een een enorme folk-cultstatus behaalde in de tijd, een opvolger te maken.
Nu komt die opvolger niet helemaal vanzelf. Doordat Daft Punk in ‘Electroma’ wat verwerkte van de muziek van Perhacs en Davendra Banhart haar uitnodigde mee te doen op zijn album. Julia Holter en Ramona Gonzalez haar voorstelde om samen een nieuw album te maken vond Perhacs eindelijk het zelfvertrouwen terug om weer muziek te maken. In 2010 gaf ze haar eerste optreden in haar hele carrière. Met “The Soul of all Natural Things” voegt Perhacs in ieder geval een waardige opvolger toe aan het zeer beperkte muzikale oeuvre. Of Perhacs haar werk als mondhygiëniste daarmee vaarwel zal zeggen zal de tijd moeten leren.
Muzikaal is er veel te genieten op dit nieuwe album……<< meer/more >>
(Oss ‘e Americana) In My Tree “In My Tree”
Nederlandse Americana-muziek of Americana-muziek uit Oss. Als je het niet weet dan hoor je het niet. De twee muziekvrienden Bert-Jan Kuijpers en Paul Verschuur werken sinds drie jaar samen onder de titel In My Tree. De stembanden van Kuijpers en de instrumenten van Verschuur gecombineerd met een fijn songschrijverstalent zorgen voor 
een pallet aan liedjes dat zeker zijn invloeden haalt uit de USA in een mengeling van country, folk en blues. Soms hangt een liedje meer naar het ene genre om vervolgens weer te klinken als een bekende smeltkroes die we Americana noemen.
Het album dat vorig jaar reeds verscheen onder de titel “In My Tree” opent met één van de prijsnummers van het plaatje: ‘Brings me Down’. Een liedje dat werkelijk internationale allure heeft. Dat de mannen het hele album met z’n tweeën hebben….<< meer/more >>
(sterke derde man) Wink Burcham & Dustin Pittsley @ Meneer Frits Eindhoven 28-4-2014
Op de gebruikelijke maandagavond bij Meneer Frits in de serie ‘Ad van Meurs presenteert’ staat voor de 28ste als hoofdact geprogrammeerd Dan Bern. Maar als support zou ook 
Wink Burcham spelen. Tijdens de repetities werden na een potje ‘tossen’ de rollen omgedraaid. Want zoals Van Meurs placht te zeggen is het eigenlijk geen voor- en hoofdprogramma maar een ‘double bill’. Twee voor de prijs van één zouden wij in Nederland zeggen.
Na een prima set van singer- songwriter Dan Bern is het na de gebruikelijke pauze de beurt aan Wink Burcham. Al snel blijkt dat de keuze van de volgorde door het lot een prima zet is geweest. Daar waar Bern uitblinkt in het schrijven van liedjes met een verhaal maar………..<< meer/more >>
(voorafje?) Tom Mank & Sera Smolen @ Meneer Frits Eindhoven 21-4-2014
De uit New York afkomstige Tom Mank & Sera Smolen waren op maandagavond tweede Paasdag als voorprogramma te gast in Meneer Frits te Eindhoven. Samen met Gait Klein 
Kromhof (harmonica), Amy Merrill (viool), Kathy Ziegler (piano, zang), en Kirsti Gholson (zang) speelden ze een fraaie set waarin hun nieuwste album “Swimming in the Dark” centraal stond.
Het eerste nummer komt wat wankelend over de bühne waarbij het vermoeden is dat de muzikanten elkaar niet goed horen. Daarna is de band op elkaar ingespeeld en ontstaat het echte genieten. De sfeer is geladen met bewondering voor de speciale muziek die dit gezelschap ten gehore brengt. De praatzang van Tom Mank doet denk aan andere artiesten die hun zang enigszins tegen het praten laten aanleunen zoals Tom Waits. De begeleiding, waarbij de cello van Sera Smolen<< meer/more >>
(zonsopgang) Beck “Morning Phase”
Als er één plaat is die de afgelopen weken is opgevallen en die ik bijna niet uit mijn hoofd kan krijgen en nog moeilijker uit de cd-speler dan is het wel de nieuwste plaat van Beck. Na acht jaar verbaast deze artiest met misschien wel zijn beste en meest toegankelijke maar ook retro-plaat. “Morning Phase” gaat over het eerste deel van een dag.
Op dit album klinken de jaren zestig heel erg door maar dan in een modern jasje gestoken van de huidige tijd. Wat dat betreft heeft Beck hier raakvlakken met o.a. Jacco Gardner. Maar als het gaat om zijn sound dan mixt hij hier The Beatles met The Beach Boys zonder ook maar ergens een tikje leentje-buur te spelen.
Deze ras-muzikant weet ondanks de belletjes die rinkelen tot zonder enige twijfel enorm uniek te zijn….<< meer/more >>
(dubbel! Verrassing!) Matt Harlan & Amanda Pearcy @ Meneer Frits Eindhoven 7-4-2014
Matt Harlan is de hoofdschotel van de avond maar in het voorprogramma krijgen we een set van Amanda Pearcy voorgeschoteld. Een verrassing voor velen omdat ze niet stond 
aangekondigd. Maar dan wel een verrassing om van te watertanden. Pearcy gooide vorig jaar hoge ogen met haar tweede album “Royal Street” in de kringen van Americana-liefhebbers. Pearcy is gezegend met een krachtige volle stem en zingt liedjes van betrekkelijke eenvoud maar met zeggingskracht. Ze wordt bijgestaan door gitarist Matt Chields die met zijn gitaarspel de liedjes van Pearcy naar een hoger niveau weet te tillen. De eenvoud zit vooral in de teksten die zeker in vergelijking met Harlan recht voor zijn raap zijn……<< meer/more >>
(geen nieuwkomer) Carrie Newcomer “A Permeable Life”
Het is geen grapje maar dit album verschijnt echt op 1 april van dit jaar. En wie nog nooit 
van Carrie Newcomer heeft gehoord, zoals ondergetekende, wordt absoluut direct gegrepen door de stem, de melodie met zijn wendingen en de volwassen sound van Newcomer.
Dat deze dame beslist geen nieuwkomer is aan het firmament wordt al snel duidelijk bij het zoeken naar haar verleden. Newcomer debuteerde al in 1991 met “Visions of a Dream” en haar nieuwste album “A Permeable Life” is haar veertiende verzameling liedjes.
Deze folk zangeres werd geboren in Dowagiac, Michigan op 25 mei 1958. Ze speelde voor haar solocarriere in het trio Stone Soup. Kijkend naar de bron Allmusic leert dat de kwaliteit van haar oeuvre zo zijn ups en downs kent. Ook daar wordt de kwaliteit van dit nieuwe album onderschreven………<< meer/more >>
(nog steeds lekker en goed!) Vandenberg’s Moonkings
Waarom zou iets wat goed is anders of veranderd moeten worden? Is iets wat we als mens lekker vinden niet steeds weer lekker als we het opnieuw beleven? Is het bij sommige 
goede zaken niet zo dat de herhaling steeds maar weer opnieuw nog steeds goed is?
Zo ook met het gitaarwerk van Adje van den Berg. Laten we vooral niet zeuren en roepen dat hij niet vernieuwd. Hij speelt inderdaad nog steeds hetzelfde fijne gitaarwerk met zoveel andere noten als er in een goed hardrockliedje passen. Nee hij herkouwd zeker niet zijn oudere liedjes. “Vandenberg’;s Moonkings” staat vol met gloednieuwe gitaarknallers……….<< meer/more >>
(grand cru) Diana Jones @ Meneer Frits Eindhoven 10-3-2014
Diana Jones nam voor jaar in The Museum of Appalachia met zeer beperkte middelen een bijzonder album op. Prima passend overigens bij de signatuur van de overige discografie van Jones.
Tijdens haar optreden bij Meneer Frits is ze terug gebracht in begeleiding tot de essentie. Alleen begeleid op de akoestische gitaar of op haar uit de jaren dertig stammende viersnarige Gibson akoestische gitaar.
Jones bezit een bijzonder stemgeluid met een beetje hete aardappel in de keel/keel geluid. Aangenaam en voor velen die haar in hun hart gesloten hebben ook heel bijzonder. De liedjes die ze speelt zijn voornamelijk van haar laatste album “Museum of Appalachia Recordings” maar ze laat ook nieuw werk horen……..<< meer/more >>
(weergaloos) Rufus Wainwright “Live from the Artist Den”
De stem van Rufus Wainwright leent zich uitstekend voor een optreden in een kerk. Opgenomen in The Ascension in New York’s Greenwich Village is “Live from the Artist Den” een weergaloos album geworden. De opnames vonden plaats op 17 maart 2012. Fijn dat het nu op CD verschijnt.
Wainwright maakt van de gelegenheid gebruik om zowel zijn vader als zijn moeder te eren. Zijn vader London Wainwright III met een cover van zijn hand ‘One Man Guy’, dat in de akoestische uitvoering zelfs tot hoogtepunt gerekend mag worden van het album. In die song wordt Wainwright bijgestaan door Charysse Blackman die samen met Wainwright excelleert. Daarnaast eert hij zijn moeder Kate McGarrigle door haar lied ‘On My Way To Town’ te vertolken….<< meer/more >>
(plezier & troost) Lynn Miles “Downpour” & @ Meneer Frits Eindhoven 25-2-2014
Het negende album van Lynn Miles “Downpour” mag absoluut niet over het hoofd gezien worden en dat kan makkelijk in de releasegolf die altijd voor de zomervakantie op ons afkomt. Zo ook deze keer: want wie heeft dit prachtalbum nu opgemerkt vorig jaar? De 
schoonheid van “Downpour” kan ons veel uren luisterplezier opleveren in een warme zomer maar ook een hoop troost als het weer opnieuw niet mee wil werken.
Nu Miles Nederland weer heeft aangedaan is het tijd voor rehabilitatie van dit album. De stem van Miles is naast haar talent om fraaie liedjes te schrijven het absolute wapen. In de alt. country c.q. roots-muziek zijn er veel artiesten maar weinigen hebben een zo fraaie buigzame maar ook stevige stem als Miles. Miles’ stem kan voelen als een koele bries…<< meer/more >>
(wat gebeurd hier?) Anna Googan & JD Foster & @ Meneer Frits Eindhoven 17-2-2014
Anna Coogan maakte de afgelopen jaren twee albums met Daniele Fiaschi. Dit jaar kiest ze 
ervoor om samen met singer-songwriter en bassist JD Foster een album te schrijven en op te nemen. Ook op tournee staat Foster haar bij samen met drummer Willy B.
Op het album dat gewoon hun beider namen draagt klinkt deze nieuwe combinatie al heel erg fijn. De negen composities mogen er stuk voor stuk zijn. De meeste van de composities zijn geschreven door Coogan en Foster. Eénmaal in combinatie Coogan met Willy B en ook door Foster en Coogan elk een liedje van eigen hand. Op twee composities krijgen ze gezelschap in de uitvoering van Johnny Dowd. In ‘The Birth of the Stars’ horen we de kenmerkende zang van Dowd. Als ode aan Dowd wordt live zijn ‘Shipwreck’ gespeeld in een fraaie uitvoering.
Op het podium verwacht je als je Coogan al eens ooit live……..<< meer/more >>
(naakte vertolking) Renee van Bavel “Renee van Bavel” @ Meneer Frits Eindhoven 10-2-2014
Zo werd ze aangekondigd voor het concert bij Meneer Frits: “Met een schurende, strelende stem en haar teksten dicht op je huid, zingt Renee van Bavel in het Nederlands, ‘hoekig en bonkig net zoals wij allemaal soms zijn, zoals ik zelf kan zijn’ (aldus Ad van Meurs). Leo Blokhuis
noemt haar ‘een zeldzaam eigenzinnig talent’. En Herman van Veen doopte haar al tot ‘jonge Nederlandse Joni Mitchell’.”
Op 10 febr. Is de enige begeleiding die Renee van Bavel ter beschikking staat een zopas gestemde grote vleugel. In instrument waar ze prima mee uit de voeten kan. Wie haar album uit 2011 dat louter haar naam draagt kent weet dat ze daar met een volledige band bezetting haar liedjes vertolt. Liedjes met een ziel, liedjes met teksten die je wel moet luisteren.
In het Grandcafé Meneer Frits is Van Bavel volledig op haarzelf aangewezen …<< meer/more >>
(het bloed kruipt) Ben Taylor “Listening” & @ Roepaen Ottersum 9-2-2014
Soms kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Als zoon van James Taylor en Carly Simon wilde Ben(jamin) Taylor in eerste instantie helemaal niet de muziek in. Hij wilde boer 
worden of anderszins een baan/beroep waarmee hij dicht bij de natuur zou staan. Het lot beschikte echter anders en inmiddels heeft Ben Taylor zijn vierde soloalbum gemaakt en toert hij met zijn liedjes de wereld rond. Het album “Listening” herbergt een elftal zeer fraaie composities in een uitvoering die het luisteren meer dan aangenaam maakt! Het talent van de jonge Taylor is hem met de genen meegegeven en als muziekliefhebbers kunnen we alleen maar blij zijn dat hij wat met dat talent doet!
Zijn vorige soloalbum dateert uit 2008 en droeg de veelbelovende titel “The Legend of Kung Folk, Pt. 1” maar er mocht nooit….<< meer/more >>
(live ook lekker!) Songbelt @ Café ’t Raadhuis Berkel-Enschot 2-2-2014
Het trio Songbelt is de tweede band die sinds kort een live-optreden verzorgt in café ’t Raadhuis in Berkel-Enschot. De ambiance leent zich prima voor kleinschalige optredens. 
Het geluid is door het vele hout van de inrichting en ook de vloer al snel in orde.
Songbelt debuteerde vorig jaar met het album “Unanswered” en oogst tot op heden steeds fraaie recensies in bladen en op webistes voor fijnproevers. Als de eerste die over deze band schreef leek het me tijd om de heren eens live aan het werk te zien. Wil Opstals is natuurlijk de spil van de band met zijn akoestische gitaar en leadvocalen. Hij wordt ondersteund door Theo Liebregts op bas en Ruurd van der Vegt op mondharmonica en dwarsfluit.
Naast eigen materiaal horen we een paar covers. Als eerste de afsluiter van de eerste set: is ‘Comes a Time’ van Neil Young, dat prima aansluit bij het materiaal van Opstal zelf. In de tweede set krijgen we een cover van REM: ‘This One Goes Out’ en een nummer dat ook Bob Dylan coverde…….<< meer/more >>
(bijzonder) Josephine Foster “I’m a Dreamer”
Als je de biografie van Josephine Foster leest na een aantal keren luisteren naar het album “I’m a Dreamer” word je nieuwsgierig naar wat deze deze dame al gedaan heeft. Laat 
vooraf duidelijk zijn dat waarschijnlijk niets van haar in het verleden gemaakte albums lijkt op wat ze nu heeft uitgebracht. Dit album schijnt wederom een andere draai aan haar carrière te willen geven. Maar dan wel een draai die bijzonder is en resulteert in een heel fijn album.
De muziek die Foster op “I’m a Dreamer” voor de dag tovert lijkt diep geworteld te zijn in de jaren dertig, maar dan wel met de geluidskwaliteit van heden ten dage……..<< meer/more >>
(verrassing als voorafje) Jens Lysdal “Easy Heart” & live @ Meneer Frits 13-1-2014
Als voorafje bij het concert van Amy F. Speace op 13 januari j.l. speelt de Deen Jens 
Lysdal. Een welkome verrassing mogen we wel stellen. Zijn stem is aangenaam en zijn gitaarspel is erg fraai. Mooi fingerpicking-werk ook tijdens het zingen in plaats van de gedoodverfde akkoorden. Zijn zelf geschreven liedjes vragen om nader beluisterd te worden.
Als verrassing heeft Lysdal zijn dan nog niet verschenen nieuwe album “Easy Heart” bij zich. Bij navraag was Lysdal ooit een keer eerder in Nederland als begeleider van niemand minder dan Elisa Gilkyson. Dat duo trof ik dan ook op 29 april 2012 in Roepaen te Ottersum (zie hiervoor diverse filmpjes op mijn youtube kanaal).
Lysdal maakt indruk met zijn zesde studioalbum “Easy Heart”….<< meer/more >>
(verrukkelijk!) Asgeir “In The Silence”
“In The Silence” is de Engelse versie van het reeds in 2012 verschenen IJslandse album “Dýrð í dauðaþögn” van Asgeir Trausti. Het snelst verkopende debuutalbum ooit op 
IJsland. Inmiddels ook met drie muziekawards op zak in IJsland. Voor de vertaling van de teksten tekende niet minder dan collega John Grant. Fijnproevers melden dat de originele versie nog een tikje mooier is dan de Engelse versie. Reden genoeg om ook die versie in januari 2014 uit te brengen in Nederland, moet de platenmaatschappij gedacht hebben.
Wie “In The Silence” de eerste keer draait zal verrast zijn en kan niet om de bijzondere schoonheid van de liedjes en de serene zang van Asgeir heen. Wat een fantastisch talent!..<< meer/more >>
(dampende start van 2014!) The Cosmic Carnival @ Meneer Frits Eindhoven 6-1-2014
Wat een heerlijk begin van 2014 om op het kleine podium van Grand Café Meneer Frits de voor de gelegenheid uitgebreide band van The Cosmic Carnival te horen en zien spelen. De 
negenmansformatie bevolkt met al haar enthousiasme het podium. En het past allemaal wonder boven wonder. De sound is zoals gebruikelijk met Ankie Keultjes achter de knoppen tip-top in orde. Maar de ingrediënten met een groep jonge muzikanten zijn dan ook vreselijk goed. De band speelt strak en is goed op elkaar ingespeeld. Het geluid is strak onderbouwd met bas en drum. En als de band als één noot wil afsluiten dan gaat dat ook perfect………<< meer/more >>
(Herinneringen aan 2013) Jaromir Nohavica “Tak Me Tu Mas”
Als er een plaat is die de herinnering van 2013 vast weet te houden terwijl het album niet uit dat jaar komt, dan is het wel “Tak Me Tu Mas” van Jaromir Nohavica. Ik kocht dit 
album samen met een heel goede vriend toen we in Tsjechië waren op ‘mannenweek’. In een klein winkeltje in Rumburk waar we als muziekliefhebbers uiterst vriendelijk geholpen werden.
De collectie voor de verkoop van cd’s zat in dat winkeltje in een wat grote schoenendoos.
Zeg maar een doos van laarzen…….<< meer/more >>
Muziekjaar 2013 per maand bezien….(het vierde kwartaal)
Het vierde kwartaal is v.w.b. releases eigenlijk scheef met die van de kalender. Het hoogtepunt ligt traditioneel in september, oktober en november. December is de periode van de verzamelaars en live-albums.
Oktober
Live is het behoorlijk genieten van Greg Trooper en de Brabantse grootheid Gerard van Maasakkers die een gehoor krijgt van alle leeftijden. De Canadese dames Cara Luft, Awna Teixeira en Brandy Zdan trekken door Nederland met een koffer vol fantastische liedjes. Ook als duo of trio klinken ze uitstekend maar hebben in die vorm nog geen opnames vastgelegd.…<< meer/more >>
Muziekjaar 2013 per maand bezien….(het derde kwartaal)
Live is juli de maand van grote uitersten. Rodriguez eist zijn welverdiende waardering op in de HMH voor de albums die hij maakte in de jaren zeventig. Niet alles wat hij zingt is 
even zuiver maar door zijn levensverhaal, opgetekend in de documentaire Searching For Sugarman, nemen we dat allemaal voor lief. Het is een belevenis hem live te zien.
De jazz van Esperanza Spalding is live even perfect als op de plaat. De celliste schittert in het Muziekgebouw in Eindhoven. Ooit was de gelegenheid daar om Buena Vista Social Club in Carré live te zien met Ry Cooder in de gelederen. Nu, vele jaren later, zijn er nog maar een paar helden van toen onder de levenden en trekken ze onder de naam Orquesta Buena Vista Social Club.….<< meer/more >>
Muziekjaar 2013 per maand bezien….(het tweede kwartaal)
Live is april een fraai amalgaam van verschillende stijlen en windstreken. We starten de 
maand met trompettist Eric Vloeimans en pianist Egbert Derix. Na Alexia Woordward die al eerder verraste met een mooi debuutalbum is de beurt aan de Zuid-Afrikaanse grootheid Amanda Strydom en in Praag ontmoeten we Marta Topferova, terwijl ze haar nieuwe album ten doop houdt dat haar terugvoert naar haar muzikale wortels………....<< meer/more >>
Muziekjaar 2013 per maand bezien….(het eerste kwartaal)
Dit jaar niet gewoon een lijstje maar het jaar per maand belicht. Van twee kanten: de 
gekochte album-toppers maar ook de live-momenten.
Het eerste kwartaal van 2013 zag er muzikaal als volgt uit:
Januari
Traditioneel is januari natuurlijk de maand geworden van EuroSonic en daarmee ook vaak de nog niet verschenen albums. We zagen de latere grootheden Bastille en Laura Mvula die nog geen album uit hadden. Op de laatste moesten we zelfs heel lang wachten. Maar ook Snorri Helgason en Bernhoft maken indruk…………<< meer/more >>
Jaarlijstjes stress…..?!
Nog maar een paar dagen in 2013! Dus het is tijd om de balans op de maken en een keuze te maken wat de beste albums zijn van het jaar. Tja en wat is dan het ultieme album van het jaar?
Heb ik het album van het jaar wel gekocht of moet ik dat nog ontdekken?
(bijna over het hoofd gezien) Vienna Teng “AIMS”
Het is alweer zeven jaar geleden dat ik kennis mocht maken met Vienna Teng tijdens de lancering van haar album “Warm Strangers”. In de tussentijd heeft deze dame niet stil gezeten maar is haar ster niet heel hoog gerezen. Dat is jammer want Teng maakt nog altijd heel mooie muziek en heeft zich daarnaast ook ontwikkeld als muzikant!
Haar nieuwste album “AIMS” verschijnt weer in eigen beheer zoals zoveel mooie muziek tegenwoordig. Blijkbaar is er momenteel geen platenlabel dat haar muziek wil uitgeven. Maar laten we ons vooral daardoor niet afleiden van de kwaliteit van het album.
De deluxe/boek editie gaat natuurlijk vergezeld van alle teksten van Teng. Daarnaast een voorwoord door Andrew Hoffman van het Erb Institute for Global Sustainable Enterprise…… << meer/more >>
(onwaarschijnlijk fraai) Scott Matthew “Unlearned” / Live @ De Kapel Eindhoven 30-11-2013
Met het tergende ‘Love Will Tear Us Apart’ van Joy Division sluit Scott Matthew zijn enige optreden in Nederland af in De Kapel in Eindhoven. Misschien wel de mooiste uitvoering 
die te vinden is van deze legendarische song van Ian Curtis en zijn maatjes van destijds.
Scott Matthew verraste eerder dit jaar met zijn cover-album “Unlearned” met allemaal bekende nummers in een uitvoering die je naar adem doet happen. Matthew weet de mooiste en/of bekendste liedjes op een dusdanige manier vocaal te bewerken, dat we bijna kunnen spreken van compleet nieuwe melodieën onder een bekende tekst. Luister naar ‘To Love Somebody’ waar hij zowel het concert als het album mee opent en je vergeet dat The Bee Gees dit ooit hebben geschreven…………………<< meer/more >>
(progrock leeft!) Sand “Sand”
Sand is het soloproject van North Atlantic Oscillation frontman Sam Healy op het Kscope label van Steven Wilson. Ik zou bijna zeggen ‘vanzelfsprekend op het Kscope label’ want dit label blijft maar pareltjes gooien in de progrock-zee.
Over Sand valt nog maar bar weinig te vinden omdat het project waarschijnlijk nog heel jong is. Toch is Sand een plaatje dat de progrockliefhebber niet zal ontgaan.
We horen op Sand een paar momenten dat de luisteraar zal denken ‘wat is er aan de hand?’. Het volume neemt dan een duik naar beneden alsof het echt stil wordt. Zo horen we in ‘Life is Too Easy’ op het moment dat er gezongen wordt ‘..go quietly..’ daadwerkelijk het geluid naar..<< meer/more >>
(om verliefd op te worden!) Michael Prins “Rivertown Fairytales”
“De beste singer- songwriter van Nederland” werd dit jaar overtuigend gewonnen door Michael Prins. Een eer die vorig jaar ten deel viel aan Douwe Bob. Dat de heren niet ver 
van elkaar afliggen werd laatst nog eens bewezen tijdens het ‘Hidden Treasures’-festival in Roepaen waar de heren een duet deden. Overigens was dat een legendarisch optreden waarbij jong en oud op het podium van Prins zaten en Prins een bloemlezing gaf uit zijn gevoelige liedjes terwijl hij zichzelf begeleidde op akoestische gitaar en piano. Een waardig afsluiter van een bijzonder festival en een optreden dat de honger naar zijn debuutalbum alleen maar aanwakkerde.
Nu is er dan “Rivertown Fairytales” en nog een dubbelalbum ook! Het album staat bol van fraaie en vooral gerijpte liedjes. Het is goed te horen dat Prins kan bogen op een grote mate van routine en vakmanschap.
Prins kan wellicht het optreden in kroegen …<< meer/more >>
(opent je oren!) Foy Vance “Joy of Nothing”
Foy Vance is een singer-songwriter uit Ierland. Met “Joy of Nothing” is zijn tweede album beschikbaar gekomen. Zijn debuut uit 2007 “Hope” bleef nagenoeg onopgemerkt. Met “Joy of Nothing” zou dat niet ook mogen gebeuren.
Het album opent met ‘Closed Hand, Full of Friends’ dat een lekkere beat, fijn pianospel en orkestrale begeleiding bevat. De zang van Foy Vance is stevig met een lekker ruw randje. Vergelijkingen met stemmen van Ray LaMontagne doemen zonder meer op. Ook oudere goden als Frankie Miller en Southside Johnny lijken aan de wieg van Vance te hebben gestaan. In de begeleiding horen we een heus koor dat ook nog eens de naam Joy of Nothing Choir blijkt te dragen. Vance heeft een fijne hand van liedjes schrijven, soms uitgroeiend naar de grootheid van Bruce Springsteen in het titelnummer van het album.
Het album “Joy of Nothing” klinkt meer als een band-album dan een singer-songwriter-product. De rijkheid aan begeleiding doet de liedjes goed die waarschijnlijk ook een benadering met alleen akoestische gitaar zullen overleven……..<< meer/more >>
(hij pakt je!) Gerard van Maasakkers @ Roepaen Ottersum 20-10-2013
Gerard van Maasakkers geeft op één dag twee concerten in Roepaen. In het topje van Limburg als oer-Brabantse act tweemaal The Nightclub uitverkopen is toch heerlijk. Het publiek geniet van de Brabantse liedjes van eigen hand van Van Maasakkers. Hij begeleidt 
Van Maasakkers zingt over zijn geboortedorp Nuenen, zijn overleden zus Marijke, zijn vader en moeder en ook over zichzelf. Teksten die niet alleen iedereen kan verstaan maar waarin iedereen ook nog zichzelf in zal herkennen en daar zit de kracht van Van Maasakkers. Als je je laat meevoeren op de golven van de melodieën dan weet hij je keihard in je hart te raken. Van Maasakkers pakt je eerst bij de hand, slaat een arm om je heen om je vervolgens helemaal in te pakken.
De manier waarop Van Maasakkers zijn liedjes aan elkaar praat……<< meer/more >>
(eer voor de solist!) M.C. Hansen & Greg Trooper @ Meneer Frits Eindhoven 14-10-2013
De uit Denemarken afkomstige M.C. Hansen (band) treedt vaak op als begeleidingsband van andere artiesten maar heeft inmiddels ook een eigen repertoire opgebouwd. In een 
ruim half uur maken we als opwarmer voor Greg Trooper kennis met de liedjes-schrijverskunsten van voorman M.C. Hansen. De band speelt als een soepel geoliede machine. Door het soms wat ‘huppelende’ karakter van de melodie missen de liedjes de landingsplaats om ze in je hart te sluiten.
Greg Trooper mag gerust een oude rot in het vak genoemd worden. Trooper debuteerde al in 1986 als solo artiest. Hij gaat dus al een aantal jaren mee in de business.
Gewapend met zijn akoestische gitaar, mondharmonica en virtuele rugzak vol liedjes betreedt Trooper het podium. Zijn kenmerkende hoedje prijkt uiteraard op zijn hoofd. Met alweer een tijdje een nieuw album uit in Nederland “Incident On Willow Street” dat nog niet in de USA verkrijgbaar…<< meer/more >>
(trio avond!) Melanie Horsnell & Amy Speace & John Fullbright @ Meneer Frits Eindhoven 30-9-2013
Wat doe je als concertorganisator als je een voorprogramma hebt geboekt en je krijgt een artiest aanboden die je graag wil hebben op je podium die ook zijn eigen voorprogramma meebrengt? Ad van Meurs maakt er een avond met drie acts van.
De opening van de avond wordt gedaan door folktalent Melanie Horsnell uit Australië. Met haar ietwat breekbare zang en sobere begeleiding van enkele akkoorden op de akoestische gitaar (in dit geval geleend van Ad van Meurs) speelt ze een half uur een bloemlezing uit haar drie albums. Bij het lied dat ze schreef voor haar twee kinderen ‘Harmony & Gypsy’ weet ze de gevoelige snaar te raken die ze bij de meeste overige vertolkingen helaas niet weet te vinden. Ook bij de afsluiter ‘Loving Arms’ komt ze in de buurt van haar beste moment.Al bij de opening van haar set weet Amy Speace het voorprogramma te overtreffen met haar voortreffelijke loepzuivere en trefzekere zang.….<< meer/more >>
(eindelijk te pakken!) Kreg Viesselman “If You Lose Your Light”
Vorig jaar was in Scandinavië en met name Noorwegen het nieuwe album van Kreg Viesselman al uit. Tenminste dat las je op websites. Maar bij een bezoek aan alle twee de 
CD-winkels in Kristiaanszand ging ik weer huiswaarts zonder het album “If You Lose Your Light”. Ook een berichtje aan de platenmaatschappij om te klagen leverde niets op. Zelf Viesselman zelf was verbaasd over de slechte verkrijgbaarheid van zijn werkstuk.
Contact met een platenmaatschappij in ons land leverde een helaas op. De grote maatschappij van Viesselman in Noorwegen wil niet dat het album elders wordt uitgebracht….<< meer/more >>
(geslaagd met vlag en wimpel!) Hidden Treasures Festival @ Roepaen Ottersum 22-9-2013
Zwerven door het oude kloostergebouw van Maria Roepaen in Ottersum op zoek naar verborgen schatten in de beeldende kunst en de muziek is een uitdaging die velen zijn aangegaa
n op zondag 22 september j.l. Een dergelijke locatie leent zich natuurlijk ook prima voor zo’n zoektocht met beleving. Van de kelders tot en met de hogere regionen is er wat te beleven.
Ik beperk me hier tot de muzikale ontdekkingstocht. Misschien is dat ten onrechte maar mijn blog gaat nu eenmaal over muziek.
Het aantal bezoekers dat op de dag zelf bedenkt deel te nemen blijkt zelfs groter dan de groep die ruim van tevoren een kaartje had bemachtigd. Het maakt dat het een gezellige drukte is in de gangen en zaaltjes. Artiesten staan niet voor een lege zaal te spelen.
De eerste muzikale ontdekking is Maurice van Hoek. Gewapend met zijn akoestische gitaar…. << meer/more >>
(Cave+Harvey=) Nadine Shah “Love Your Dum and Mad”
Wat Nick Cave en PJ Harvey gemeen hebben komt samen in de muziek van Nadine Shah. Maar dan bedoel ik toch zeker Nick Cave uit zijn tijd na The Birthday Party en PJ Harvey 
uit haar begintijd. In tijd kwamen ze dus niet samen. Maar we horen ook wat New Order in het eerste nummer van het album ‘Aching Bones’ dat zeker door de instrumentale klanken naar die band hangt met zang die ons weer op het been van The Eurythmics zet. Gelukkig heeft Nadine Shah voldoende eigenheid in zich om van al die vergelijkingen die natuurlijk overal mank gaan een eigen geluid ten gehore te brengen. Stevig met een afdronk die nog lang doet naklinken.
Zeker in het derde nummer van het album ‘Runaway’ horen we de stampende sound…………..<< meer/more >>
Eerder dit jaar verscheen het vierde album van Sam Baker. “Say Grace” kan inmiddels 
gerekend worden tot een van de beste albums van 2013. Het hele oeuvre van Baker is van hoogwaardige kwaliteit. De verwachtingen voor het concert bij Meneer Frits in de reeks “Ad van Meurs presenteert” waren dan ook hooggespannen.
Laat ik dan maar met de deur in huis vallen: die verwachtingen werden meer dan waargemaakt. Mede door de werkelijk sprookjesachtige bezetting van de begeleiding door pianist/accordeonist Chip Dolan en zangeres Carrie Elkin, die naast haar geweldige stembanden ook regelmatig instrumenten ter hand neemt als gitaar, accordeon en klarinet. Baker heeft met zijn praat-zang-vertolking van de wonderschone liedjes niet meer dan vier tonen bereik, maar desondanks zet hij met een dergelijke begeleiding een fijn pallet aan melodieën neer. Het klinkt allemaal even bijzonder als prachtig. De drie muzikanten zijn zichtbaar in hun element………<< meer/more >>
(onderhoudend) Sean Rowe @ Roepaen Ottersum 13-9-2013
Het is aan Sean Rowe om het nieuwe seizoen van het Roepaen Podium te openen op de planken van The Nightclub. Gewapend met twee bewerkte/aangepaste akoestische gitaren 
die elektrisch versterkt worden, een setlist met eigen liedjes en zijn karakteristieke donkere stem zijn alle ingrediënten aanwezig om er meteen een onvergetelijke avond van te maken.
Rowe weet op uit zijn gitaar zowel de ritmesectie, de baslijnen als de melodie/ritme lijnen te laten horen terwijl hij zingt en af toe op zijn mondharmonica blaast. Een heuse one-man-band die er toch uitziet als een troubadour met slechts zijn gitaar en mondorgel.
De stem van Rowe is een kruising tussen die van…<< meer/more >>
(heftig begin!) American Aquarium @ Meneer Frits Eindhoven 9-9-2013
Het concertseizoen is weer begonnen en met een band als American Aquarium is dat een 
waar feest dat heftig en emotioneel tekeergaat. Zanger BJ Barham zingt waarlijk vanuit zijn tenen en dat is in zijn vele grimassen te zien (zie ook het uitgebreide fotoverslag). Samen met zijn vier maten heeft hij onder de naam American Aquarium vorig jaar het vijfde aflbum uitgebracht. “Burn. Flicker. Die.” Dat is gelukkig bij de liefhebbers niet onopgemerkt gebleven.
Op het moment dat Barham aankondigt dat ze nu een aantal liedjes gaan spelen van het laatste album zetten ze direcht het hoogtepunt van het album in. ‘Northern Lights’ is gesneden uit het fijne hout van de rockballad……..<< meer/more >>
(opnieuw bijzonder) Julia Holter “Loud City Song”
Julia Holter maakt bijzondere muziek. Niet te vangen in een paar woorden en wellicht ook niet voor een heel groot publiek. Maar het is wel muziek waar de fijnproever maar geen 
genoeg van kan krijgen. Twee jaar geleden debuteerde ze met “Tragedy” en vorig jaar scoorde ze hoge ogen in jaarlijstjes van fijnproevers met “Ekstasis”. Een album waar ik toen op Facebook over schreef: “Gelukkig is het al wat later op de dag. Dit album doorgronden is niet in één draaibeurt gedaan. Maar je hoort wel meteen dat het iets aparts is en met kwaliteit. Ik kan nu al zeggen: aanrader.”
Nu is er “Loud City Song” dat opnieuw een album is …..<< meer/more >>
(fluweelzacht) Emma Louise “vs Head vs Heart”
Emma Louise komt vanuit het verre Australië tot ons. Meegebracht van een mooie tijd met afstuderen en een reis door Desiré en Alex. Natuurlijk valt zo’n Australische ontdekking bij mij in goede aarde. Bij iedere draaibeurt groeit het plaatje in aanzien. Dat is natuurlijk niet uniek en gebeurt wel bij meer fraaie muziek.
Bij een eerste en vooral niet aandachtige beluistering lijkt de fluweelzachte muziek van Emma Louise wat eenvormig. Bij aandachtige beluistering opent dit juweeltje zich pas en wordt de pracht waarmee Louise haar muziek maakt hoorbaar.
“vs Head vs Heart” opent met ’17 Hours’ dat zich ontvouwt als een zonsopgang. Fluweelzacht komt …….. << meer/more >>
(zonnig) Mann Friday “Train Rides And Radio Play”
Mann Friday is bezig aan een langzame opmars. Het zonnige liedje ‘Sunrise Everyday’ zal met de huidige warme temperaturen van de zomer van 2013 zijn uitwerking niet missen.
De band komt origineel uit Zimbabwe maar streek neer in London en Amsterdam. Er zijn bandleden die heden ten dage in onze eigen hoofdstad wonen en anderen die gekozen hebben voor het Verenigd Koninkrijk. Kort en goed: ze willen hun geluk beproeven in Europa.
De afgelopen weken was een deel van de band te gast op onze nationale popzender 3FM en voor optredens komen de aanvullende leden over uit de UK. De afkomst uit Zimbabwe is nauwelijks hoorbaar of het moet de zonnige inslag zijn van de liedjes.
De popliedjes van Mann Friday zijn eigenlijk…<< meer/more >>
(de fraaiheid van triestheid) Guy Clark “My Favorite Picture Of You”
Guy Clark wordt in november drieënzeventig jaar en zoals met goede wijn verandert de smaak door de jaren heen. Clark’s muziek is nog prima ‘op dronk’ op zijn hoge leeftijd. Zijn stem is diep, zwaar en soms een beetje onvast maar draagt de bagage van zijn liedjes op een uitmuntende wijze.
Vorig jaar nam Clark afscheid van zijn vrouw waarmee hij veertig jaar het leven deelde. Een zwaar verlies in het leven natuurlijk. Wel heeft een dergelijke gebeurtenis vaak een creatieve impuls tot gevolg. Ook hier is dat zeker het geval.
Clark draagt een lied maar ook het hele album op aan zijn overleden levensgezellin Susanna Clark, door het album naar dit lied te noemen. “My Favorite Picture Of You” verhaalt ……………. << meer/more >>
(steeds mooier!) Aidan’s Well “Aidan’s Well”
Aidan’s Well is een soort singer-songwriterproject van Frank Veenstra dat zomaar uitgroeide tot een bandalbum. Toch is het vooral Veenstra die schittert met zijn hoge stem en zijn composities. De band die hij om zich heen heeft verzameld staat vooral hem ten 
dienste in dienst van zijn liedjes.
Wie de eerste keren luistert naar het album vraagt zich waarschijnlijk af op welke groep of artiest de stem van Veenstra toch lijkt. Na een keertje of vijf kwam bij mij de naam Christopher Cross bovendrijven die eind jaren zeventig begin jaren tachtig zijn hoogtijdagen had.
Wat er met die vijf draaibeurten ook is gebeurd is dat dit album steeds mooier lijkt te worden. Dat is natuurlijk onzin maar je gaat wel steeds meer van de liedjes houden. En dat is geen…<< meer/more >>
(Die heeft wat in te halen!) Rodriguez @ HMH Amsterdam 1-7-2013
Het verhaal van Sixto Rodriguez zal velen inmiddels ter ore gekomen zijn door de Oscar winnende documentaire “Searching for Sugar Man”. Voor wie het toch niet weet is er nog een heel mooie film te kijken!
In een notedop: Rodriguez maakt in 1970 en 1971 twee albums waarbij zijn debuut “Cold Fact” naar later blijkt de meeste aandacht trekt. Maar in de USA floppen de op Sussex uitgebrachte albums volledig en na het failliet van de platenmaatschappij lijkt het zelfs helemaal gedaan met Rodriguez die in 1973 nog begonnen was aan zijn derde album dat door dat faillissement nooit af komt. Rodriguez vervolgt zijn leven als bouwvakker en laat zijn muzikale carrière achter zich. Totdat hij in 1979 gevraagd wordt voor een paar kleinschalige optredens in Australië waar zijn albums tot zijn verbazing wel enige bekendheid hadden opgeleverd. Maar daarna wordt het alweer stil rond de muzikant Rodriguez. Tot in 1998 een groepje fans op zoektocht gaat naar hun idool. De verhalen lopen uiteen van miljoenen verkochte (bootleg) albums tot zo’n 250.000 exemplaren. De waarheid zullen we niet te weten komen.
Maar in Zuid-Afrika blijkt Rodriguez….<< meer/more >>
(onderkruiper naar de top!) Garrett Lebeau “Rise in the Grind”
Als er één plaat is die ik de laatste weken/maanden steeds terugpak en die dus onderhuids langzaam een klassieker aan het worden is, dan is het het album van Garrett Lebeau wel. Wat een fantastische plaat en je vergeet het bijna aan de rest van de wereld te vertellen.
Natuurlijk moet ik hier niet vergeten om Maarten van Sounds in Tilburg te bedanken voor het aanraden van dit kleinood. Hij heeft altijd een scherpe neus om met verrassende aanraders voor zijn klanten te komen. En deze was begin mei helemaal raak! Begin mei? Ja, zo lang alweer geleden en waarom schrijf ik er dan nu pas over? Had ik het misschien voor mijzelf willen houden? Sorry lezers, dat was zeker niet het geval maar er zijn nu eenmaal van die platen die langzaam maar zeker je systeem in kruipen als vanzelfsprekend goed……<< meer/more >>
(blues veteraan) Ronnie Earl and the Broadcasters “Just For Today”
Ronnie Earl speelt al zo’n vijfentwintig jaar samen met zijn band The Broadcasters. Dat is tien jaar minder dan het totaal van zijn muzikale carrière. Earl viert dit jaar zijn zestigste verjaardag. We hebben hier niet bepaald te maken met een jonkie in de blues- en jazz-wereld.
Dit album “Just For Today” is bijna helemaal instrumentaal en is live opgenomen op drie locaties in Massachusetts en de muziek spettert van genialiteit letterlijk uit de boxen. Earl op gitaar en Dave Limina op piano en Hammond bepalen grotendeels het geluid, maar laten we vooral de uitstekende ritmesectie met Jim Mouradian op bas en Lorne Entress op drum niet vergeten. Het album draagt …..<< meer/more >>
SiSo City @ Meneer Frits Eindhoven 10-6-2013
SiSo City is het jaarlijks evenement aan het einde van het concertseizoen bij Café Meneer 
Frits in Eindhoven waarbij locale singer-songwriters een plaats op het podium kunnen veroveren om twee liedjes te spelen .
Ad van Meurs en Ankie Keultjes openen de avond met ‘Aan de rand van het bos’ en het nog altijd prima lied ‘Ik heb de blues geleerd van een Indo’. Het vakmanschap van dit duo is iedereen duidelijk maar dat kan niet verbloemen dat Van Meurs zijn gitaar voor het optreden had moeten stemmen, wat toch even een hilarisch moment oplevert. De sfeer is prima, het ijs gebroken en de losse benadering staat direct garant voor een ontspannen avond met fijne muziek die alle kanten zal opgaan.
Gilbert is een trio met cello, akoestische gitaar die afgewisseld wordt met piano, en samenzang. Duidelijk met kwaliteit. Jammer dat de zang van de leadzangeres niet ietsje expressiever is maar de liedjes zijn fijn en ware kunststukjes….<< meer/more >>
(wachten beloond) The Epstein “Murmurations”
The Epstein debuteerde in 2007 met het album “Last of the Charanguistas”. Redelijk onopgemerkt eigenlijk totdat de heren met een clubtour ook in Nederland verschenen. Op het Roepaen festival van oktober 2011 maakte ik kennis met de groep en met mij meerderen natuurlijk.
De ster van The Epstein was rijzende terwijl het debuutalbum al out-of-print was. Het werd niet bijgeperst en de nieuwe fans en liefhebbers moesten het veelal doen met de singles die daarna werden uitgebracht en door de heren tijdens optredens aan de man gebracht werden.
Een van de toen verschenen singles ‘Calling Out Your Name’ speelden……<< meer/more >>
(dubbel goed & beter) Tangarine + Bart de Win & Simple Life @ Meneer Frits 20-5-2013
Door drukte is deze recensie wat later dan jullie gewend zijn. Maar voor optredens die de moeite meer dan waard zijn is het nooit te laat om erover te verhalen!
Het valt niet mee om bij het optreden van Tangarine niet te denken aan de gloriedagen van The Everly Brothers. De broers uit Assen lijken in de verste verte niet op de broers uit de jaren zestig maar de muziek heeft daar duidelijk wel de wortels. De smalle gestaltes van Sander en Arnout Brinks zijn de laatste tijd behoorlijk in het nieuws sinds ze bij DWDD geweest zijn en Tim Knol ze op sleeptouw genomen heeft. Met hun nieuwste album ‘Seek & Sigh’ gooien de heren voor het eerst in hun carrière hoge ogen. Het optreden bij Meneer Frits toont onomstotelijk aan dat de Brinks live hun mannetje staan. Gelardeerd met gortdroge humor weten ze het publiek prima te vermaken en op te warmen voor de hoofdschotel van de avond.
De uit Nuenen afkomstige Bart de Win speelt met zijn band The Simple Life bijna een thuiswedstrijd. Als bijna vaste bezoeker van de concerten van Ad van Meurs presenteert……<< meer/more >>
(prettige kennismaking in wereldstad) Sebastian Lind “I Will Folow” @ Privateclub Berlijn 12-5-2013
De ster van de Deen Sebastian Lind is snel rijzende! Zijn tweede optreden in Berlijn kent in het publiek maar een paar doublures, blijkt tijdens de show als Lind vraagt wie er vorige 
keer ook bij was. De zaal van de Privateclub is in een uur stevig gevuld. Stijf uitverkocht is net te veel gezegd maar voor een redelijk onbekende act uit het buitenland mag het een lekker volle club-zaal genoemd worden.
Als opwarmer voor Lind mag James Hersey uit Wenen met zijn ‘band’ The Twin Towers het publiek vermaken. De nog jonge setting van Hersey is lekker als voorafje maar zou tekort schieten als hoofdschotel. Zijn bewondering voor wat Lind brengt …..<< meer/more >>
(sterren van de hemel!) Israel Nash Gripka & Lulu Doxin @ Meneer Frits 22-4-2013
De boomlange Israel Nash Gripka is een persoonlijkheid die met gemak iedere zaal vult met zijn krachtige gitaarspel en zang die kilometers ver kan dragen. Gripka steekt niet 
onder stoelen of banken blij terug te zijn op het podium van Grand Café Meneer Frits, waar hij in 2011 zijn live-album opnam zonder dat ze dat vooraf van plan waren. Het magische concert van die avond bleek zo goed te zijn dat het werd uitgegeven op CD.
De return nu in 2013 beloofde al op voorhand een even legendarische avond te worden. Een strak uitverkochte zaal levert zelfs een uur voor het concert een lange rij bezoekers op die allemaal de beste plaats willen scoren. Gripka en band is duidelijk nog niet klaar met de soundcheck waardoor de deuren wat later open gaan.
In het voorprogramma serveren Lulu Doxin en met haar band een prima voorgerecht waarin ze putten uit de in eigen beheer opgenomen EP en de live CD/DVD verpakt in een door Lulu’s vriendin ontworpen hoes. Doxin bewijst als jonge artiest op de goede weg te zijn met een aantal prima composities en een stem met veel potentie en een kracht die ze nog zal leren te beheersen om de scherpe kantjes binnen de grenzen te houden.
De hoofdschotel is natuurlijk Israel Nash Gripka die het grootste deel van het optreden…………..<< meer/more >>
(terug naar huis) Marta Topferova “Milokraj” @ Jazz Dock Praag 13-4-2013
Jazz Dock ligt net buiten het toeristische centrum van Praag. De Karlsbrücke is twee bruggen verder op loopafstand. Toch parkeerden wij geheel kosteloos voor de deur van de 
club. Na een middag en avond lopen door het historische Praag zal om tien uur ’s avonds onze dag worden afgesloten door de albumpresentatie van Marta Topferova & Tomas Liska die samen met band “Milokraj” ten doop houden.
Dit nieuwste album van Topferova brengt haar terug naar haar wortels. Meer traditioneel Tsjechische muziek die deze keer samen met Liska geschreven is en bekostigd door het Tsjechische ministerie van cultuur, de stad Praag en Nano Energies. Op de voorgaande albums…………<< meer/more >>
(hart verwarmend) Eric Vloeimans & Egbert Derix @ Roepaen Ottersum 7-4-2013
Egbert Derix en Eric Vloeimans hebben tot op heden nog geen album samen gemaakt. Toch zijn de heren geen onbekenden van elkaar. Het is zelfs zo sterk dat toen Derix zich een tijdje geleden zat te vervelen 
in de file, hij besloot in zijn hoofd een suite van drie stukken te schrijven waarin Eric Vloeimans zijn trompet zou spelen. Het eerste deel van deze suite krijgt tijdens het optreden in de kapel van Roepaen zijn vuurdoop.<< meer/more >>
(Familie album) The McEuen Sessions “For All The Good”
Het moet toch heerlijk zijn om na vele jaren succesvol te zijn in de muziek samen met je zonen een album te maken. De familienaam is dan natuurlijk het makkelijkste om als 
bandnaam te hanteren. John McEuen is de gelukkige vader die na vele jaren actief was in de Nitty Gritty Dirt Band en daarmee aanzien verwierf in de folk muziek. De band heeft vooral aanzien verworven met de inmiddels tot trilogie uitgegroeide ‘Will The Circle Be Unbroken’. In 1972 startte dat met deel één en het laatste deel zag zo’n dertig jaar later het licht. Niet dat de band daarnaast niets fraais heeft opgeleverd maar dit is toch wel het standaardwerk……..<< meer/more >>
(geslaagde samenwerking) Birds of Chicago “Birds of Chicago” + @ Meneer Frits Eindhoven 25-3-2013
Iedereen die Po’Girl volgt en de band een paar jaar geleden zag optreden maakte ook kennis met JT Nero die hen tijdens optredens vergezelde. Ik denk daarbij terug aan het 
optreden in Amsterdam waarbij ook Bart de Win op toetsen van de partij was.
Niet veel later werd de verhouding tussen Allison Russell en JT Nero duidelijk. Inmiddels delen zij hun leven en zijn ze muzikaal een heel fraaie aanvulling op elkaars talent. De stemmen kleuren ook nog eens heel mooi bij elkaar.
Eind vorig jaar verscheen ………. << meer/more >>
(geweldig) nieuw album + Elliott Murphy and the Normandy All Stars @ Roepaen Ottersum 22-3-2013
Wat doe je als je al veertig jaar “On the Road” bent? Gewoon vieren op het podium en met 
een nieuw album komen! Elliott Murphy presenteert op zijn toernee van 2013 zijn nieuwste plaat “It Takes A Worried Man” terwijl hij zijn jubileum viert.
De vierenzestigjarige Murphy is nog altijd energiek en vol passie.
Een hilarisch moment ontstaat als de band opkomt en Murphy op het podium op zoek gaat naar zijn gitaar, om zich vervolgens te realiseren dat die nog in de kleedkamer ligt. Na zijn re-entré met gitaar memoreert hij: “Je kan je vrouw vergeten of je kinderen maar je gitaar vergeet je toch niet?”. Deze keer wel dus.
De show trapt af met het energieke ‘Angeline’, een van de composities….<< meer/more >>
(anders dan anders) Piepschuim “(zijn)” @ Roepaen Ottersum 16-3-2013
Piepschuim toert als trio al wat langer langs de theaters met een liedjes/sketches-
programma en is daar redelijk succesvol mee. Tijd om ook wat anders te doen dachten de drie heren en ze maakten met elkaar een pop-album onder de titel “(zijn)”. Minder om te lachen en meer om te luisteren.
Om dat album te presenteren aan een nieuw publiek kozen ze voor het podium Roepaen in Ottersum. Een fijne avond met gezelligheid en een prima sfeer in de Nightclub is het toneel voor de doop van dit alleraardigste Nederlandstalige pop-album.
Dat de heren kunnen zingen en een instrument kunnen bespelen…….<< meer/more >>
(reikhalzend naar uitgekeken) Bastille “Bad Blood”
Op EuroSonic maakte Bastille al indruk met hun in-store optreden bij PlatoSonic. Het is 
dan lang wachten op een album als bekend is dat dat begin maart gaat verschijnen. Het wachten op “Bad Blood” is nu in ieder geval beloond.
De hoes van het album ziet eruit als van een film-soundtrack. Gelukkig is de inhoud waar we zo halsreikend naar uitkeken!
Natuurlijk vinden we op het album de huidige single terug ‘Pompeii’ die inmiddels ook door 3FM is opgepakt. Maar ook de vorige twee singles…..<< meer/more >>
(top jazz vocalen) Kurt Elling @ Muziekgebouw Frits Philips Eindhoven 10-3-2013
Kurt Elling toert, zoals hij zelf zegt aan het begin van zijn optreden in Eindhoven, enorm. 
Hij doet in één jaar 3000 optredens. Nee, het is geen tikfout maar het aantal dat Elling echt noemde. Overdrijven zit deze jazz zanger dan ook wel een beetje in het bloed. Laten we er gemakshalve vanuit gaan dat hij nog geen 10% van het genoemde aantal zal halen en dan is het nog heel veel.
In Eindhoven speelt hij een set van zo’n honderd minuten zonder pauze. Had hij dat momentje van rust voor zichzelf en zijn publiek ingebouwd dan was het waarschijnlijk een beter optreden geworden. ………<< meer/more >>
(vlammend) Nadara Gipsy Wedding Band @ Roepaen 8-3-2013
De muziek van Nadara Gipsy Wedding Band is diep geworteld in de traditie. Melodieën die 
al honderden jaren worden doorgegeven van vader op zoon en van moeder op dochter. De muziek uit het Roemeense Târgu Mureş van deze band – die verwant is met de Roma-familie waar Toni Gatlif de film “Transylvania” over gemaakt heeft – maakt vanavond de Nightclub van Roepaen tot haar domein. Ze spelen ook mee op de soundtrack van deze film.
De leiding van de band is in handen van de uit Frankrijk afkomstige Alexandra Beaujard die trekkend door Roemenië met haar huifkar de band samenstelde die nu opereert onder de naam Nadara Gipsy Wedding Band…………<< meer/more >>
(TOP Folk uit Groningen) Linde Nijland @ Meneer Frits 18-2-2013
Linde Nijland (zang, gitaar) is met haar vaste begeleider Bert Ridderbos (gitaar, cittern, 
accordeon) afgezakt van Groningen naar het zuidelijke Eindhoven en wordt voor de gelegenheid begeleid door Eddy de Jonge (elektrische basgitaar) en Neerlands beste folk violist Joost van Es. Een bezetting om te koesteren. Later op de avond voegt zich als verrassing Fred Piek op zang en gitaar van de folkgroep Fungus voor de duur van één liedje bij het gezelschap, terwijl er een samenwerking wordt aangekondigd tussen Nijland en Piek.
Samen zingen ze vanavond ‘Vaarwel, bruidje schoon’ dat een prachtig voorteken is van de show die eerste Paasdag zijn premiere zal beleven op het benefietconcert voor Folkwoods……………………………….<<meer/more>>
(intiem) Margriet Sjoerdsma @ Huiskamerconcert Middelburg 23-2-2013
Dichter kan je een artiest niet op de huid zitten dan tijdens een optreden bij een 
huisconcert. In een mooi verbouwd arbeidershuisje in de historische binnenstad van Middelburg speelt Margriet Sjoerdsma samen met gitarist Arie Storm een intiem huiskamerconcert.
Het gehoor bestaat uit zo’n zestien liefhebbers en over het algemeen bekenden van de host. De host stelt zijn of haar huiskamer ter beschikking voor het concert en zorgt voor een hapje en drankje uit pure gastvrijheid. De entree-gelden gaan voornamelijk naar de artiest van de avond.
Sjoerdsma debuteert in 2005 na een jazz-conservatoriumopleiding…….<<meer/more>>
(groots) Dayna Kurtz @ Roepaen Ottersum 16-2-2012
Dayna Kurtz draait alweer vele jaren mee in de muziek-business. Toch is haar jongste 
album ‘Secret Canon Volume 1’ tot stand gekomen d.m.v. crowd funding. Een mechanisme dat steeds vaker door artiesten gebruikt wordt om de opname van een nieuw album te bekostigen door verkoop van het product voordat het gerealiseerd is.
‘Secret Canon volume 1’ bevat allemaal liedjes uit de rijke soul-historie, maar dan liedjes die de bekendheid niet mochten genieten terwijl de kwaliteit van bijzondere schoonheid is. Vaak van liedjesschrijvers die voor artiesten en platenmaatschappijen schreven gedurende de jaren zestig, maar zelf nooit in de schijnwerpers hebben gestaan………<<meer/more>>
(bewondering) iET “The Kitchen Recordings 2”
Terwijl iET werkt aan haar debuutalbum “So Unreal” dat ergens in 2013 zal gaan verschijnen zijn de liefhebbers opnieuw verblijd met een voorafje. En wat voor een! “The 
Kitchen Recordings 2″ is meer een volwaardig album dan een EP’tje voordat het debuut gaat verschijnen.
Met producer Russell Elevado, bekend van d’Angelo, The Roots, Erykah Badu, Alicia Keys en Roy Hargrove werkt iET al een tijdje aan het inmiddels langverwachte debuut. Om het wachten te vergemakkelijken kunnen we nu genieten van het tweede stuk huisvlijt.
Was de eerste EP met zes nummers voor iET en af en toe Budy erbij, met dit tweede werk hebben we meer te maken met een echte bezetting en een volwaardig album met veertien composities……………………………………………………………………………<<meer/more>>
(geslaagd in Brabant) Ad van Meurs “En Soms”
Verrassend is het enige woord dat in mij opkomt als ik het album “En Soms” van Ad van Meurs aka The Watchman voor het eerst tot me genomen heb.
Zeker na het geslaagde optreden van Ad van Meurs in zijn eigen club Meneer Frits op 17 december j.l. waarbij ook Sophie Cavez & Baltazar Montanaro meespeelden en uiteraard Ankie Keultjes niet achter de knoppen zat, maar samen met van Meurs het podium deelde met haar zang, heb ik steeds vaker het album “En Soms” in de cd-speler gestopt.
Ik heb me zelfs erop betrapt dat ik ’s morgens onder de douche zonder dat ik er erg in had ‘Ga niet te ver in zee’ stond te zingen.
Van Meurs heeft een geslaagd Nederlandstalig…………………………..<<meer/more>>
(oude vos, nieuwe streken?) Mighty Sam McClain “Too Much Jesus (Not Enough Whiskey)”
Mighty Sam McClain was in de jaren zestig actief onder de naam Mighty Sam. Van zijn vroege werk is een prachtige verzamelaar beschikbaar onder de titel “Papa True Love (The Amy Sessions)” met werk uit het midden van de jaren zestig.
Met dit nieuwste album “Too Much Jesus (Not Enough Whiskey)” voegt Mighty Sam McClain een fraai werk aan zijn lange discografie toe. Velen zullen McClain niet kennen en dan is dit werk wellicht een eerste kennismaking met deze soul/blues/retro-soul artiest. Maar het is nooit te laat om deze tijdgenoot van o.a. Otis Redding te leren kennen. Zeker als het werk ook nog eens van een goede kwaliteit is!
McClain wordt dit jaar zeventig………………………………………………………<<meer/more>>
(laagjes pellen) Matthew E. White “Big Inner”
Het is altijd fijn om een plaatje te ontdekken dat niet direct uit een bepaalde hoek komt. 
Matthew E. White heeft met zijn album “Big Inner” een muzikaal hoofdstuk geschreven dat niet zomaar alleen in de singer-songwriter hoek geschoven kan worden. Hij mengt soul, folk, pop en indie klanken tot een mix die je echt moet afpellen om de onderdelen te ontwaren. Maar gewoon consumeren zoals White het opdient is natuurlijk het meest smakelijk.
De zeven songs van “Big Inner” lijken natuurlijk aan de magere kant. Maar de een en veertig minuten op de klok geeft toch aan dat we echt met een album te maken te hebben. En dat zijn dan ook nog eens minuten die indringend zijn en niet zomaar lichtjes voorbij trekken. Deze White vraagt om aandacht………..<<meer/more>>
Pageviews / Bezoekers 2015
Joost's Muziek Wordpress blog 
Beste Joost,
Ik ben op zoek naar een gastblogger die een leuk, exclusief stuk voor onze site wil schrijven. In dit geval denk ik aan de relatie film-muziek. Ben je hier toevallig in thuis, en zo ja, is het misschien leuk om een gastblog voor een groter publiek te schrijven?
Voorbeelden van eerdere gastbloggers vind je hier: http://www.indebioscoop.com/gastblogs/
Ik hoor graag van je.
Cor
Indebioscoop